با آل علی هر که در افتاد ، ور افتاد
دیشب به سرم باز هوای دگر افتاد
در خواب مرا سوی خراسان گذر افتاد
چشمم به ضریح شه والا گهر افتاد
این شعر همان لحظه مرا در نظر افتاد
با آل علی هر که در افتاد ، ور افتاد
این قبر غریب الغربا ، خسرو طوس است
این قبر معین الضعفا ، شمس شموس است
باید زره صدق بر این خاک در افتاد
با آل علی هر که در افتاد ، ور افتاد
حوران بهشتی زده اند در حرمش صف
خیل ملک از نور طبقها ، همه بر کف
شاهان به ادب در حرمش گشته مشرف
اینجاست که تاج از سر هر ، تاجور افتاد
با آل علی هر که در افتاد ، ور افتاد
اولاد علی شافع یوم العرصاتند
دارای مقامات رفیع الدرجاتند
در روز قیامت همه اسباب نجاتند
ای وای بر آن کس که به این آل در افتاد
با آل علی هر که در افتاد ، ور افتاد
کام و دهن از نام علی یافت ، حلاوت
گل در چمن از نام علی یافت ، طراوت
هر کس که به این سلسله بنمود ، عداوت
در روز جزا جایگهش در ، سقر افتاد
با آل علی هر که در افتاد ، ور افتاد
هر کس که به این سلسله پاک جفا کرد
بد کرد و نفهمید و غلط کرد و خطا کرد
دیدی که یزید از ستم و کینه چه ها کرد ؟
آخر به درک رفت و به روحش ، شرر افتاد
با آل علی هر که در افتاد ، ور افتاد
ای قبله هفتم که تویی مظهر ، یاهو
ای حجت هشتم که تویی ضامن ، آهو
ما جمله نمودیم به سوی حرمت ، رو
از عشق تو در قلب و دل ما ، شرر افتاد
با آل علی هر که در افتاد ، ور افتاد