راهکارهاي ترويج فرهنگ مهدويت در خانواده ها چيست؟

مهدويت اعتقادي حركت آفرين، اميد بخش، نشاط آور و باعث تلاش مضاعف در زندگي است. يأس و نوميدي، خستگي و پوچ گرايي در آن راه ندارد.
فرهنگ مهدويت دو نوع رابطه ايجاد مي‌كند رابطه‌اي با خود و رابطه‌اي با اجتماع.
الف. رابطه شخصي:
يعني ايجاد انگيزه براي زندگي بهينه و هدفمند و تلاش براي رسيدن به سعادت در دنيا و آخرت. فرهنگ مهدويت مي‌تواند انسان را از پوچي و گمراهي نجات دهد زيرا اميد به آينده‌اي روشن، شك و ترديد در اصل زندگي را زايل ساخته و او را به حركت در مسير وامي‌دارد.
اين فرهنگ قدرت تفكر در خود را افزايش داده انسان را به خود شناسي رهنمون مي‌سازد. همچنين او را در مقابل سختي‌ها مقاوم ساخته، آماده پذيرش خطرات زندگي مي‌كند زيرا آينده براي او ابهامي ندارد «انسان مهدوي لحظات زندگي خود را در راه رضايت مهدي(ع) هزينه مي‌كند و نهايت تلاش خود را براي تحقق عدالت در گفتار، رفتار و اخلاق خويش به كار مي‌بندد.
اين گوشه‌اي از تأثير «فرهنگ مهدويت» در انسان است.
ب. رابطه‌ي اجتماعي:
اين رابطه در ابعاد مختلف كاربرد پيدا مي‌كند:
1. رابطه با جامعه خانواده؛
2. رابطه با جامعه محل سكونت؛
3. رابطه با جامعه محل كار؛
4. رابطه با جامعه شهري؛
5. رابطه با جامعه كشوري؛
6. رابطه با جامعه جهاني.
1. فرهنگ مهدوي در خانواده:
رابطه فرد با خانواده بسيار اساسي و تعيين كننده است. اگر فرهنگ خانواده بر اساس تفكر مهدوي شكل بگيرد و افراد خانواده‌، خصوصا مديريت سياسي آن؛ يعني پدر و مديريت تربيتي آن يعني مادر سعي در حاكميت فرهنگ مهدوي در خانواده داشته باشند، آرامش و سعادت را براي خود به ارمغان مي‌آورند. البته تحقق اين راه‌كار بايد با طرح و برنامه همراه باشد. برنامه‌هاي عبادي، تفريحي و فرهنگي در خانواده‌؛ همه بايد بگونه‌اي باشد كه ياد حضرت مهدي(ع) را در محيط خانه زنده كند و ولايت آن حضرت را بر رفتار‌ها حاكم سازد. مثلا مجالس دعاي ندبه، توسل، ختم قرآن بايد با توجه خاص به فرهنگ مهدوي در خانواده برگزار شود. رفتن به زيارت‌گاه يا مسجد جمكران نيز با برنامه ريزي خاص و به صورت خانوادگي و نه بر اساس عادت‌ها انجام گيرد. برنامه‌هاي ويژه براي به روز شدن ياد مهدي(ع) در خانواده‌ها بايد در دستور كار مديريت خانه قرار گيرد مثلا توجه به درس و فر اگيري علوم، ورزش كردن، صله رحم، كمك به ديگران و در جهت قرب به امام زمان(ع) و كسب رضايت او.
2. فرهنگ مهدوي در محل سكونت:
انسان منتظر وظيفه دارد در محل زندگي خويش فرهنگ مهدويت را حاكم سازد. امروزه كه جوامع از بافت كوچك سنتي به بافت بزرگ اجتماعي تبديل شده است چنين اهدافي بايد از طريق طرح و برنامه و به صورت نظام مند و سيستمي انجام شود تا بتواند بهترين تأثير را بر جاي گذارد.
شايد يك منتظر مهدوي با تلاش فردي خود در محل سكونت، بتواند تأثيرات كوتاه و مقطعي ايجاد نمايد اما اين كافي نيست و چه بسا در دراز مدت به فراموشي و يا مقابله شخصي ديگران منتهي شود.
راه بهينه ايجاد، «ستاد فرهنگ مهدوي» در محل، با مشورت و همكاري ساير افراد و ايجاد و حاكم ساختن اين فرهنگ بين افراد براي دراز مدت است. به عنوان مثال با مشورت دوستان نزديك و راه‌كار‌هاي تبليغي ويژه، رعايت نوبت در خريد را حتي نسبت به كودكان به صورت رسم و فرهنگ عمومي در محل در آورند. اين مي‌تواند نمونه‌اي زنده براي توجه دائمي اهالي، به اجراي عدالت كامل در جوامع باشد كه از اهداف حكومت جهاني حضرت مهدي(ع) است.
3. فرهنگ مهدوي در محل كار:
اين راه‌كار بايد اول از خود فرد شروع شود. يعني در نوع برخورد با محيط و نوع مسئوليتي كه به عهده دارد و تعامل با افراد در محل كار، رعايت فرهنگ مهدوي ضروري است.
انسان منتظر در محل كار خويش بايد نمونه‌اي از فرهنگ مهدوي را با رفتار خويش ارائه دهد.
در مرحله بعد بايد در افراد محيط كار خودش تاثير گذاري كرده؛ در آن محيط فرهنگ مهدوي را به صورت عمومي گسترش دهد. اگر چنيناهكاري عملي شود به مرور زمان نهاد‌هاي يك جامعه مهدوي خواهد شد و تأثير بسياري در حاكميت اين فرهنگ به عنوان الگوي اجتماعي ـ سياسي خواهد داشت.
4. فرهنگ مهدوي در جامعه شهري:
مسئولاني كه مديريت شهري را به عهده دارند در حاكميت فرهنگ مهدوي در شهر نقش اساسي را دارند اگر مثلا مديريت شهري راهكار‌هايي را براي اجراي عدالت در سطح شهر برنامه ريزي كرده اجرا نمايد، تاثير بسزايي در حاكميت اين فرهنگ و تعميق فرهنگ مهدوي در جامعه شهري خواهد داشت.
5. فرهنگ مهدوي در كشور:
مديريت سياسي كشور مي‌تواند با سوق دادن طرح‌ها به سوي حاكميت فرهنگ مهدوي و اجراي عدالت قدم‌هاي مؤثري در اين راستا بردارد. اگر اجراي عدالت مهدوي در دستور كار سياستمداران كشور قرار گيرد، با اجراي برنامه‌هاي مردم جامعه، بوي دل انگيز و مسرت بخش «عدالت مهدوي» را استشمام خواهند كرد. البته لازمه اين مهم تثبيت و تعميق فرهنگ مهدوي در تفكر و اعتقاد سياستمداران كشور است.
6. فرهنگ مهدوي در جهان:
افرادي كه داراي تفكر مهدوي هستند مي‌توانند در زمينه‌هاي فرهنگي، سياسي و تربيتي به فراخور مسئوليت خود و بستر‌هاي فعاليت اجتماعي خويش در ساير كشور‌ها اين فرهنگ را صادر نمايند و زمينه‌ اقبال عمومي و جهاني به سوي عدالت كامل و نهايي را در جهان فراهم نمايند.
براي گسترش «فرهنگ مهدوي» راه‌كار‌هاي زير مي‌تواند قابل اجرا باشد:
1. گسترش مطالعات در زمينه شناخت حضرت مهدي(ع) و شبهه شناسي و تعميق اعتقاد و مهدويت؛
2. سوق دادن فعاليت‌هاي فرهنگي به سوي اين موضوع از قبيل پايان‌نامه‌هاي حوزوي و دانشگاهي و برقراري كرسي‌هاي تدريس در حوزه و دانشگاه و نيز برگزاري مجالس عمومي و سمينار‌هاي فرهنگي در زمينه بهينه‌سازي فرهنگ مهدويت در جامعه.
3. دشمن شناسي و ايجاد پايگاه‌هاي سياسي ـ فرهنگي براي مقابله با نقشه‌هاي مهدي ستيز در سطح جامعه شهري، كشوري و جهاني.
4. آموزش پايه‌اي از مهد كودك تا دوره‌هاي تحصيلي تكميلي در زمينه فرهنگ مهدوي؛
5. ايجاد نهضت نرم‌افزاري براي توليد برنامه در جهت توسعه و گسترش فرهنگ مهدويت در كشور و جهان.
6. برنامه‌ريزي در جهت توليد برنامه تلويزيوني و سينمايي و سوق دادن حركت صدا و سيما به سوي زنده نگه داشتن فرهنگ مهدويت در بين مخاطبان؛
7. توليد و چاپ كتاب‌هاي مفيد در سطوح مختلف سني و انتشار آن در جامعه؛
8. برگزاري نمايشگاه‌هايي در زمينه‌هاي مختلف براي تعميق فرهنگ مهدويت در جامعه مانند نمايشگاه كتاب در محله، شهر، ادارات، مدارس و مكان‌هاي ويژه مانند جمكران، نمايشگاه عكس، هنر‌هاي دستي، نقاشي و غيره؛
9. ايجاد كتابخانه‌هاي تخصصي مهدويت در حوزه دانشگاه و مكان‌هاي ويژه؛
10. ايجاد مراكز تخصصي آموزشي ـ پژوهشي در مورد گسترش فرهنگ مهدويت.
براي آگاهي بيشتر به اين منابع مراجعه شود: مجله انتظار شماره 1و 2 و 12.