امام زمان برنامه لشکر خود را معیّن نموده است، اوّلین هدف این لشکر، رهایی شهر مدینه از دست طاغوت است.

درست است که سیصد هزار نفر از سپاه سفیانی در بیابان «بَیْدا» به زمین فرو رفتند؛ امّا هنوز گروهی از طرفداران سفیانی در مدینه باقی مانده‌اند و این شهر را در تصرّف خود دارند.

گوش کن ! آیا این صدا را می‌شنوی؟

ــ هیچ‌کس همراه خود آب و غذا برندارد.

این دستور امام است که به لشکر ابلاغ می‌شود.

این تنها لشکر دنیاست که به «واحد تدارکات» نیاز ندارد !

آخر مگر می‌شود لشکری با بیش از ده هزار سرباز در این گرمای عربستان هیچ آب و غذایی همراه نداشته باشد.

امام برای رفع تشنگی لشکر خود چه برنامه‌ای دارد؟

چه می‌شد اگر هر کسی مقداری آب و غذا با خود برمی‌داشت؟

دوست خوب من ! آیا موافقی همراه این لشکر برویم؟

تو خود می‌دانی که ما هم باید این دستور را عمل کنیم و آب و غذا با خود برنداریم.

ظاهرا موافقی که به سفر خود ادامه بدهیم باشد؛ امّا به من قول بده اگر تشنه‌ات شد، از من آب نخواهی !

لشکر بزرگ حق، آماده حرکت است…

هر لشکر و سپاهی برای خود، یک شعاری را انتخاب می‌کند به نظر شما شعار این لشکر چیست؟

گوش کن ! همه لشکر یک صدا فریاد می‌زنند: یا لَثاراتِ الحُسَیْنِ؛ ای خون‌خواهان حسین(ع)!

امام می‌داند که صدها سال است شیعه برای امام حسین(ع) اشک ریخته است. آری، این نام حسین(ع) است که دل‌ها را منقلب می‌کند.

من در این میان به فکر فرو می‌روم که این لشکر چگونه شعار خود را خون‌خواهی امام حسین(ع) قرار می‌دهد در حالی که بیش از هزار سال است که یزید و سپاهیان او مرده‌اند؟

این یک قانون الهی است که اگر خون مظلومی در شرق دنیا ریخته شود و کسی در غرب زمین به این کار راضی باشد، او هم شریک جرم محسوب می‌شود.

اگر چه یزید و یزیدیان مرده‌اند؛ امّا امروز گروه‌های بسیاری هستند که به کار یزید افتخار می‌کنند !

سفیانی و سپاهیان او، ادامه دهنده راه یزید هستند، اگر یزید، امام حسین(ع) را شهید کرد، امروز سفیانی که در شهر کوفه است، هر کس را که نامش حسین است، شهید می‌کند.