امام صادق (علیه السلام) می فرمایند :
هنگامی که گرفتاری بنی اسرائیل (غیبت حضرت موسی) طولانی شد و ظلم و ستم بر ایشان زیاد شد ، چهل روز روی به درگاه الهی آورده ، ضجّه و گریه ( آغار نموده و به دعا قیام کردند ) ، ( پس از آن دریای رحمت الهی با دعای بنی اسرائیل به جوشش در آمد ) و خداوند به حضرت موسی و هارون وحی فرستاد که با مدد غیبی ، بنی اسرائیل را از شر فرعون نجات بخشند و صد و هفتاد سال از گرفتاری آنها بخشیده شد .
(یعنی 170 سال در ظهور حضرت موسی تعجیل شد به خاطر دعای همگانی و خواست عمومی مردم)
.
.
سپس امام صادق (ع) فرمود :
شما شیعیان هم اگر مانند بنی اسرائیل ( با ضجه و گریه دعای همگانی کنید ) خداوند فرج ما را خواهد رساند. اما اگر چنین نکنید این سختی ، به نهایت مدّتش خواهد رسید(نهایت امر یعنی اوج شدت و سختی و ترس و فشار و بی دینی و ظلم و جنگ و نا امنی و فساد و … تا مردم بالاخره سرشان به سنگ بخورد و مجبور شوند از شدت اضطرار و بیچارگی و بدبختی به امام زمان روی اورند )

بحارالانوار ج52 ،ص131