ﻧﯿﺸﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ :
ﻣﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ
ﺩﻟﺒﺮﯼ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ؟
ﻣﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﭼﺎﺩﺭﯼ ﻋﻬﺪ ﻗﺠﺮ
ﻋﺸﻮﻩ ﻫﻢ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺪ؟
ﺭﺍﺯ ﺻﯿﺪ ﭘﺴﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ؟
ﺑﺎ ﺩﻭ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﮑﻨﺪ ﻣﺴﺖ ﺩﻟﯽ؟
ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻫﻤﻪ ﻓﺮﻫﺎﺩ ﮐﻨﺪ؟ﻫﻤﻪ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺑﺸﻮﻧﺪ؟
ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﮐﻪ ﮐﻨﺪ ﻣﻨﮓ ﺩﻝ ﻫﺮ ﭘﺴﺮﯼ
ﻫﯿﭻ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﺍﻭ؟
ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﺍﺻﻼ ﻧﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺻﺪﺍﯾﺶ ﺑﺎﺷﺪ؟
ﭼﺸﻤﮏ ﭘﺮ ﻫﻮﺳﯽ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺪ؟
ﺟﻠﻮﻩ ﯼ ﺗﻦ، ﺭﺥ ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﺍﺩﺍ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺍﺳﺖ؟
ﻫﯿﭻ ﺍﺯ ﻟﺬﺕ ﺧﻨﺪﯾﺪﻥ ﻭ ﻣﺴﺘﯽ ﺩﺍﻧﺪ؟
ﺗﺎﺏ ﮔﯿﺴﻮ ﺑﻠﺪ ﺍﺳﺖ؟
.
.
.
ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﺵ ﺯﯾﺮ ﻟﺒﻢ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ
ﺍﻭ ﭼﻪ ﺩﺍﻧﺪ ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﯼ؟
ﺍﻭ ﭼﻪ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺯﻥ ﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﻫﺴﺘﯽ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ؟
ﯾﺎﺩ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻧﺨﺴﺘﺖ ﺑﻮﺩﻡ
ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﻭ ﺣﺠﺐ ﻭ ﺣﯿﺎ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﯽ
ﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ
ﻧﻪ ﺯﺩﯼ ﭼﺸﻤﮏ ﻭ ﻧﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﺑﯽ ﺟﺎ ﻧﻪ ﺳﺨﻦ
ﻧﻪ ﺗﻨﺖ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺮ ﻭ ﻋﺸﻮﻩ ﮐﻦ ﻣﺮﺩﯼ ﺑﻮﺩ
ﻧﻪ ﺻﺪﺍﯾﺖ ﻧﺎﺯﮎ
ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ
ﺩﻝ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﯼ؟
ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻫﻢ ﺧﻨﺪﯾﺪ
ﻫﺮ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺷﺪﻩ
ﻫﺮ ﻣﻠﮏ ﮔﺮﺩ ﺗﻮ ﻣﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪ ﻭ
ﺑﺎﻟﻬﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﮔﻔﺖ
ﻣﺎﻩ ﺑﺎﻧﻮ،ﻋﺴﻞ ﭼﺎﺩﺭﯾﻢ
ﺍﯼ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺣﯿﺎﯾﺖ ﺧﺎﻧﻮﻡ
ﻣﺮﺩ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩ ﺑﻮﺩ
ﻟﺬﺕ ﺍﻭ ﻋﻔﺖ ﺗﻮﺳﺖ
ﭼﻠﭽﺮﺍﻍ ﻧﻔﺴﺶ ﭼﺎﺩﺭ ﺗﻮﺳﺖ.
ﺍﯼ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺣﺠﺎﺑﺖ ﺑﺎﻧﻮ
ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﺑﺪﺍﻥ
ﻫﻤﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﭼﺎﺩﺭ ﺗﻮﺳﺖ . . .

موضوعات: حجاب  لینک ثابت
نظر از: م [بازدید کننده]
م

احسنت

1394/03/21 @ 00:36


فرم در حال بارگذاری ...