همیشه به یاد خدا بودن یعنی چه؟ یعنی تسبیح به دست بگیرد و در ماه رجب هزار قل هو الله که وارد شده را بگوید؟ در ماه رجب اختصاصا هزار تا وارد شده. اگر آدم بیشتر هم انجام دهد تا ده هزار تا جا دارد. هر شب، شب ها ذکر لااله الا الله وارد است. مغرب که می گذرد تسبیح من دستم است و لا اله الا الله می گویم. این خیلی خوب است. بله این هم هست. این ذکر خداست. ..
بعد امام فرمودند که اما مقصود من این نیست. مقصودم این است که به هر کاری برخورد کرد مراقب باشد که گناه درونش نباشد. خب اگر غیر گناه باشد، دیگر انجام می دهد. گناه باشد انجام نمی دهد. گناه نباشد، انجام می دهد. خب این مرتبه پایین است. مرتبه اول است. آدم مراقب گناه است.
. نمی شود من مومن باشم و راحت دروغ بگویم. نمی شود. می نشینم و به سادگی آبروی یک نفری را می برم. درمورد فلانی یک اطلاعاتی دارم. حالا یک مرحله بدترش این است که آدم یک چیزهایی که نیست را می گوید. نه این هرچه هست و به چشم خودش دیده را می گوید. این نمی شود. با ایمان نمی سازد. ببینید با ایمان نمی سازد. من راحت می نشینم و یک نفری را می شورم و می رود.

آبرویش را می بریم. نمی شود. حالا. ببینید حداقل و حداقل و مرتبه اول از این ایمان این است که من به طور جدی مراقب گناه باشم. هرکاری پیش آمد مراقب باشم گناه نکنم. اگر گناه نبود، خب عیب ندارد. غذا حرام نیست. مال مردم نیست. نجس نیست. می خورم. یک مرتبه بالاترش باز هم همین هست که من خدا را یاد می کنم. خدا را یاد می کنم یعنی چه؟ امام باز معنا فرمود. اینجا یک مرتبه بالاتر را فرمود. فرمود که مراقب معصیت خدا است یا مراقب طاعت خداست. معصیت است یا طاعت است. آنجا نمی گفت طاعت. گیر طاعت نبود. همین که معصیت نبود انجام می داد. حالا نه. اگر معصیت است نمی کند. اگر طاعت باشد می کند. اینجا خدمت به خلق است می کنم. نیست، نمی کنم. هرچه برای خودم سود دارد، باشد. من کاری می کنم که خدمت باشد