ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه آورده: نخستین کسی که در زمان امیرالمومنین علیه السلام به آن حضرت غلو ورزید و او را خدا خواند،
عبدالله به سبا بود، هنگامی که حضرت خطبه می خواند عبدالله برخاست و چند بار به وي خطاب کرد تو خدا هستی، پس گروهی از اصحاب
آن حضرت که از جمله آنها عبدالله بن عباس بود براي او نزد آن حضرت شفاعت کردند و گفتند: توبه نموده و از عقیده خود بازگشته است،
پس علی علیه السلام او را بخشید ولی مشروط به این که از کوفه خارج شود. و هنگامی که خبر شهادت علی علیه السلام به عبدالله بن سبا
رسید گفت: به خدا سوگند اگر مغز سرش را در هفتاد همیان برایم بیاورید باز هم می گویم نمرده و نخواهد مرد تا زمامدار تمام عرب شود.
گروهی به عبدالله بن سبا گرویده و با او هم عقیده شدند، از جمله عبدالله بن صبره همدانی و عبدالله بن عمرو کندي و چند تن دیگر. و
عده اي از این افراد به شبهاتی بی اساس تمسک جسته اند. از جمله به گفتار عمر که، هنگامی که آن حضرت به موجب حدي چشم مردي را
کور کرد، گفت: ما اقول فی یدالله فقات عینا فی حرم الله؛ چه گویم درباره دست خدا که چشمی را در حرم خدا کور کرد.
مؤلّف: اصل این قضیه داستانی است که ابن اثیر در نهایه آورده: که مردي در حال طواف به زنهاي مسلمین نگاه می کرد، پس امیرالمومنین
علیه السلام سیلی به صورتش زد آن مرد به نزد عمر شکایت برد، عمر به او گفت: او بحق تو را زده است چشمی از چشمان خدا تو را رسیده
(مقصودش امیرالمومنین بود).
و مانند گفتار خود آن حضرت که می فرماید: بخداسوگندمن درخیبررا با نیروي بشري بیرون نیاوردم بلکه با تاییدو نیروي الهی بیرون آوردم.
و مانند گفتار رسول خدا صلی الله علیه و آله در: لا اله الا الله وحده وحده صدق وعده و نصر عبده که فرمود: کسی که تمام احزاب را مغلوب
ساخت علی بن ابیطالب بود؛ زیرا وقتی که بزرگ و سردار آنان عمرو بن عبدود را به قتل رساند، ترس و رعب شدیدي در میان آنان پدید
آمده همگی پا به فرار گذاشتند. و اما کیفیت جهاد با خوارج را نیز آن حضرت مبتکر بوده؛ زیرا این گروه در زمان پیغمبر صلی الله علیه و آله
نبودند تا آن حضرت حکمشان را روشن سازد.
و امام صادق علیه السلام فرموده: نبرد علی علیه السلام با اهل قبله (گروههاي منحرف به ظاهر مسلمان) داراي برکت بوده و اگر با آنان
نمی جنگید، پس از او کسی نمی دانست با این گروهها چه باید کرد.
و در مناقب ابن طلحه آمده: شافعی می گوید مسلمانان روش مقابله با مشرکین را از رسول خدا صلی الله علیه و آله فرا گرفتند، و روش
مقاتله با باغیان را از علی علیه السلام.