ﺍﻭﻝ : ﺁﻥﮐﻪ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﯼ ﯾﻮﻣﯿﻪ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻭﻝ ﻭﻗﺖ ﺁﻥﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ
ﺁﻭﺭﯼ .
ﺩﻭﻡ : ﺁﻥﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺣﻮﺍﯾﺞ ﻣﺮﺩﻡ، ﻫﺮﻗﺪﺭ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯽ ﺑﮑﻮﺷﯽ
ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﯿﻨﺪﯾﺶ ﮐﻪ ﻓﻼﻥ ﮐﺎﺭ ﺑﺰﺭﮒﺍﺯ ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ، ﺯﯾﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺣﻖ، ﮔﺎﻣﯽ
ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﯿﺰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﯾﺎﺭﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ .
ﺳﻮﻡ : ﺁﻥﮐﻪ ﺳﺎﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﻭ ﻣﺤﺘﺮﻡ ﺷﻤﺎﺭﯼ ﻭ ﻫﺮﭼﻪ
ﺩﺍﺭﯼ، ‌ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺧﺮﺝ ﻭ ﺻﺮﻑ ﮐﻨﯽﻭ ﺍﺯ ﻓﻘﺮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﭘﺮﻭﺍ ﻣﻨﻤﺎﯾﯽ . ﺍﮔﺮ ﺗﻬﯿﺪﺳﺖ ﮔﺸﺘﯽ، ﺩﯾﮕﺮﺗﻮ ﺭﺍ ﻭﻇﯿﻔﻪﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ .
ﭼﻬﺎﺭﻡ : ﺍﺯ ﺗﻬﺠﺪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺷﺐ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﮑﻦ ﻭ ﺗﻘﻮﺍ ﻭ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﭘﯿﺸﻪﺧﻮﺩ ﺳﺎﺯ .
ﭘﻨﺠﻢ : ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﯿﺪ ﺗﻘﻠﯿﺪ ﻭﺍﺭﻫﯽ .
ﺷﺸﻢ : ﺑﺪﺍﻥﮐﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﮑﺮﻭﻩ، ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻨﺰﻝ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻨﺪﻩ ﺧﺪﺍ
ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ، ﺍﻧﺠﺎﻡ
ﻣﺴﺘﺤﺒﺎﺕ، ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﺮﻗﯽ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ .
ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﯿﺴﯽ ﻋﻠﯿﻪﺍﻟﺴﻼﻡ ﺳﯚﺍﻝ ﺷﺪ : ‏« ﻣﻦ ﻧﺠﺎﻟﺲ؟ ‏» ﯾﻌﻨﯽ :‏«ﺑﺎ ﭼﻪ ﮐﺲ ﻫﻤﻨﺸﯿﻦ ﺑﺎﺷﯿﻢ ‏»ﻓﺮﻣﻮﺩ : ‏« ﻣﻦ ﯾﺬﮐّﺮﮐﻢ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﯙﯾﺘﻪ ﻭ ﯾﺰﯾﺪ ﻓﯽ ﻋﻠﻤﮑﻢ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻭ
ﯾﺮﻏّﺒﮑﻢ ﻓﯽﺍﻻﺧﺮﺓ ﻋﻤﻠﻪ‏» ﯾﻌﻨﯽ :
‏«ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﻫﻤﻨﺸﯿﻦ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺧﺪﺍﺑﯿﻨﺪﺍﺯﺩ، ﻭ ﺳﺨﻦ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺷﻤﺎ ﺑﯿﻔﺰﺍﯾﺪ، ﻭ ﻋﻤﻞ ﺍﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﺧﺮﺕ ﺗﺮﻏﯿﺐ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺎﯾﻞ
ﺳﺎﺯﺩ‏» . ﺍﻣﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻃﺎﻟﺐ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪﻣﯿﺎﻥ ﺁﻥﻫﺎ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺑﺸﺎﻥ ﺩﻻﻟﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﭼﻮﻥ ﻃﺎﻟﺐ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪﺁﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﯾﺸﺎﻥ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ
ﻫﻔﺘﻢ : ﺑﺪﺍﻥﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺣﻖ ﻭ ﺳﻠﻮﮎ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ، ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ
ﺭﺳﯿﺪﻩﺍﻡ، ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺷﺐﻫﺎ ﻭﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺩﺭ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺴﺘﺤﺐ ﻭ ﺗﺮﮎ ﻣﮑﺮﻭﻫﺎﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭﻟﯽ ﺍﺻﻞ
ﻭ ﺭﻭﺡ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ، ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ
ﺫﺭﺍﺭﯼ ﺍﺭﺟﻤﻨﺪ ﺭﺳﻮﻝﺍﮐﺮﻡ ﺻﻠﯽﺍﻟﻠﻪﻋﻠﯿﻪﻭﺁﻟﻪﻭﺳﻠﻢ ﺍﺳﺖ .
ﻫﺸﺘﻢ : ﻋﻤﺪﻩ ﻧﻈﺮ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻣﻄﻠﺐ ﺍﺳﺖ: ﯾﮑﯽ ﻏﺬﺍﯼ ﺣﻼﻝ، ﺩﻭﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺭﻧﻤﺎﺯ ﻭﺍﺻﻼﺡ ﺁﻥ . ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻗﯽ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ. ﻋﻤﺪﻩ ﻫﻢّ ﺣﻘﯿﺮ،ﺍﺻﻼﺡﻗﻠﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺫﮐﺮ ‏« ﯾﺎ ﺣﯽّ ﻭ ﯾﺎ ﻗﯿﻮﻡ‏» ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺖ .
ﻧﻬﻢ : ﺑﯿﻦﺍﻟﻄﻠﻮﻋﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﻨﯿﺪ : ﯾﮑﯽ ﺍﺫﮐﺎﺭ ﻭ
ﺗﺴﺒﯿﺢ، ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺩﻋﯿﻪ، ﺳﻮﻡ ﻗﺮﺍﺋﺖ
ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻓﮑﺮﯼ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺭﻭﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ . ﺍﮔﺮ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﻃﺎﻋﺘﯽ ﺑﻮﺩﻩﺍﯾﺪ، ﺷﮑﺮﯼ ﮐﻨﯿﺪ؛ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﯼ
ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﻣﻌﺼﯿﺘﯽ ﯾﺎﻓﺘﻪﺍﯾﺪ، ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﮐﻨﯿﺪ .
ﺩﻫﻢ : ﺩﯾﮕﺮ ﺁﻥﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺻﺪﻗﻪ ﺩﻫﯿﺪ، ﻭﻟﻮ ﺑﻪ ﻭﺟﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮ .
ﺷﺐﻫﺎ ﻗﺪﺭﯼ ﺩﺭ ﺑﯽﺍﻋﺘﺒﺎﺭﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺁﻥ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﻭ ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﺎ ﺍﻫﻞ ﺩﻧﯿﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﻠﻮﮎﻣﯽﮐﻨﺪ .
ﯾﺎﺯﺩﻫﻢ : ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺫﮐﺮ، ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﭼﻨﺪ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺩﻝ ﺭﺍ
ﺣﺎﺿﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺫﮐﺮ ﺷﻮﯾﺪ .
ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ : ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﻓﯿﻖ ﺗﻬﺠﺪ ﻭ ﮔﺸﺎﯾﺶ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ؛ ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﺍﺯ
ﺗﻼﻭﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﺠﯿﺪ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﯾﺲ ﻏﻔﻠﺖ ﻣﻨﻤﺎ .
ﺳﯿﺰﺩﻫﻢ : ﺣﺮﺍﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﺪ ﻭ ﺷﺮﻭﺭ ﺩﺭ
ﻣﺰﺍﺝ ﺁﺩﻣﯽ ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽﺁﯾﺪ، ﺟﺰ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺳﺮﺩﯼ ﻭ ﺑﺮﻭﺩﺕ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﺑﺎ ﻧﯿﮑﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺻﺎﻟﺢ ﺯﺍﯾﻞ ﻧﻤﯽﮔﺮﺩﺩ .
ﭼﻬﺎﺭﺩﻫﻢ : ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﺍﺯ ﻣﺠﺎﻟﺴﺖ ﺑﺎ ﻣﻨﮑﺮﯾﻦ ﺗﺄﮐﯿﺪ
ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻪﺍﻧﺪ ﺿﺮﺭﯼ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻭﺳﻮﺳﻪ به وجود می آورد، ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺳﺎﻝﻫﺎﯼ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺁﻥﺭﺍ ﺭﻓﻊ ﮐﺮﺩ

موضوعات: سخن بزرگان, اخلاق  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...