ﺩﺭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ، ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﯾﺪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ

ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺯ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ، ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﯾﺎﺯﺩﻩ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﮎ ﻧﮑﻨﯿﻢ، ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺩﺭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻝ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻟﺐ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻝ ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﯿﺴﺖ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ، ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻭﺣﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﻭﺭﯾﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺎﻟﺐ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ، ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﯾﺪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ: «ﻣﻦ ﮐﺎﻥ ﻋﻨﺪﻩ ﺻﺒﯽ ﻓﺎﻟﯿﺘﺼﺎﺏ ﻟﻪ». ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻭﯾﮋﮔﯽ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺯﻭﺍﯾﺎﯼ ﺭﻭﺣﯽ ﮐﻮﺩﮎ، ﻧﯿﺎﺯ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﺍﺳﺖ. ﺷﯿﻄﻨﺖ، ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺟﺴﺖ ﻭ ﺧﯿﺰ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ، ﺑﻠﮑﻪ، ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺗﺤﺮﮎ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺍﯾﺬﺍﺀ ﻭ ﺍﺫﯾﺖ ﺍﺳﺖ. ﺭﺳﻮﻝ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺍﺳﻼﻡ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: «ﺍﺭﺍﻣﺔ ﺻﺒﯽ ﻓﯽ ﺻﻐﺮﻩ، ﺯﯾﺎﺩﺓٌ ﻓﯽ ﻋﻘﻠﻪ ﻓﯽ ﮐﺒﺮﻩ»؛ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻋﻘﻠﺶ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. «ﺍﺭﺍﻡ» ﺭﺍ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﯼ ﻟﻐﺖ ﻋﺮﺑﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ «ﺷﺮﺱ» ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺷﺮﺱ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ «ﺍﻟﻤﻮﺫﯼ»، )ﺁﺯﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪﻩ( ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.

ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻟﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﻫﻞ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﻓﺮﻣﻮﻟﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ، ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺍﯼ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻟﯽ، ﻓﺮﺩ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﯼ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﻓﺰﻭﺩ: ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺩﺭ ﻏﺮﺏ، ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺍﺋﻢ ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻢ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ: «ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﯽ، ﺑﭽﮕﯽ ﻧﮑﻨﺪ، ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻟﯽ ﺑﭽﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ». ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺷﯿﻄﻨﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯿﻢ، ﺣﺪ ﻭ ﻣﺮﺯ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﯿﺪ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﮐﻨﻨﺪ، ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﺎ ﺍﻭﻝ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺧﻄﺮﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﻭﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺿﺮﺭﯼ ﺟﺪﯼ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﻨﺪ. ﺁﺏ ﺭﯾﺨﺘﻦ ﺭﻭﯼ ﻓﺮﺵ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ، ﺿﺮﺭ ﺟﺪﯼ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺻﺪﻣﻪ ﺑﺪﻧﯽ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺿﺮﺭ ﺟﺪﯼ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﺠﺎﺯ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻗﯿﺪ ﺿﺮﺭ ﺟﺪﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺿﺮﺭﻫﺎﯼ ﺣﺘﯽ ﻏﯿﺮﺟﺪﯼ ﮐﻮﺩﮐﻤﺎﻥ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﮐﻨﯿﻢ. ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﻣﺴﺎﯾﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ: ﭼﻬﺎﺭﻣﺎﻩ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﺭﺍ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺟﺪﯼ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ. ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻣﺎﺭ، ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺎ، ﻣﺎﺩﺭﻫﺎ ﺩﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮ ﭼﻬﺎﺭﻣﺎﻩ، ﺑﯿﻦ 2ﺗﺎ 9 ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺗﺄﺧﯿﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺏ ﺍﺳﺖ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺎﺩﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻘﯿﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ 2 ﺩﻗﯿﻘﻪ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﺗﻘﻼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ 9 ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺯﯾﺎﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻘﻄﻊ، ﺑﭽﻪ ﻟﻮﺱ ﻭ ﺑﻐﻠﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ؛ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺎﻩ ﺍﻭﻝ، ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺎﺯ ﺍﺳﺖ.

ﻣﻄﻠﻘﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺗﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻮﺯﺍﺩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﺯﯾﺮ ﺑﭽﻪ ﺧﯿﺲ ﺑﻤﺎﻧﺪ، ﻧﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺑﮑﺸﺪ، ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﯿﺮ ﺑﺪﻫﯿﺪ. ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﻣﺎﻩ ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺧﻮﺩ ﻧﺮﺳﯿﺪ، ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻟﯽ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﺑﺪﺩﻟﯽ، ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﯼ، ﺑﺪﺑﯿﻨﯽ ﻭ ﺳﻮﺀﻇﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﻠﻤﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ، ﺍﺧﺘﻼﻝ ﻫﺬﯾﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﻫﺬﯾﺎﻥ ﺯﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ. ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ؟ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﺵ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺳﻠﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻭﯼ ﺍﻓﺰﻭﺩ: ﯾﺎ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﻭﺳﻮﺍﺱ «ﭼﻪ ﻋﻤﻠﯽ، ﭼﻪ ﻓﮑﺮﯼ» ﺩﺭ ﺑﺰﮔﺴﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻋﻠﻞ ﺍﺻﻠﯽ ﺍﺵ، ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﯽ ﻭ ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﺳﺖ.

ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﻭﻗﺎﺕ، ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﺪﯾﻦ ﻓﺸﺎﺭ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻧﺪ. ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺍﯼ، ﺩﺭ ﺍﺩﺑﺶ، ﺩﺭ ﺗﺤﺼﯿﻠﺶ، ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺩﺗﺶ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺳﺨﺖ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ. ﺣﺠﺔﺍﻻﺳﻼﻡ ﻭﺍﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ ﺩﻫﻨﻮﯼ، ﻧﯿﺎﺯ ﺩﻭﻡ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﯼ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﻭ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻤﻮﺩ: ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺯﯾﺮ 12 ﺳﺎﻝ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ، ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺎﺯﯼ، ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﻫﻢ ﻋﻠﻢ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﺭﻭﺯ ﻭ ﻫﻢ ﺭﻭﺍﯾﺎﺕ، ﺍﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ: «ﺩﻉ ﺍﺑﻨﮏ ﯾﻠﻌﺐ ﺳﺒﻊ ﺳﻨﯿﻦ»؛ ﻓﺮﺯﻧﺪﺕ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﺪ. ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﺟﺪﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻫﺎﯼ ﺭﺳﻤﯽ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ. ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ، ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻧﯿﺴﺖ. ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎﺭ «ﺣﻔﻆ ﻗﺮﺁﻥ ﻓﺸﺮﺩﻩ» ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﻫﯿﺪ. ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺳﺖ: ﯾﮏ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ، ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﯾﻦ ﺳﺮﺵ ﻧﺸﻮﺩ. ﭼﻪ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ، ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﺯﯾﺮ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ.

«ﺍﻟﻮﻟﺪ ﺳﯿﺪ ﺳﺒﻊ ﺳﻨﯿﻦ، ﯾﺘﻌﻠﻢ ﺍﻟﮑﺘﺎﺏ ﺳﺒﻊ ﺳﻨﯿﻦ». ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ، ﻗﺮﺁﻥ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﭘﺬﯾﺮﯼ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ، ﺁﻥ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺩﻭﻡ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ؛ ﻣﺜﻼ ﺣﻔﻆ ﻗﺮﺁﻥ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ، ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻮﺩﮎ ﺣﺎﻓﻆ ﻗﺮﺁﻥ ﺷﻮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺁﯾﺎ ﯾﮏ ﺁﺩﻡ ﻧﺮﻣﺎﻝ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﻭﯼ ﺍﻓﺰﻭﺩ: ﺍﮔﺮ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺑﺪﻫﯿﺪ، ﺍﺯ 4 ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ، ﺁﻥ ﻫﻢ ﺁﺭﺍﻡ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﮐﻢ ﮐﻢ. ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺩﮐﺘﺮ «ﮊﺍﻥ ﭘﯿﺎﮊﻩ» ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: 4 ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺗﺎ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﻫﻢ، ﺩﻭﺭﻩ ﭘﯿﺶ ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ ﺍﺳﺖ؛ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻣﻮﻗﻊ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺭﺳﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ. ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ، ﺭﺳﺎﻟﺖ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ، ﺷﻐﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ، ﺑﺎﺯﯼ ﺍﺳﺖ. ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻌﺪ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﭼﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ؛ ﺑﺎ ﻧﺸﺎﻁ، ﺷﺎﺩﺍﺏ، ﺳﺮﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﯽ.

ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻭﯾﮋﮔﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﯽ ﺍﻃﻼﻉ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮐﻪ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺩﺭﺻﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎً ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺷﻮﺩ، ﺍﻣﺎ 20 ﺩﺭﺻﺪﯼ ﻫﻢ ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ ﺍﺳﺖ. ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻭ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻣﻨﺼﺮﻑ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ، ﺭﻭﺵ ﺣﻮﺍﺱ ﭘﺮﺕ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﻗﺸﻘﺮﻕ ﺑﮑﺸﺪ، ﺍﻣﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺣﻮﺍﺳﺸﺎﻥ ﭘﺮﺕ ﻧﺸﻮﺩ. ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺩﻭﻡ، ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺍﺳﺖ؛ ﻣﺜﻼ ﻣﻮﻗﻊ ﻧﻬﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﭽﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﺨﻮﺭﺩ، ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﻪ ﻧﻬﺎﺭﺧﻮﺭﺩﻥ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ. ﻭﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ: ﺍﻣﺎ ﻣﻮﺍﻗﻌﯽ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺟﻮﯾﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻥ ﻧﯿﺴﺖ؛ ﻣﺜﻼ ﺑﭽﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﺼﻒ ﺷﺐ، ﻫﻮﺱ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؛ ﺁﻥ ﻫﻢ ﻭﺳﻂ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ. ﺑﻌﻀﯽ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﻫﻢ، ﺷﺎﯾﺪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﻣﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺻﻼﺡ ﺑﭽﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺑﭽﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻧﻖ ﺯﺩﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﻖ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﺑﺸﻮﯾﺪ، ﺷﺮﻃﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﺲ، ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻧﻖ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ.

ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﻠﻪ ﺍﻭﻝ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ: ﻧﻪ. ﺩﺭ ﭘﻠﻪ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ: ﺑﻠﻪ ﻣﺒﻨﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ. ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺵ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺍﺳﺖ، ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻫﯿﺪ. ﺍﮔﺮ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻧﯿﺴﺖ، ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ: ﻧﻪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﭽﻪ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺳﺮﻭﺻﺪﺍ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ، ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ: ﺑﻠﻪ. ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﻧﻖ ﺯﺩﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻧﺎ ﻣﻌﻘﻮﻟﺶ ﻧﺮﺳﺪ، ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ 20 ﺗﺎ 25 ﺩﻗﯿﻘﻪ، ﻧﻖ ﺯﺩﻥ ﺑﭽﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺮﺍﻍ ﺷﻮﺩ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﭽﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ ﻫﻢ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﮕﯿﺮﺩ، ﺍﺯ ﺩﻓﻌﺎﺕ ﺑﻌﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺵ، ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺮﺍﻍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﺳﺘﻔﺮﺍﻍ ﻫﻢ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺪﻫﺪ، ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﭽﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ ﺍﺵ، ﺟﻨﺠﺎﻝ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﻨﺪﺍﺯﺩ؛ ﺩﺧﺘﺮﺑﭽﻪ ﻣﻮﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺭﯾﺶ ﺭﯾﺶ ﮐﻨﺪ، ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺳﺮﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﮑﻮﺑﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺷﺪ. ﺣﺠﺔﺍﻻﺳﻼﻡ ﻭﺍﻟﻤﺴﻠﻤﯿﻦ ﺩﻫﻨﻮﯼ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﻓﺰﻭﺩ: ﻟﺬﺍ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺷﯿﻢ، ﻣﻮﺍﻗﻌﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﻪ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ، ﺩﺭﺳﺖ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺩﻫﯿﻢ. ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮ، ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺎﺯﺵ، ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ ﺍﺵ، ﺳﻮﺀ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﮑﻨﺪ.

 ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎﺷﯿﺪ

ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺍﻧﻀﺒﺎﻁ ﻓﺮﺩﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ.

ﻧﻪ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ، ﺧﺮﺩﻩ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ

ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﮔﻔﺘﻦ «ﺗﻮ ﭘﺴﺮ ﯾﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺪﯼ ﻫﺴﺘﯽ»، ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ: «ﮐﺎﺭ ﺑﺪﯼ ﮐﺮﺩﯼ.»

ﺍﺯ ﻧﻖ ﺯﺩﻥ، ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻭ ﺭﺷﻮﻩ ﺩﻫﯽ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﻭﺭﺯﯾﺪ

ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﻏُﺮ ﻧﺰﻧﻨﺪ ﻭ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻭ ﺭﺷﻮﻩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﺪﺭﺗﺎ ﻣﺆﺛﺮ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮﺍﯼ

ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺩﻟﯿﻞ ﺑﯿﺎﻭﺭﯾﺪ ﮐﻪ «ﭼﺮﺍ» ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﺍﻧﻀﺒﺎﻁ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﯾﺪ ﻭ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎﯼ ﺑﺎﻟﻘﻮﻩ ﮐﻨﺶ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﭼﻪ ﺳﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺗﺎﻥ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ

ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﮔﻪ ﮔﺎﻩ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﯾﻢ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ «ﺍﺯ ﮐﻮﺭﻩ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺭﻭﯾﺪ»، ﺣﺘﻤﺎ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻠﺖ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺗﺎﻥ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﺪ. ﺍﮔﺮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩﯾﺪ، ﭘﻮﺯﺵ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﺪ.

ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺑﺴﭙﺎﺭﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﺪﻑ، ﻣﻬﺎﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺯﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﭽﻪ ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﯼ (ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﭘﺴﺮ) ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺩﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﯿﺮﺩ.

ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﻣﻦ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﻨﯿﺪ

ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺎﻩ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻨﺪ. ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺍﺵ ﺑﯿﻤﻨﺎﮎ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ. ﻫﺮﺍﺱ ﻭ ﺩﻟﻤﺸﻐﻮﻟﯽ (ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ) ﺍﺯ ﺗﺠﺮﺑﯿﺎﺗﯽ ﻧﺎﺷﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺩﺭﮎ ﺷﺎﻥ ﻋﺎﺟﺰﯾﻢ.

ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺗﺎﻥ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﯿﻢ ﻭ ﻭﺣﺸﺖ ﭘﺎﯾﺪﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﮐﺮﺩﺍﺭﺷﺎﻥ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﮔﺬﺍﺭﺩ، ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮔﺎﻡ، ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺗﺮﺳﺎﻧﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ، ﺑﺮﺩﺑﺎﺭ ﻭ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﺑﺎﺷﯿﺪ.

ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺴﭙﺎﺭﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺮﺱ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺟﻨﺒﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯿﻢ ﻭ ﻫﺮﺍﺱ

ﺷﯿﻮﻩ ﮔﺮﯼ (ﺭﻓﺘﺎﺭ) ﻋﺼﺒﯽ، ﮐﻢ ﺭﻭﯾﯽ، ﻋﺰﻟﺖ ﮔﺰﯾﻨﯽ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮﺍﻧﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﻋﻼﯾﻢ ﺗﺮﺱ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﺳﺖ. ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺩﺭ ﺗﻐﺬﯾﻪ ﺑﻬﻨﺠﺎﺭ ﻭ ﺍﻧﮕﺎﺭﻩ ﻫﺎ (ﺍﻟﮕﻮﻫﺎ)ﯼ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﻫﺮﺍﺱ ﻧﺎﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ «ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﯾﻀﯽ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ» ﯾﺎ ﻣﺮﺗﺒﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ.

ﺷﺎﯾﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻭﻗﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻌﻄﯿﻠﯽ ﯾﺎ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﻭﻧﺪ.

ﺯﻣﺎﻥِ ﯾﺎﺭﯼ ﺟﻮﯾﯽ

ﺍﮔﺮ ﺑﭽﻪ ﺍﯼ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﯾﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭﯼ ﺷﻮﺩ، ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﺍﻋﻀﺎﯼ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻧﻔﺮﺍﺗﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﭘﯽ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ. ﻣﺸﺎﻫﺪﺍﺕ ﻣﺮﺑﯿﺎﻥ ﻭ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺮﺍﻗﺒﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﺳﺎﺯﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﺭﯼ ﻓﺮﺯﻧﺪﺗﺎﻥ ﺑﺸﺘﺎﺑﯿﺪ. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﯾﺎ ﭘﺮﺳﺶ ﻫﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﯾﺪ، ﺑﺎ ﭘﺰﺷﮏ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﯾﺎ ﺑﺎ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ.

ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻫﺸﺪﺍﺭﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻭ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﻋﻼﻣﺖ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﮕﺮ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻣﺪﺍﺩ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﯾﺎ ﺍﺭﺯﺷﯿﺎﺑﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ:

ﺍﻓﺖ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ

ﻧﻤﺮﺍﺕ ﺿﻌﯿﻒ، ﺑﻪ ﺭﻏﻢ ﮐﻮﺷﺶ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﻤﺎﺩﯼ

ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﯽ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﻣﺪﺍﻡ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﯼ ﻣﮑﺮﺭ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﯾﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ

ﺑﯿﺶ ﻓﻌﺎﻟﯽ ﯾﺎ ﻧﺎﺁﺭﺍﻣﯽ

ﮐﺎﺑﻮﺱ ﻫﺎﯼ ﭘﯿﺎﭘﯽ

ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮﯼ ﭘﯽ ﺩﺭ ﭘﯽ

ﻗﺸﻘﺮﻕ ﻣﺪﺍﻭﻡ

ﺍﻓﺴﺮﺩﮔﯽ، ﺍﻧﺪﻭﻩ ﯾﺎ ﺯﻭﺩﺁﺯﺍﺭﯼ (ﺗﺤﺮﯾﮏ ﭘﺬﯾﺮﯼ)

ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﻣﮑﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺮ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ:

ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺭﻭﺍﻧﯽ، ﺧﻂ ﺑﺤﺮﺍﻥ (ﺗﻠﻔﻦ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ) ﻭ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻫﺎ

ﺳﺎﯾﺮ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺍﻣﺮﺍﺽ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﯾﺎ ﻣﺸﺎﻭﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ

ﺩﯾﮕﺮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﻞ ﺳﮑﻮﻧﺖ

ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﺒﮑﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ

ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺭﻭﺍﻧﭙﺰﺷﮑﯽ ﻣﺤﻠﯽ

ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﯼ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺪﺍﺩﺭﺳﺎﻥ

ﺁﻣﻮﺯﺵ ﯾﺎ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺧﺎﺹ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ

ﻣﺮﺍﮐﺰ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﯽ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻥ

ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﯽ

ﮔﺮﻭﻫﻬﺎ ﻭ ﻣﺆﺳﺴﺎﺕ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻭ ﺣﻤﺎﯾﺖ

ﺧﻮﺩﯾﺎﺭﯼ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﯼ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻥ

ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺟﺴﻤﯽ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ

ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﮐﻮﺩﮎ: ﻣﻮﺍﺩ ﻏﺬﺍﯾﯽ ﻣﻘﻮﯼ

ﺳﺮﭘﻨﺎﻩ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﺧﻮﺍﺏ ﮐﺎﻓﯽ

ﻭﺭﺯﺵ

ﺍﯾﻤﻦ ﺳﺎﺯﯼ

ﻣﺤﯿﻂ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺳﺎﻟﻢ

ﻣﺒﺎﻧﯽ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺑﭽﻪ:

ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺩﻟﺴﻮﺯ

ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭﻗﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ

ﻓﺮﺻﺖ، ﺟﻬﺖ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ

ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﺍﻣﯿﺪﺑﺨﺶ ﻭ ﺩﻟﮕﺮﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺎﻥ ﯾﺎﺭ ﻭ ﻣﺪﺩﮐﺎﺭ

ﻣﺤﯿﻂ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻣﻦ ﻭ ﻣﻄﻤﺌﻦ

ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻭ ﻧﻈﻢ ﻭ ﺍﻧﻀﺒﺎﻁ ﻣﻨﺎﺳﺐ

 
#ادای_قرض

 امام محمد تقی ع ؛
برای رفـع قرض و وسـعت رزق و
روزی بسیار《 استغفار》ڪن و
《سوره قدر》را زیاد
بخوان

 مفاتیح ص 963

مريدي پرسيد: پندي ده كه به سفر شوم.
پير گفت: چرا روي؟
گفت: آب كه نرود تيره گردد.
پير گفت: خود، دريا باش…
كه نرود، تيره نيز نگردد.

خواجه عبدالله انصاري ملقب به استاد البشر

سوید بن غفله گفت:

امیرالمؤمنین (علیه السلام) در تنگی و فشار زندگی افتاده بود، فاطمه (علیه السلام) شبانه نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) آمد و در کوبید.
فرمود: ام ایمن برخیز و بگو که نفس محبوبم را می شنوم. ام ایمن در را گشود و فاطمه (علیه السلام) وارد شد. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:
وقتی نزد ما آمده ای که پیش از این نمی آمدی؟

فاطمه (علیه السلام) گفت: ای رسول خدا، طعام فرشتگان نزد پروردگارشان چیست؟

فرمود: حمد گفتن.
گفت: طعام ما چیست؟

 رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: سوگند به آن کس که جان من در دست اوست، یک ماه است که آتشی (برای طبخ) در خانه آل محمد افروخته نشده است. برگزین، بگویم تا پنج ماده بز به تو بدهند یا پنج سخن به تو بیاموزم که جبرئیل مرا آموخت؟
 
 گفت: ای رسول خدا، آن پنج سخن را می خوانم، چیست؟
فرمود؟ یَا رَبَّ الْأَوَّلِینَ وَ الآْخِرِین َو یا خیر الْأَوَّلِینَ وَ الآْخِرِین و یَا ذَا الْقُوَّةِ الْمَتِینَ وَ یَا رَاحِمَ الْمَسَاکِینِ وَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین
و فاطمه بازگشت. امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) چون او را دید فرمود:

 پدر و مادرم به فدایت ای فاطمه، چه خبر داری؟
گفت: برای دنیا رفتم، با آخرت بازگشتم.
علی (علیه السلام) فرمود: روزهایت همه خیر است، روزهایت همه خیر است. (خیر ایامک) و اگر عبارت، (خیر امامک) باشد ترجمه آن می شود: همیشه با خیر رو به رو می شوی و به استقبال خیر می روی)

 
#رفع_ترس

 امام صادق ع؛
در شگفتـم از ڪسی ڪہ “می‌ترسد”
اما بہ این سخن خداوند
پناه نمی‌برد↯

《حسبنا اللـہ و نِعـم الوڪیـل》

  روح و ریحان ۹۱

 
#سر_درد

 امام صادق ع ؛
بہ جهت شفاے درد شقیقہ دست
خود را بر محل درد بگذار
و بخوان آیت الڪرسے
و حمد را سپس
بگو ⇧

 داروخانہ معنوے ۵۷

 
#موفقیت

 برای موفقیت در ڪارے قبل از
شروع این ذڪر را بخوان

حسبی الله توکلت علی الله اَللهم انی
اسئلک خیر اُموری کلها وَاَعوذُ بُکَ مُن
خزیِ الدنیا وعذاب الاِخرة

#خلاصی_از_مشکلات

ختم سـوره تکویر

امام صادق ع؛
جهت خلاصی از بلیات و گرفتاری ها
بیست و یک بار خوانده شود

 تفسیر زواره ۲۲۶

 #دعای_جلیل_الجبار(گشایش)

✍روایت است که حضرت رسول(ص) فرمودند :
هرکس هر وقت این دعا را بخواند چنان باشد که:
٣٦٠ حج کرده است و ٣٦٠ ختم قرآن کرده باشد و ٣٦٠ بنده آزاد کرده باشد و ٣٦٠ دینار صدقه داده باشد و ٣٦٠ اندوهگین را از غم رهایی بخشد.

چون حضرت رسول(ص) این کلام را فرمود جبرئیل (ع) در رسید و گفت:
یا رسول الله هر بنده از بندگان خدا وهر امتی از پیروان تو این دعا را در عمر خود یک بار بخواند یا محمد به حرمت و جلال خودم قسم او را “هفت” چیز بدهم :

1- فقر و درویشی را از او بردارم
2- از سوال نکیر و منکر ایمن شود
3- از صراط بگذرد
4- از مرگ ناگهانی برهانم
5- دوزخ را بر وی حرام گردانم
6- از تنگی قبر ایمن نگه دارم
7- از غضب سلطان و ظالم حفظ فرمایم
✍متن دعای جلیل الجبار به شرح زیر است:

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ الجَلیلُ الجَبار، لااِلهَ اِلاَّاللهُ الواحِدُ القَهّارُ ، لا اِلهَ الاَّاللهُ العَزیزُ الغَفّار
لااِلهَ اِلاَّ اللهُ الکَریمُ السَتّار،لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ الکَبیرُ المُتَعال؛لا اِلهَ الاَّ اللهُ وَحدَهُ لاشَریکَ لَه اِلهاً واحِداً رَبّاً و شاهِداً اَحَداً صَمَداً وَ نَحنُ لَهُ مُسلِمونَ وَ لااِلهَ اِلاَّ اللهً وَحدَهُ لاشَریکَ لَهُ اِلهَاً واحِداً رَبّاً وَ شاهِداً اَحَداً صَمَداً وَنَحنُ لَهُ عابِدُونَ لااِلهَ اِلاَّ اللهً وَحدَهُ لاشَریکَ لَهُ اِلهَاً واحِداً رَبّاً وَ شاهِداً اَحَداً صَمَداً وَنَحنُ لَهُ قانِتونَ لااِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحدَهُ لاشَریکَ لَهُ اِلهَاً واحِداً رَبّاً وَ شاهِداً اَحَداً صَمَداً وَنَحنُ لَهُ صابِرونَ لااِلهَ اِلاَّاللهُ مُحَمَّدٌ رَسولُ الله صَلَّی الله عَلَیهِ وَ الِهِ عَلِیٌ وَلِیٌ الله عَلَیهِ السلامُ اللّهُمَّ اِلَیکَ وَجّهتُ وَجهی وَ اِلَیک فَوَّضتُ اَمری وَ عَلَیکَ تَوَکَّلتُ یا ارحم الراحمین

 منبع:گنج‌های معنوی

#گشایش
#رفع_اضطرار و #گرفتاری_ها #بیرون_آمدن_از_بن_بست :

 پنج مرتبه صلوات بفرست و آیة الکرسی را نیز بخوان سپس بدون آنکه بر زبان جاری کنی در دلت

 بسیار بگو تا آنکه کارت گشایش یابد

اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِي‏ دِرْعِكَ‏ الْحَصِينَةِ الَّتِي‏ تَجْعَلُ فِيهَا مَن‏ تَشاءُ

 منبع : معاد شناسی ج ۷ ص ۲۳۷

[ Photo ]
آهنگ خدا همیشه زیباست
گوش کن صدای طبیعت را
صدای یک پرنده
چه دلنواز نواخته شده اند
تاردلتان نزدخداست
میخواهم ازخدا که بزند
بهترین پودهارا بر تار
وجودتان
وبسازدترانه ای زیبااز
سرنوشتتان
 

[ Photo ]
ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ

ﺩﻭ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺍﺭﺗﻘﺎﺀ ﺑﺒﺨﺶ

ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻭ ﺻﺒﺮ 

که ﺍﻭﻟﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯿﮑﻨﺪ
ﻭ ﺩﻭﻣﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﻢ را نزدیکتر

صبرتون فراوان
آرامش تان بی حد

 
وقتی پایینترینم
خدا امید من است

وقتی تاریکترینم
خداروشنایی من است

وقتی ضعیف ترینم
خدا نیروی من است

وقتی غمگینترینم
خدا آرام جان من است

#گشایش
#خلاصی_از_مشکلات :

 آیه شریفه ۱۱ سوره دهر ( انسان ) را چنانچه کسی صد مرتبه بخواند از مشکلات خلاصی یابد ولو آنکه

شمیشیر بر گردنش نهاده باشند مجرب است

آیه ۱۱ سوره دهر :

 فوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا

 منبع:کشکول سیاح جلد ۲ صفحه ۴۴۳

 ای خدای مهربان من!
❄️اگر نیکی از من سر زند، به خاطر لطف فراوان توست و منتی از توست بر من.

 خدای من!
❄️چگونه مرا به خود وا می گذاری که کفایت امرم در دست توست
❄️و چگونه من ستم خواهم دید که یاور من تویی؟
❄️و چگونه در حرمان خواهم ماند، حال آن که تو با من مهربانترینی.

اینک من با همه نیازم، دست به درگاه تو آویخته ام.
از چه پیش تو شِکوِه کنم که از همه چیز با خبری
و چگونه بد حالی ام را با تو باز گویم که خود به حالم می نگری.

 ای مهربان!
از تو نا امید نیستم که امید بر درِ خانه کریمی آورده ام؛

پس تو خود مرا دریاب. 

 «ابوبکر بن نوح» می گوید: پدرم نقل کرد:
دوستی در نهروان داشتم که یک روز برایم تعریف کرد که من عادت داشتم هر شب آیة الکرسی را می خواندم و بر در دکان و مغازه ام می دمیدم و با خیال راحت به منزلم می رفتم.

 یک شب یادم رفت آیةالکرسی را به مغازه بخوانم، و به خانه رفتم و وقت خواب یادم آمد، از همان جا خواندم و به طرف مغازه ام دمیدم.

 فردا صبح که به مغازه آمدم و در باز کردم، دیدم دزدی در مغازه آمده و هر چه در آنجا بوده جمع کرده، بعد متوجّه مردی شدم که در آنجا نشسته.

 گفتم: تو که هستی و در اینجا چه کار داری؟
گفت: داد نزن من چیزی از تو نبرده ام، نگاه کن تمام متاع تو موجود است، من اینها را بستم و همینکه خواستم بردارم وببرم در مغازه را پیدا نمی کردم، تا اثاثها را زمین می گذاشتم در را نشان می کردم باز تا می خواستم ببرم دیوار می شد.

 خلاصه شب را تا صبح به این بلا بسر بردم تا اینکه تو در را باز کردی، حالا اگر می توانی مرا عفو کن، زیرا من توبه کردم و چیزی هم از تو نبرده ام.
من هم دست از او برداشتم و خدا را شکر کردم.

  شفا و درمان با قرآن ، ص 50

ماشینی که بدون سوخت حرکت کرد(کرامتی از مرحوم حضرت آیت الله نجابت شیرازی ره)

حضرت آیت الله شیخ عبدالقائم شوشتری حفظه الله فرمودند:

روزی مرحوم حضرت آیت الله نجابت شیرازی_رضوان الله علیه_ با یک خودرو به همراه اصحاب خاص خودشان حرکت می کنند که به اصفهان بروند.

در بین راه،ماشین سوخت تمام می کند و می مانند،تمام مسافرین زبان به سرزنش راننده باز می کنند و از این واقعه ناراحت می شوند.

مرحوم حضرت آیت الله نجابت شیرازی_علیه الرحمه_ به افراد می فرمایند:

ناراحت نباشید،الان می گویم برود! بعضی از شاگردان که مبتدی بودند تعجب می کنند که چگونه ماشین بدون سوخت حرکت می کند؟

ایشان می فرمایند:بنشینید تا حرکت کند…

سپس به ماشین می فرماید:برو

ماشین بدون سوخت تا مقصد حرکت می کند و همه از این کار آن مرحوم هیجان زده می شوند.

مولف گوید:
در حدیث قدسی وارد شده : عبدی اطعنی حتی اجعلک مثلی،انا اقول لشی کن فیکون و انت تقول لشی کن فیکون
(ای بنده من! مرا اطاعت کن تا تو را همانند خود گردانم،من وقتی به چیزی می گویم باش می شود،تو نیز به گونه ای می شوی که اگر به چیزی گفتی باش ،می شود)

منبع:کرامات معنوی ص 53 و 54
نویسنده:استاد موسوی مطلق
#کرامات

السلام علیک یا صاحب الزمان
با تو سكوت، غرق معمّا نمي شود
مي خواستم ببينمت، امّا نمي شود
اينجا ميانِ مردم نامردِ شهر ما
يك مرد هم براي تو پيدا نمي شود

داريم ادّعا كه گل نرگس علي
با اين همه حبيب كه تنها نمي شود
امّا ميانِ ذكرِ قنوت و گهِ دعا
يك دست هم براي تو بالا نمي شود

در بين لحظه ها و مكان ها و يادها
جايي براي بودنتان وا نمي شود
اينجا تمام بود و شد و هست هايمان
نابود و نيست شد همگي با نمي شود

اين است حرفِ آخر اين قوم بی وفا
وقتي دگر بيا كه حالا نمي شود

استادی با شاگرد خود از میان جنگلی می گذشت. استاد به شاگرد جوان دستور داد نهال نورسته و تازه بار امده ای را از میان زمین برکند.

جوان دست انداخت و براحتی ان رااز ریشه خارج کرد.پس از چندقدمی که گذشتند٬ به درخت بزرگی رسیدند که شاخه های فراوان داشت .استاد گفت:این درخت راهم از جای بر کن.

جوان هرچه کوشید ٬نتوانست.استاد گفت:

بدان که تخم زشتی ها مثل کینه ٬حسدو هرگناه دیگر هنگامی که در دل اثر گذاشت٬ مانند ان نهال نورسته است ٬ که براحتی می توانی ریشه ان رادر خود برکنی٬ولی اگر ان را واگذاری٬بزرگ و محکم شودو همچون ان درخت در اعماق جانت ریشه زند.پس هرگز نمی توانی انرا برکنی و ازخود دور سازی.

رضا (عليه السلام) مى ‏فرمايد:

 خرد مرد مسلمان كامل نيست مگر اينكه ده خصلت در او باشد:

 1-  از او اميد خیر رود.

2-  مردم از شرّش ايمن باشند.

3-  خير اندك را از ديگران زياد شمارد.

4-  خير بسيار را از سوى خود اندك شمارد.

5-  از حاجت هايى كه از او مى‏ طلبند به ستوه نيايد.

6-  در طول عمرش از طلب دانش دلتنگ نشود.

7-  تهيدستى در راه خدا نزد او خوشتر از توانگرى باشد.

8-  خوارى در راه خدا را از عزّت همراه با دشمن او دوست ‏تر دارد.

9-  گمنامى براى او دل‏ انگيزتر از نامدارى باشد.

 سپس امام عليه السّلام فرمود: دهم، ودهمى چيست؟

  عرض كردند: چيست؟

 فرمود:

بنده حقيقت ايمان را به كمال نيابد مگر آنكه در او سه خصلت باشد:

1- درست ‏فهمى در دين

2- اندازه ‏اى در زندگانى

3-  شكيبايى بر بلاها.

 تحف العقول، ص 446

12- ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﻨﯿﺪ

ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ، ﺑﺎﺯﯼ ﻓﻘﻂ ﺟﻨﺒﻪ ﺗﻔﻨﻦ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ، ﻭﻗﺖ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺷﺪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺪﺭ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻏﺬﺍ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺻﺤﯿﺢ، ﺯﻣﺎﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﯾﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻩ، ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﮔﺸﺎﯾﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺩﺍﺭﯼ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ. ﺑﺎﺯﯼ ﻧﺸﺎﻁ ﺁﻭﺭ ﻭ ﭘﺮﺟﻨﺐ ﻭ ﺟﻮﺵ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺩﻭﯾﺪﻥِ ﺗﻮﺃﻡ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩﻫﺎﯼ ﺗﺮﻏﯿﺐ ﺁﻣﯿﺰ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﺪﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﺣﯿﺚ ﺟﺴﻤﯽ ﻭ ﺭﻭﺣﯽ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

13- ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺑﻪ ﻫﻤﺒﺎﺯﯼ ﺩﺍﺭﻧﺪ

ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺎﻻﻥ ﺷﺎﻥ ﺳﭙﺮﯼ ﺳﺎﺯﻧﺪ. ﺍﯾﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﺎﻁ ﺿﻌﻒ ﻭ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﻮﯾﺶ ﭘﯽ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ، ﺣﺲ ﺗﻤﻠﮏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ

ﻣﯽ ﭘﺮﻭﺭﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺳﺎﻥ ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮﺍﻥ ﺳﺮ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻔﯿﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻮﺳﻂ ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﺎﻥ، ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺤﻠﯽ، ﺁﻣﻮﺯﺷﮕﺎﻫﻬﺎ ﯾﺎ ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺑﺨﺶ ﻣﺤﻠﯽ ﺗﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ.

14- ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﻤﺒﺎﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ

ﺑﻪ ﺗﻔﺮﯾﺤﺎﺕ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﻫﺎﯼ ﺑﭽﻪ ﺑﭙﯿﻮﻧﺪﯾﺪ! ﺑﺎﺯﯼ ﺍﻧﺤﺼﺎﺭﯼ ﯾﺎ ﺭﻧﮓ ﺁﻣﯿﺰﯼ ﺑﺎ ﻭﯼ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻐﺘﻨﻤﯽ ﺑﺮﺍﯾﺘﺎﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﻥ ﺍﯾﺪﻩ ﻫﺎ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻭﻗﺖ ﮔﺬﺭﺍﻧﯽ ﮐﻨﯿﺪ.

ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﻔﻨﻦ، ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﯿﺪ

ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﮔﺸﺘﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻼﺵ، ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﺮﺩ، ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ «ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺷﺪﯼ؟»، ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﭙﺮﺳﯿﻢ: «ﺧﻮﺷﺖ ﺁﻣﺪ؟».

ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﻣﺎ، ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ ﻭ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﺍﯾﻦ ﻧﮕﺮﺵ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﻓﺮﺍﮔﯿﺮﯼ ﻭ ﺁﺯﻣﺎﯾﺶ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻧﻮﻣﯿﺪﮐﻨﻨﺪﻩ ﻭ ﯾﺄﺱ ﺁﻭﺭ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺴﺌﻠﻪ ﭘﺮﺍﻫﻤﯿﺖ ﺗﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺟﺴﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

15- ﺑﺮ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻈﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ

ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﺯ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻨﻈﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ «ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﺑﭽﻪ» ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻨﻤﺎﯾﯿﺪ. ﺩﺭ ﮔﺰﯾﻨﺶِ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺳﺨﺘﮕﯿﺮﯼ ﮐﻨﯿﺪ. ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮﺧﯽ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻫﺎﯼ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ، ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﻭ ﻧﯿﺰ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

16- ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺎﯾﻪ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﻣﯽﺑﺎﺷﺪ

ﺁﻏﺎﺯ ﺗﺤﺼﯿﻞ، ﺭﺧﺪﺍﺩ ﻣﻬﻤﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺷﻤﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. «ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺎﺯﯼ» ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺷﯿﻮﻩ ﻣﺜﺒﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮔﺬﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺷﺎﻥ ﺑﯿﻔﮑﻨﻨﺪ.

ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﻧﺎﻡ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﭘﯿﺶ ﺩﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﻠﯽِ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﮐﻪ ﺍﻣﮑﺎﻥِ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻭ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ، ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺯﺩ. ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮﯼ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺲِ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺑﺮﺁﻣﺪﻥ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﻧﺪ.

17- ﺭﻫﻨﻤﻮﺩ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﻧﻈﻢ ﻭ ﺍﻧﻀﺒﺎﻁ ﺁﻣﻮﺯﻧﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﮐﻨﯿﺪ

ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻭ ﮐﺴﺐ ﺗﺪﺭﯾﺠﯽ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎ ﻧﺎﻣﻌﻘﻮﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎﯼ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻋﻀﺎﯼ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ، ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻭﺍﺣﺪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﯿﺮﻧﺪ. ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻭ ﺍﻧﻀﺒﺎﻃﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ. ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻧﺪ.

18- ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﭘﯿﺮﺍﻣﻮﻥ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻭ ﻧﻈﻢ ﻭﺍﻧﻀﺒﺎﻁ

ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻮﻗﻌﺎﺕ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﺕ ﺧﻮﯾﺶ، ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪﻡ ﻭ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﯿﻦ ﺑﺎﺷﯿﺪ.

ﺭﺷﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﺷﻤﺎ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺩﺍﺭﺩ.

ادامه دارد….

منبع: نرم افزار اسلام و تربیت کودک

 6. ﻭﺭﺯﺵ ﻭ ﻧﻘﺶ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﺁﻥ

ﻭﺭﺯﺵ، ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﺟﺴﻤﯽ ﻭ ﺭﻭﺣﯽ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺟﺴﻤﯽ ﻣﻄﻠﻮﺑﯽ ﺩﺍﺭﺩ.

ﮐﻮﻩ ﻧﻮﺭﺩﯼ، ﺷﻨﺎ، ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭﯼ ﻭ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺕ ﺗﯿﺮﺍﻧﺪﺍﺯﯼ، ﺩﺭ ﺭﻭﺍﯾﺎﺕ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﺯ ﭘﯿﺸﻮﺍﯾﺎﻥ ﺩﯾﻦ ﺍﺯ ﻭﺭﺯﺵ ﻫﺎﯼ ﻣﻔﯿﺪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.

ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ(ﻉ) ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ: «ﺭﻭﺯﯼ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ(ﺹ) ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻓﺎﻃﻤﻪ(ﺱ) ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ.

ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ(ﻉ) ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ(ﺹ) ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺮﺧﯿﺰﯾﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ. ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺯﻫﺮﺍ(ﺱ) ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺍﮐﺮﻡ(ﺹ) ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ: ﻋﺠﻠﻪ ﮐﻦ ﺣﺴﻦ ﺑﺮ ﺣﺴﯿﻦ ﺳﺨﺖ ﺑﮕﯿﺮ! ﻓﺎﻃﻤﻪ(ﺱ) ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺁﯾﺎ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ؟ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ(ﺹ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻦ ﺣﺴﻦ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺟﺒﺮﺋﯿﻞ ﺣﺴﯿﻦ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﯾﺎ ﺣﺴﯿﻦ، ﺑﺮ ﺣﺴﻦ ﺳﺨﺖ ﺑﮕﯿﺮ.»

ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺑﺮﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﻮﺍﯾﺎﻥ ﺩﯾﻨﯽ ﻣﺎ، ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺭﺯﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻨﺪﺭﺳﺘﯽ ﻭ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﯼ ﺑﺪﻧﯽ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﯾﻨﯽ، ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻉ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺯﯾﺮﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﻓﺮﺍﻏﺖ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ، ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﻄﻠﻮﺑﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﯼ ﺛﻤﺮﺑﺨﺶ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻭ ﺟﺴﻤﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﯿﺎﯾﺪ، ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﻄﺎﻟﺖ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻋﻮﺍﺭﺽ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺟﺴﻤﯽ ﻭ ﺭﻭﺣﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩ. ﺗﻼﺵ ﻭ ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﻔﯿﺪ ﻭ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺁﻣﯿﺰ، ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻭ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺳﻮﯼ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻣﻔﯿﺪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ. ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻧﻈﺎﻡ ﻫﺎﯼ ﺳﻠﻄﻪ ﮔﺮ ﻭ ﺣﺎﮐﻤﺎﻥ ﺯﻭﺭﮔﻮ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﻭﺭﺯﺵ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﺑﺰﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﯼ ﻭ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﺍﮔﺮ ﻭﺭﺯﺵ ﺍﺯ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﺑﺰﺍﺭﯼ ﻭ ﺗﻨﺪﺭﺳﺘﯽ ﻭ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻫﺪﻑ ﺩﺭﺁﯾﺪ، ﺍﯾﺪﻩ ﺁﻝ ﻫﺎ ﻭ ﻣﻘﺼﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻭﺭﺯﺵ ﻭ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻣﻐﻠﻮﺏ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺭﻗﯿﺐ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ. ﭘﺲ ﻭﺭﺯﺵ ﺑﻬﺮﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﺩﻭ ﺳﻮﯾﻪ ﺩﺍﺭﺩ: ﺍﺯ ﯾﮏ ﺳﻮ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﺗﻼﺵ، ﺧﻼﻗﯿﺖ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺟﺴﻤﯽ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻣﻘﺪﺱ ﺳﻮﻕ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺮ ﺭﻗﯿﺐ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺷﺪ، ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺪ ﻭ ﻣﺘﻮﺍﺿﻊ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺷﺨﺼﯿﺘﺶ ﻣﺘﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ؛ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﻮﺭﯾﺎﯼ ﻭﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺳﺎﺕ ﻭ ﻣﻌﯿﺎﺭﻫﺎﯼ ﺩﯾﻨﯽ ﻭ ﻣﻠﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭ ﺍﺑﺰﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺑﺎﺯﺍﻥ ﺷﺪ، ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺎﺩﯼ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﺪ، ﺍﻓﮑﺎﺭﺵ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎﯼ ﻭﺭﺯﺷﯽ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﻭﺭﯼ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ. ﻭﺭﺯﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ، ﺩﺷﻤﻦ ﺗﻨﺒﻠﯽ ﻭ ﮐﺴﺎﻟﺖ ﺭﻭﺣﯽ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺎﺩﺍﺑﯽ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻭﺭﺯﺵ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﺍﻏﻠﺐ ﺩﭼﺎﺭ ﺳﺴﺘﯽ، ﺑﯽ ﺣﺎﻟﯽ ﻭ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﮕﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺩﻩ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻧﺮﻣﺶ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺷﺎﺩﺍﺑﯽ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻭ ﺟﺴﻤﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﯾﺎﺑﻨﺪ.

ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ(ﻉ) ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: «ﺗﻨﺒﻠﯽ ﻭ ﮐﺴﺎﻟﺖ، ﺩﺷﻤﻦ ﺗﻼﺵ ﺍﺳﺖ.»

ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﮐﺴﺎﻟﺖ ﻭ ﺗﻨﺒﻠﯽ ﻭ ﺑﯽ ﺣﺎﻟﯽ، ﻣﻨﺸﺄ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻏﻠﺐ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻧﯽ ﻫﺎ ﻭ ﻧﺎﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺭﺯﺵ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﻭﻫﯽ، ﺩﻭﺳﺘﯽ، ﺭﻗﺎﺑﺖ، ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ، ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﺩﺭ ﺻﺤﻨﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﻣﻨﻈﻢ ﻭﺭﺯﺷﯽ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﻧﺪ. ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻭﺭﺯﺵ، ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﯼ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﻋﻤﺪﻩ ﺍﺛﺮﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺭﺯﺵ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻓﮑﺮﯼ، ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ، ﺩﺭﮎ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺭﻗﯿﺐ ﻭ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺳﺒﺐ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺧﺮﺩ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﯾﺎﺑﺪ ﻭ ﺭﺷﺪ ﮐﻨﺪ. ﻃﺒﻊ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺷﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻔﯿﺪ ﺍﺳﺖ. ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ:

«ﻭﺭﺯﺵ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻗﻮﺍﯼ ﻓﮑﺮﯼ ﻭ ﻧﻈﻢ ﺭﻭﺣﯽ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﮔﺮﺩﺩ، ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ ﺗﮑﻮﯾﻦ ﺍﺧﻼﻕ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﻨﺶ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﭘﺎﯾﻪ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﯾﺎ ﺣﺲ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺿﻤﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺭﺳﯽ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﺛﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﺿﻤﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎ، ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻋﻤﺮ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ.»

ﺩﺭ ﻭﺭﺯﺵ ﻫﺎﯼ ﺳﻨﺘﯽ ﻭ ﺯﻭﺭﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ، ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺧﺎﺻﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭﺍﻥ ﺿﻤﻦ ﺣﺮﮐﺎﺕ، ﻭﺭﺯﺷﯽ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎﯼ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻭ ﻣﺪﺡ ﻣﻮﻻ ﻋﻠﯽ(ﻉ) ﻭ … ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺟﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻓﻀﺎﯼ ﭼﻨﯿﻦ ﻭﺭﺯﺷﮕﺎﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﭘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﻌﺎﺭﻫﺎﯼ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ. ﺩﺭ ﻭﺭﺯﺵ ﺩﺭ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺁﺛﺎﺭ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﻭ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

ﮔﻔﺘﻨﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺟﻬﺖ ﻭﺭﺯﺵ ﻏﻠﻂ ﺑﺎﺷﺪ، ﻫﻤﯿﻦ ﻭﺭﺯﺵ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺿﺪ ﺍﺭﺯﺵ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺁﺳﯿﺐ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮﯼ، ﻣﺎﺟﺮﺍﺟﻮﯾﯽ، ﺳﻮﺩﻃﻠﺒﯽ، ﻏﺮﻭﺭ ﮐﺎﺫﺏ ﻭ ﺧﻮﺩﻣﺤﻮﺭﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭﺭﺯﺵ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺗﻌﺪﯾﻞ ﺭﻭﺣﯿﺎﺕ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﻨﺪ. ﺍﺯ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻓﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺩﭼﺎﺭ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ، ﮐﻤﺘﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺍﺷﺖ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺗﺪﺭﯾﺲ ﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻼﺱ، ﭼﻮﻥ ﻧﻮﺳﺎﻧﺎﺕ ﻓﮑﺮﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺍﺯ ﺩﺭﺱ ﻭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻟﺬﺕ ﻧﻤﯽ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻗﺪﻡ ﺑﻪ ﻗﺪﻡ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻭ ﻓﻀﻠﯿﺖ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺍﻭ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.

ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﺟﺴﻤﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻏﺬﺍﯼ ﻣﻘﻮّﯼ، ﭘﻮﺷﺎﮎ ﮔﺮﻡ، ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺳﺮﺩﯼ ﻫﻮﺍ ﻭ ﻭﻗﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺩﻫﻨﺪ. ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ، ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺿﺮﻭﺭﯾﺎﺕ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻭ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﻭﯼ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻣﻄﻠﻮﺏ، ﺍﯾﻦ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﺪﻩ، ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺭﺷﺪ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ. ﻭﺍﻧﮕﻬﯽ، ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺗﺮﻏﯿﺐ ﺁﻣﯿﺰ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﯾﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﻧﮕﺮﺵ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺳﺎﻟﻤﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﯿﺎﺑﻨﺪ.

7- ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﯽ ﻗﯿﺪ ﻭ ﺷﺮﻁ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﯾﺪ

ﻋﺸﻖ، ﺍﯾﻤﻨﯽ ﻭ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺑﻄﻦ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺟﺎﯼ ﮔﯿﺮﻧﺪ. ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ.

ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﻬﺎ ﻭ ﯾﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ ﻭ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﺮﺩ. ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺭﺷﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﮐﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖِ ﺑﯽ ﭼﻮﻥ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺑﺎﺷﺪ.

 ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻫﯿﺪ

8- ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻤﺠﯿﺪ ﮐﻨﯿﺪ

ﺗﺸﻮﯾﻖ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮔﺎﻡ ﻫﺎ ﯾﺎ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﮔﯿﺮﯼ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ، ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﭘﮋﻭﻫﯿﺪﻥ ﻭ ﮐﺴﺐ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺤﯿﻂِ ﭘﯿﺮﺍﻣﻮﻧﯽ ﺷﺎﻥ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﯾﺎﺑﺪ. ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﮐﺎﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﻄﺮﯼ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻭ ﺻﺤﺒﺖ، ﺑﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﻫﯿﺪ. ﺩﺭ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﻧﻘﺶ ﻓﻌﺎﻝ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ. ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺑﺎﻭﺭﯼ ﻭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺛﺮ ﺩﺍﺭﺩ.

9- ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﯿﻨﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ

ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺧﺮﺩﺳﺎﻝ ﺑﺪﺍﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻭﺍﻗﻊ ﮔﺮﺍﯾﺎﻧﻪ ﻧﯿﺎﺯﻣﻨﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺳﺎﺯﺩ. ﯾﺎﺭﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺳﺒﺐ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺯﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺳﺎﺯﻧﺪ.

10- ﺭﻭﺭﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﯿﺪ

ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺗﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﺴﺎﺯﯾﺪ. ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﺎﻥ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ. ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ ﺑﯽ ﻋﯿﺐ ﻭ ﻧﻘﺺ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ، ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﻟﮕﺮﻡ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.

11- ﺍﺯ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻃﻌﻦ ﺁﻣﯿﺰ ﻭ ﻧﯿﺸﺪﺍﺭ ﺑﭙﺮﻫﯿﺰﯾﺪ

ﺍﮔﺮ ﺑﭽﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﯼ، ﺑﺎﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﯾﺎ ﺩﺭ ﺁﺯﻣﻮﻧﯽ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﺷﻮﺩ، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻭ (ﺍﻋﻢ ﺍﺯ ﭘﺴﺮ ﯾﺎ ﺩﺧﺘﺮ) ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﭼﻨﯿﻦ ﺭﺧﺪﺍﺩﯼ ﺩﺭﯾﺎﺑﯿﺪ. ﺍﻣﮑﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺩﻟﺴﺮﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺑﻪ ﺩﻟﮕﺮﻣﯽ ﻭ ﻗﻮّﺕ ﻗﻠﺐ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﻌﺪﻫﺎ ﮐﻪ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺷﺪﻧﺪ، ﺑﺎ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﻫﯿﺪ.

ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺮﻏﯿﺐ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﻼﺵ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺑﻨﺪﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻧﺪ ﺍﻣﺮ ﻫﻢ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﻧﺪ. ﺁﺯﻣﻮﺩﻥ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ، ﮐﺎﺭ ﺟﻤﻌﯽ، ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﯼ ﻧﻮﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﺩ.

ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺯﯼ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﻫﯿﺪ

ادامه دارد….

منبع: نرم افزار اسلام و تربیت کودک

ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ(ﻉ) ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ: «ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﯽ(ﻉ) ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﺧﺪﺍﯾﺎ، ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻧﺰﺩ ﺗﻮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ؟ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﻣﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻓﻄﺮﺕ ﺗﻮﺣﯿﺪ ﺧﻮﺩ ﺁﻓﺮﯾﺪﻡ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻤﯿﺮﺍﻧﻢ، ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ، ﺑﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﻮﺩ، ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ.»

ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻗﻠﺒﯽ ﻭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻣﯿﻞ ﺑﺎﻃﻨﯽ ﺳﺒﺐ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻭ ﺑﺎﺭﻭﺭﯼ ﻏﺮﺍﯾﺰ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﺩ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ، ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺧﻮﺷﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﺁﻧﺎﻥ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺄﺛﯿﺮﺍﺕ ﻣﺜﺒﺖ، ﭘﯿﺸﻮﺍﯾﺎﻥ ﺩﯾﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺳﺎﺯﯼ ﻭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻧﺸﺎﻁ ﺭﻭﺣﯽ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﻼﻗﻪ ﻭ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻨﻈﺮ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﺧﻼﻕ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﮑﻮﻓﺎ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺻﺤﯿﺢ ﺩﯾﻨﯽ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ.

ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ، ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪﯼ ﺩﺭ ﺧﻮﯾﺶ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻫﺎ، ﺑﻪ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻧﯿﺰ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻨﺪ. ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻧﮕﺮﺩﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻭ ﻋﻮﺍﻃﻒ ﻭ ﻋﻼﯾﻖ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺸﻮﺩ، ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﯽ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﯾﻦ ﻭﺳﯿﻠﻪ، ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﯼ ﻣﻨﻔﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺯﺍﻭﯾﻪ ﺩﯾﺪﺷﺎﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﭘﺪﯾﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻫﯿﭻ ﮔﺎﻩ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺍﻓﺮﺍﻁ ﻭ ﺯﯾﺎﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﮐﺮﺩ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﻣﺤﺒﺖ ﺯﯾﺎﺩ، ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻓﺮﺩﯼ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺩﭼﺎﺭ ﺿﻌﻒ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺯﻭﺩﺭﻧﺞ، ﻟﺠﺒﺎﺯ ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﺧﻮﺩﺧﻮﺍﻩ ﺑﺎﺭ ﺁﯾﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻭ ﻣﻌﻀﻼﺕ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﺩﭼﺎﺭ ﺳﺮﺩﺭﮔﻤﯽ ﻭ ﺗﻨﺶ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺣﯽ ﮔﺮﺩﻧﺪ.

2. ﺍﻣﻨﯿﺖ ﺧﺎﻃﺮ

ﮐﻮﺩﮐﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﯿﻂ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺵ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺩﺍﺭﺩ، ﻓﻀﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﺍﯾﺪﻩ ﺁﻝ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ، ﺑﺎ ﺭﻭﺣﯿﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ، ﺗﮑﯿﻪ ﺑﻪ ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺎﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺧﻮﯾﺶ ﻭ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ، ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﯼ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻇﻬﻮﺭ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺳﺮﺩﺭﮔﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ، ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﯼ ﻭﯼ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻫﻨﺪ.

ﺍﮔﺮ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺎﻡ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﻭ ﻣﺮﺑﯿﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ، ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺩﺭ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻤﺮﻧﮓ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻭ ﻣﺮﺑﯿﺎﻥ، ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﻀﺎﻫﺎﯼ ﺍﺧﺘﻨﺎﻕ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺩﻭﺭ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺟﻮﯼ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﻧﺪ، ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧﻮﻉ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﺎﺍﻣﻨﯽ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

ﭼﻮﻥ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ، ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﻨﯿﻦ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻭ ﻣﺤﯿﻂ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻭ ﻣﺮﺑﯿﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ، ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﺤﯿﻂ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻨﺶ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﺱ ﻭ ﺑﺎﺯﯼ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﯾﺎﺑﯽ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎ ﺯﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻭ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺑﺪﺑﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﺳﺨﺖ ﮔﯿﺮﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎ ﺳﻮﻕ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﻧﺪ، ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺗﺮﮎ ﺗﺤﺼﯿﻞ، ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﭼﺎﺭ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﺩﺭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﭘﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ. ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﺮ ﺁﻥ، ﺑﻪ ﺁﻣﻮﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﺑﺪﺑﯿﻦ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺪﯾﻦ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﺩﺭ ﺁﻧﺎﻥ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ.

ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﺧﺎﻃﺮ، ﺳﻠﯿﻘﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﻭ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭ ﻭ ﺧﻼﻗﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ، ﻧﯿﺎﺯﻫﺎ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻫﻨﺠﺎﺭﻫﺎﯼ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﺮﺑﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﯿﻂ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ، ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺳﺮﯾﻊ ﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺁﻣﻮﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﻨﯽ ﻭ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.

3. ﺗﺤﺴﯿﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ

ﺩﺭ ﺳﺮﺷﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺣﺐ ﺫﺍﺕ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﯾﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﯾﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﮐﺮﺩ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻔﻆ ﺣﺮﻣﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﺟﺎﻥ ﻓﺸﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﯽ ﺣﺮﻣﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﺪﯼ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ(ﻉ) ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ: «ﻃﺒﻌﺖ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﻋﻠﯽ ﺣﺐ ﻣﻦ ﺍﺣﺴﻦ ﺍﻟﯿﻬﺎ ﻭ ﺑﻐﺾ ﻣﻦ ﺍﺳﺎﺀ ﺍﻟﯿﻬﺎ؛ ﻗﻠﺐ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﺳﺮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﮐﻨﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﯼ ﮐﻨﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ.»

ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺧﺼﯿﺼﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺮﯾﮏ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﻻﺗﺮﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ(ﻉ) ﺧﻮﺩ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﯼ ﺁﻥ ﺍﺭﺯﺵ ﻣﻘﺪﺱ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭ ﺳﺘﻢ، ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ.

ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﻏﺮﯾﺰﻩ ﺣﺐ ﺫﺍﺕ، ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﻭ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﺷﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ. ﻭ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﺑﺮﺍﻧﮕﯿﺰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺳﺎﺱ ﺍﮔﺮ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻫﺎ ﺑﯽ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﯽ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﯾﺎ ﻣﺮﺑﯿﺎﻥ. ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻮﭼﮏ ﻭﻟﯽ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﯾﺎ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﻭ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﮐﻨﻨﺪ، ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺍﺛﺮ ﻣﻌﮑﻮﺳﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺭﻫﻨﻤﻮﺩﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﮐﺎﺭﺑﺮﺩﯼ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭﯼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ، ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﮔﻮﺵ ﻓﺮﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﻨﺪ.

4. ﺣﻀﻮﺭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ

ﺣﻀﻮﺭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ، ﺯﻣﯿﻨﻪ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﺷﯿﻔﺘﻪ ﻭ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ ﻭ ﺍﺷﺘﯿﺎﻕ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻋﺎﻡ ﺍﻟﻤﻨﻔﻌﻪ ﺑﺎﺭﻭﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﻬﺖ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ. ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ(ﻉ) ﻓﺮﻣﻮﺩ:

«ﮐﺎﻥ ﺍﺑﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﺫﺍ ﺍﺣﺰﻧﻪ ﺍﻣﺮ ﺟﻤﻊ ﺍﻟﻨﺴﺎﺀ ﻭ ﺍﻟﺼﺒﯿﺎﻥ ﺛﻢ ﺩﻋﺎ ﻭ ﺍﻣﻨﻮﺍ؛ ﭘﺪﺭﻡ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﻋﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺁﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ.»

ﺣﻀﻮﺭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻫﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺒﺎﺷﺮﺗﯽ ﻭ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻫﺎ، ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻧﯿﮏ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﻭﺳﯿﻠﻪ، ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺭﺷﺪ ﮐﺎﻓﯽ ﻭ ﻻﺯﻡ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ.

5. ﺑﻬﺎ ﺩﺍﺩﻥ

ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ(ﻉ) ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﻗﺎﯾﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺛﻤﺮﺑﺨﺶ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﯿﭻ ﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻃﻮﺭﯼ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ، ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ(ﻉ) ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯿﻢ، ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻧﻬﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ.

ادامه دارد….

منبع: نرم افزار اسلام و تربیت کودک

استاد مجاهدی نقل کرده اند :

آقای محمد آزادگان از شعرای با اخلاص این زمانه است و محضر بسیاری از بزرگان را نیز درك كرده است .ایشان می گفتند: به هر كاری كه دست می‌زنم و به هر شغلی كه روی می‌آورم، ادامه پیدا نمی‌كند و زندگی‌ام سامان نمی‌گیرد. شنیده‌ام كه به زودی عازم مشهدالرضا هستید، التماس دعای مخصوص دارم. ضمناً در این سفر آقای مجتهدی را هم اگر دیدید از ایشان بپرسید:

گیر كار من كجاست؟! و چه كنم كه از این وضع نابسامان رهایی پیدا كنم؟

در آن سفر، توفیق دو ماه اقامت در مشهد نصیبم شد و با عنایت حضرت ثامن الائمه روزی نبود كه به محضر آقای مجتهدی شرفیاب نشوم و از زیارت ایشان حظ معنوی نبرم. روز آخر به هنگام خداحافظی، آقای مجتهدی فرمودند:

فراموش كردید كه پیام دوست شاعرتان را به من بگویید!

عرض كردم: در محضر شما اغلب اوقات، خودم را هم فراموش می‌كنم! و بعد پیام آقای آزادگان را با ایشان در میان گذاشتم. فرمودند:

آقاجان! ایشان آدم با صفایی هستند و در هر كتابی كه ذكری پیدا می‌كنند به آن مشغول می‌شوند، مدتی است هم به گفتن ذكر «لا اله إله الله» سرگرم ‌شده‌اند! این ذكر خاص كملین است واثرش این است كه همه تعلق‌ها و دلبستگی‌ها را از انسان می‌گیرد! چند صباحی است كه شغل او را هدف قرارداده‌اند و اگر به این ذكر ادامه دهند تمام چیزهایی را كه تعلق خاطر دارند از ایشان خواهند گرفت. از قول من به ایشان بگویید: فوراً ذكر «لا اله إله الله» را قطع كند و به ذكر صلوات بپردازد. در ذكر صلوات بركت‌های مادی و معنوی زیادی است. هم كار دنیای آدمی را سامان می دهد هم سیر اخروی او را

هنگامی كه به قم بازگشتم، آقای آزادگان به دیدارم آمد. آن چه را كه از آقای مجتهدی شنیده بودم برای او نقل گردم، گفت:

درست فرموده‌اند، مدتی است كه به گفتن «لا اله إله الله» مشغولم! و نمی‌دانستم كه این ذكر چنین آثاری هم دارد. از این پس به ذكر صلوات می‌پردازم تا ببینم چه می‌شود؟! پس از گذشت چند روزی، آقای آزادگان به عنوان حسابدار یكی از فروشگاه‌های عمده نساجی در قم مشغول به كار شد و سالها در همان سمت انجام وظیفه كرد تا باز نشسته شد.

انعطاف‎پذیری یعنی چه؟

  انعطاف‎پذیری یعنی چه؟ و مرز میان انعطاف‎‏پذیری و سلطه‎پذیری چیست؟

مرز بین نرمش پویا و کوتاه‎ آمدن چیست؟

 انعطاف‎پذیری یعنی تلورانس داشته باشید! یعنی ”مطلق‎گرایی“ ممنوع!! و نسبی اندیشی را فرا راه خود قرار دهید.

 کسی که انعطاف ندارد و سفت و سخت و متصلب می‎باشد شکنندگی بسیار بالایی دارد و آسیب‎پذیر است.

 وقتی انعطاف باشد در عین این‎که شما آزادانه حرفتان را می‎زنید در برابر نظرات متفاوت دیگران با ”سعه صدر“ و شکیبائی برخورد می‎نمایید. آن‎ها قادرند که پس از رویاروئی با چالش‎های زندگی دوباره به زندگی عادی برگردند.

 انعطاف‎پذیری یعنی نرمش و ملایمت!

اگر نرمی و ملایمت نداشته باشید در سختی‎های زندگی شکست می‎خورید. یک ساقه لوبیا یا گوجه فرنگی در طوفان‎های سهمگین به بقای خویش ادامه می‎دهند ولی یک درخت تنومند و نسبتاً قدیمی می‎شکند و فرو می‎‎افتد. چرا؟ چون آن بوته لوبیا یا گوجه فرنگی خم می‎شود و طوفان از او عبور می‎کند و با طوفان کنار می‎آید.

آری کسی که انعطاف‎پذیر است از روحیه تسامح و تساهل بجا برخوردار است. در مقابل قوی‎تر از خودش مقاومت نمی‎کند و انعطاف‎ نشان می‎دهد. چون می‎داند نتیجه‎ای جز شکست و نابودی ندارد. ولی درخت تنومند به بلندی و تنومندیش می‎نازد، مقاومت می‎کند و بالاخره ریشه‎کن می‎شود و بر زمین فرو می‎افتد.

 انعطاف‎پذیری یعنی: وقتی دری بسته شد دنبال درهای باز دیگری رفتن، نه این‎که بر همان در بسته کوبیدن!!

 انعطاف‎پذیری یعنی: در مقابل درِ کوتاه، خم شدن!!

ادب حضور

اميرالمؤمنين علی علیه السلام:

 لا يَقومَنَّ أحَدُكُم فِي الصَّلاةِ مُتَكاسِلاً ولا ناعِساً، ولا يُفَكِّرَنَّ في نَفسِهِ ؛ فَإِنَّهُ بَينَ يَدَي رَبِّهِ عزّ وجلّ؛

 هيچ يك از شما، سست و خواب‏ آلود به نماز نايستد و به خود نينديشد؛ چرا كه در پيشگاه پروردگارش ايستاده است.

  #خصال، ص ۶۱۳ ح ۱۰

پيامبر صلی الله علیه و آله:

درهای رحمت آسمان در چهار وقت گشوده می‏شود:

1- موقع بارش باران.

2- زمانی که فرزند به چهره پدر و مادرش می‏نگرد.

3- هنگام گشوده شدن در کعبه.

4- هنگام برپایی مراسم عقد و عروسی.

جامع الاخبار (شعیری) ص ۱۰۱

واجب فراموش شده

در روایت آمده که امام صادق علیه السلام فرمودند:

خدای عزوجل دو فرشته را فرستاد تا شهری را بر سر مردمش واژگون کنند .

چون به آن شهر رسیدند، مردی را در حال دعا و تضرع دیدند …

پس یکی از آن دو نزد خدای تبارک و تعالی برگشت و گفت: پروردگارا! من به آن شهر رسیدم اما دیدم فلان بنده ات تو را می خواند و به درگاه تو زاری می کند .

خداوند فرمود: دستوری که به تو دادم انجام ده .

او مردی است که هرگز به خاطر من چهره اش از خشم تغییر نکرده است .

کافی، ج 5، ص 58، ح 8

امر به معروف و نهی از منکر را فراموش نکنیم

نهج_البلاغه_گمشده_بشريت_معاصر 

1- نهج البلاغه ، همه جا سخن از همدردي با طبقات محروم و ستمديده انسانها است. سخن از مبارزه با بي عدالتي و ظلم و طاغوتهاست.

2- نهج البلاغه همه جا در مسير آزادي انسانها گام بر مي دارد. آزادي از زنجير اسارت هوا و هوسهاي سركش، از زنجير اسارت ستمگران خودكامه، طبقات مرفه پرتوقع، جهل و بي خبري، كه انسان را به لذت و بدبختي مي كشاند، و هشدار مي دهد كه هر جا نعمتهاي فراواني روي هم انباشته است حقوق از دست رفته اي در كنار آن به چشم مي خورد.

3- جذبه هاي عرفاني نهج البلاغه چنان است كه ارواح تشته را با زلال خود آنچنان سيراب و مست مي كند كه نشئه شراب طهورش را به لرزه مي اندازد ، لرزه اي دردناك و در عين حال لذت بخش.

4- در هر ميداني گام مي نهد چنان  سخن را ادا مي كند و دقايق را مو به مو شرح مي دهد كه گويي گوينده متخصص همين موضوع بوده است . ليكن از امتيازات سخنان امام علي (ع) اين است كه محدود به زمينه خاصي نيست در شرح اسماء و صفات الهي به چهره يك فيلسوف مجسم مي شود كه فقط از توحيد سخن گفته، در خطبه جهاد، فرمانده و افسر شجاع و دلاوري را مي بينيم كه دقيقترين تاكتيكها را تشريح مي كند. در مسند حكومت و رهبري راه وصول به يك آرامش اجتماعي و سياسي و نظامي را با پخته ترين عبارات بيان مي كند و در مسند درس و اخلاق عباراتي محكم، عميق و نافذ براي سالكان مي گويد كه مرد وارسته اي چون ((همام)) پس از شنيدن آن صيحه اي مي زند و نقش زمين مي شود.

خداوند به یكى از پیامبران وحى كرد:

 كه فردا صبح اول چیزى كه جلویت آمد بخور! و دومى را بپوشان ! و سومى را بپذیر! و چهارمى را ناامید مكن ! و از پنجمى بگریز!

 پیامبر خدا صبح از خانه بیرون آمد. در اولین وهله با كوه سیاه بزرگى روبرو شد، كمى ایستاده و با خود گفت :

 خداوند دستور داده این كوه را  بخورم . در حیرت ماند چگونه بخورد! آنگاه به فكرش رسید خداوند به چیز محال دستور نمى دهد، حتما این كوه خوردنى است . به سوى كوه حركت كرد هر چه پیش مى رفت كوه كوچكتر مى شد سرانجام كوه به صورت لقمه اى درآمد، وقتى كه خورد دید بهترین و لذیذترین چیز است .

 از آن محل كه گذشت طشت طلایى نمایان شد. با خود گفت : خداوند دستور داده این را پنهان كنم . گودالى كند و طشت را در آن نهاد و خاك روى آن ریخت و رفت . اندكى گذشته بود برگشت پشت سرش را نگاه كرد دید طشت بیرون آمده و نمایان است . با خود گفت من به فرمان خداوند عمل كردم و طشت را پنهان نمودم .

 سپس با یك پرنده برخورد نمود كه باز شكارى آن را دنبال مى كرد. پرنده آمد دور او چرخید. پیامبر خدا با خود گفت :

 پروردگار فرمان داده كه این را بپذیرم . آستینش را گشود، پرنده وارد آستین حضرت شد. باز شكارى گفت :

 اى پیامبر خدا! شكارم را از من گرفتى من چند روز است آنرا تعقیب مى كردم .

 پیامبر با خود گفت :

 پروردگارم دستور داده این را ناامید نكنم . مقدارى گوشت از رانش برید و به او داد و از آن محل نیز گذشت ناگاه قطعه گوشت گندیده را دید، با خود گفت :

 مطابق دستور خداوند از آن باید گریخت .

 پس از طى مراحل به خانه برگشت شب در خواب به او گفتند: ماءموریت خود را خوب انجام دادى . آیا حكمت آن ماءموریت را دانستى و چرا چنین ماءموریتى به شما داده شد؟

 پاسخ داد: نه ! ندانستم .

 گفتند: اما منظور از كوه غضب بود. انسان در هنگام غضب خویشتن را در برابر عظمت خشم گم مى كند. ولى اگر شخصیت خود را حفظ كند و آتش ‍ غضب را خاموش سازد عاقبت به صورت لقمه اى شیرین و لذیذ در خواهد آمد.

 و منظور از طشت طلا عمل صالح و كار نیك است ، وقتى انسان آن را پنهان كند خداوند آن را آشكار مى سازد تا بنده اش را با آن زینت و آرایش دهد، گذشته از این كه اجر و پاداشى براى او در آخرت مقدر كرده است . و منظور از پرنده ، آدم پندگویى است كه شما را پند و اندرز مى دهد، باید او را پذیرفت و به سخنانش عمل كرد.

 و منظور از باز شكارى شخص نیازمندى است كه نباید او را ناامید كرد.

 و منظور از گوشت گندیده غیبت و بدگویى پشت سر مردم است ، باید از آن گریخت و نباید غیبت كسى را كرد.

اعمالی که موجب بی برکتی وفقر می شوند.

1.غذا خوردن بدون شستن دست.

2.غذا خوردن بدون گفتن بسم الله.

3.غذا خوردن در تاریکی

4.غذا خوردن درحالت تکیه

5.نوشیدن درحالت ایستاده

6.خوردن نوشیدن درحالت جنابت

.7.استفاده از ظروف شکسته.

9.قطع کردن نان با دندان

10.خوابیدن بعد نماز صبح تا طلوع خورشید.

11.خوابیدن بین مغرب وعشاء

12.ادرارنمودن زیردرخت

13.ادرار نمودن درحالت ایستاد

14.ادرار نمودن درحمام

15.جارو زدن منزل موقع شب

16.شانه کردن زنان سر خود را درحالت ایستاده

17.دعا نکردن برای پدر مادر

18.کوتاه کردن ناخن با دندان

19.صدا زدن پدر مادر با اسم آنها

20.گذاشتن تار عنکبوت در خانه

●√ برتر از جهاد:

【پیامبر اکرم (ص)فرمودند: قسم به خدایی که جانم دردست اوست هر آینه انس پدر و مادر به تو در یک شبانه روز، از جهاد یک سال بهتر است.】

●√ نیکی به والدین کفاره گناهان است:

【شخصی نزد حضرت رسول (ص) آمد عرض کرد: کار زشتی نبوده مگر این‌که من انجام داده‌ام آیا برای من توبه‌ای هست؟ حضرت فرمود: برو به پدر و مادرت نیکی کن تا کفاره گناهانت گردد.】

●√ نگاه شفقت به پدرو مادر:

【پیامبر(ص)وفرمود: نیست فرزند نیکوکار به پدر و مادرش مگر این‌که هر گاه از روی رحمت و محبت به والدین خود بنگرد بهر نظری ثواب یک حج مقبوله برایش می باشد.】

●√ خشنودی والدین خشنودی خداست:

【پیامبر اکرم (ص) فرمودند: خشنودی خداوند با خشنودی والدین است و خشم او با خشم ایشان است.】

●√ دعای ملائکه به نیکی کننده به والدین:

【رسول خدا(ص) فرمود: خدای را دو ملک است که یکی از آن‌ها میگوید خدایا از هر شری و آفتی نیکی کننده به والدین را نگهدار، و دیگری میگوید: خدایا هلاک کن عاق والدین ها را به سبب غضب فرمودند به آن‌ها و البته دعای ملک هم مستجاب است.】

  منبع:

⇦بحار الانوار، ج 74، ص 52

⇦بحار الانوار، ج 74، ص 82

⇦بحار الانوار، ج 74، ص 73.

⇦کنز العمال، ج 16، ص 470.

⇦مستدرک الوسائل کتاب نکاح باب86 ص627

در خصوص درمان بیماری الزایمر..

مدیر گروه علوم تشریحی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان:

تابناک:

مدیر گروه علوم تشریحی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان گفت:

در تحقیقی که در اصفهان انجام گرفته مشخص شد که بیماران آلزایمر با پودر کردن گل سرخ کامل، در ماست یا غذا درمان میشوند.

به گزارش تابناک به نقل از مهر، ابراهیم اسفندیاری اظهار داشت:

صورتی که پودر گل سرخ که منظور ترکیبی از کاسبرگ، گلبرگ، پرچم آن است، سبب درمان کامل بیماران آلزایمر و بهبود علائم آلزایمری های پیشرفته میشود.

وی بیان داشت:

اگر بیمار آلزایمری مراحل اولیه بیماری خود را بگذراند با مصرف پودر گل سرخ کامل میتواند پس از سه هفته درمان شود.

مدیر گروه علوم تشریحی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان یادآور شد:

فردی که آلزایمر وی کهنه شده و سال های زیادی است که با این بیماری دست و پنجه نرم میکند با مصرف پودر گل سرخ در ماست یا غذا علائم بیماری در بدن وی پس از سه هفته بهبود مییابد.

وی اظهار داشت:

پژوهشی در اصفهان انجام شده که طی این تحقیق عصاره گل سرخ برای درمان بیماران آلزایمر استفاده شد که در ۲ هفته اخیر عصاره دارویی گل سرخ در بیمارستان نورعلی اصغر وارد فاز درمانی شده و برای درمان بیماران آلزایمری استفاده میشود.

اسفندیاری اضافه کرد:

تاکنون درمان آلزایمر با عصاره گل سرخ در بیمارستان ها و مصرف پودر گل سرخ در غذا بسیار موفقیت آمیز بوده است.

وی با بیان اینکه این روش از سال گذشته باید وارد فاز درمان میشد اما بنا به دلایلی این امر میسر نشد، ادامه داد:

با توجه به اینکه نتایج پژوهش عصاره گل سرخ برای درمان بیماران آلزایمر بسیار موفقیت آمیز بود اما این تحقیق خیلی دیر وارد فاز درمان و استفاده در بیمارستان ها شد که این امر هم به علت متقاعد کردن همکاران بالینی بوده است.

منبع:

http://www.mehrnews.com/news/2778209/

اثرات-پودر-گل-سرخ-در-درمان-قطعی-آلزایمر

♻️کلینی با سند خود از ابوهاشم جعفری نقل می‏کند که گفت:

♻️به خدمت امام هادی علیه‏السلام رسیدم، یکی از کودکانش آمد، و گلی به او داد، حضرت علیه‏السلام آن را بوسید، و بر چشم نهاد، سپس به من داد، و فرمود:

اباهاشم! هر که گلی یا شاخه‏ای از ریحان بگیرد، و آن را ببوسد، و بر چشم نهد، سپس بر محمد و آل او صلوات بفرستد، خداوند به شمار ریگ‏های کوه عالج برایش حسنه می‏نویسد، و به شمار آن گناهانش را پاک می‏کند.

الکافی 6: 525 ح 5،
وسائل الشیعة 1: 460 ح 1847

‍كنز العمّال عن ابن عبّاس عَن رَسولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله :
خِيارُ اُمَّتِي الَّذينَ يَعِفّونَ إذا آتاهُمُ اللّه ُ مِنَ البَلاءِ شَيئا . قالوا : وأيُّ البَلاءِ؟ قالَ : العِشقُ.

كنز العمّال ـ به نقل از ابن عباس، از پيامبر خدا صلي الله عليه و آله

«بهترين هاى امّت من ، كسانى هستند كه چون خداوند به اندكى از بلا دچارشان كند ، پاك دامنى ورزند» . گفتند : كدام بلا ؟ فرمود:«عشق».

كنز العمّال : 3/373/7001 و ص 779/8732 كلاهما نقلاً عن الديلمي، الفردوس: 2/174/2867 وليس في النسخة التي بأيدينا «قالوا : وأي البلاء ؟ قال».

چقدر این متن کوچک , زیبا و بزرگ است :

هیچ دقت کرده اید؟
ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺩﺭ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ.
ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺁﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﺼﺮﻑ ﻧﻤﯿﮑﻨﻨﺪ.
ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﻣﯿﻮﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﻧﺪ.
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ.
ﮔﻞ ، ﻋﻄﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻧﻤﯿﺪﻫﺪ.

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ، ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺍﺳﺖ.پس گذشت وفداکاری قانون طبیعت است بی قانونی کنی از انرژی مثبت اطرافت محروم خواهي شد…

الهی
سیرت راتومیبینےوصورت
رادیگران
شرم داریم ازاینکه محبوب
دیگران باشیم و
منفور تو
پس خدایا
توخوش صورت وخوش
سیرتمان کن
که اول محبوب
توباشیم بعددیگریم

الهی آمین

کجاست جای تو در جمله زمان؟ که هنوز …
که پیش از این؟ که هم‌اکنون؟ که بعد از آن؟ که هنوز؟

و با چه قید بگویم که دوستت دارم؟
که تا ابد؟ که همیشه؟ که جاودان؟ که هنوز؟

چقدر دلخورم از این جهان‌ِ بی‌موعود
از این زمین که پیاپی … از آسمان که هنوز…

جهان سه نقطه پوچی است خالی از نامت
پر از «همیشه همین ‌طور»، از «همان که هنوز»

ولی تو «حتماً»ی و اتفاق می‌افتی
ولی تو «باید»ی، ای حس ناگهان! که هنوز…

در آستان جهان ایستاده چون خورشید
همان که می‌دهد از ابرها نشان که هنوز…

شکسته ساعت و تقویم پاره‌پاره شده
به جست‌و‌جوی کسی آن سوی زمان، که هنوز

سؤال می‌کنم از تو: هنوز منتظری؟
تو غنچه می‌کنی این بار هم دهان، که: هنوز

السلام علیک یا ابا صالح المهدی

 کلیدهای جذب و نفوذ

در زندگی زناشویی سعی کنید خود را مسئول خوشبختی خود بدانید.

زنی که مسئولیت خوشبختی زندگی مشترک را فقط بر عهده شوهرش می‌گذارد یک همسر آزرده و افسرده به بار می‌آورد.

هیچ‌وقت از همسرتان به عنوان ابزاری برای لشکرکشی‌هایتان در جنگ‌های عروس و مادرشوهری استفاده نکنید.

فرصت را اگه بذاری که بگذره؛
” این زمان ” میشه ” آن زمان ….”

میشه مثله چای یخ کرده روی میز
که با عشق دم کرده بودی و یادت رفته،
و حالا با هیچ قند و شکلاتی
به مذاﻕ هیچ طبعی خوﺵ نمیاد ..
خورده نمیشود که نمی شود،
“فرصت ” را که بگذاری بگذرد
میشه مثل آبِ تنگِ ماهی
که به وقتش عوﺽ نشه…
آنوقت دیگه اون ماهی هم، ماهی نمیشه…
قدر ” لحظات ” رو بدون؛ چرا که…
زندگی منتظر هیچکس نمی مونه!

  یک درخت می‌تواند شروع یک جنگل باشد
  یک لبخند می‌تواند آغازگر یک دوستی باشد
  یک دست می‌تواند یاریگر یک انسان باشد
  یک واژه می‌تواند بیانگر هدف باشد
  یک شمع می‌تواند پایان تاریکی باشد
  یک خنده می‌تواند فاتح دلتنگی باشد
  یک کلام امیدبخش می‌تواند رافع روحتان باشد
  یک نوازش می‌تواند راوی مهرتان باشد
  یک زندگی می‌تواند خالق تفاوت باشد

  بیایید امروز آن “یک” باشیم …
 

روزی از روزها هارون الرشید از بهلول دیوانه پرسید :

ای بهلول بگو ببینم نزد تو ” دوست ترین مردم ” چه کسی است ؟

بهلول پاسخ داد : همان کسی که شکم مرا سیر کند دوست ترین مردم نزد من است !

هارون الرشید گفت : اگر من شکم تو را سیر کنم مرا دوست داری ؟

بهلول با خنده پاسخ داد : دوستی به نسیه و اما و اگر نمی شود !

گویند کشاورزی الاغ پیری داشت. روزی الاغ داخل چاه بی آب مزرعه صاحبش افتاد. الاغ ساعت ها سر و صدا کرد تااینکه بالاخره صاحبش متوجه او شد.
هنگامی که مرد کشاورز الاغ را در چاه دید پیش خود فکر کرد که این الاغ پیر شده و ارزش نجات دادن ندارد، بنابراین تصمیم گرفت الاغ را در چاه رها کند و برای اینکه الاغ زجر نکشدخاک بریزد و سر چاه بی آب را ببندد.
کشاورز همسایه های خود را خبر کرد تا در این کار کمک او باشند. همسایه ها بیل به دست آمدند و خاک بر سر الاغ بیچاره ریختند.
الاغ پیر که متوجه ی قصد و نیت آن ها شده بود ،با صدای بسیار بلندی شروع به داد و فریاد کرد.اما ناگهان ساکت شد.
بعد از ریختن چند بیل خاک بر سر الاغ بیچاره،مرد کشاورز داخل چاه را نگاه کرد و با دیدن آن صحنه در حیرت فرو رفت.هر بیل خاکی که آن ها بر سر الاغ می ریختند،الاغ با تکانی آن ها را به زیر پایش انتقال می داد و به لبه ی چاه نزدیک می شد.
سرانجام الاغ زیرک آنقدر به این حرکت ادامه داد تا به لبه ی چاه رسید و با خوشحالی از آن خارج شد.

هریک از دردسرهای موجود در زندگی مانند یک پله اند. ما می توانیم از عمیق ترین چاه ها خارج شویم، اگر با فکر و خلاقیت به تلاش خود ادامه دهیم و تسلیم نشویم. هرگز امیدمان را از دست ندهیم و به خدا ایمان کامل داشته باشیم. انسان واقعی هرگز امید به خداوند از دست نمی دهد.

  فردی چندین سال شاگرد نقاش بزرگی بود و فنون و هنر نقاشی را آموخت.

استاد به او گفت که من دیگر چیزی ندارم ک به تو بیاموزم.
شاگرد فکری به سرش زد.
یک نقاشی فوق العاده کشید و آنرا در میدان شهر قرار داد، مقداری رنگ و قلمی در کنار آن قرار داد و متنی با این مضمون کنارش نوشت: اگر هرجایی ایرادی می بینند یک علامت × بزنند و غروب که برگشت دید که تمامی تابلو علامت خورده است و بسیار ناراحت و افسرده به استاد خود مراجعه کرد.

استاد گفت دوباره همان نقاشی را بکش.
شاگرد نیز چنان کرد و استاد آن نقاشی را در همان میدان شهر قرار داد ولی این بار رنگ و قلم را قرار داد و متنی که در کنار تابلو قرار داد این بود که:
“اگر جایی از نقاشی ایراد دارد با این رنگ و قلم اصلاح بفرمایید”
غروب برگشتند و دیدند تابلو دست نخورده مانده. استاد به شاگرد گفت:

“"اغلب انسانها فقط قدرت انتقاد دارند؛ پس به افکار مردم تکیه نکن “

ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﺟﺴﻤﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﺁﺳﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﻣﺜﻞ ﺗﻐﺬﯾﻪ، ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﻡ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺳﺮﻣﺎ، ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ. ﻭﻟﯽ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﺭﻭﺣﯽ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ﺳﻼﻣﺖ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺧﻮﺏ ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ، ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﻧﺪ. ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ، ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﻭ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﺁﻣﯿﺰ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻻﻥ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺒﺮﺩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻭ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﻣﻬﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻧﮕﺮﺵ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ.

ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﯿﺪ ﻭ ﺷﺮﻁ ﻧﺜﺎﺭ ﮐﻨﯿﺪ

ﻋﺸﻖ، ﺍﻣﻨﯿﺖ ﻭ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺷﻤﺎ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ. ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺭﺷﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯽ ﻗﯿﺪ ﻭ ﺷﺮﻁ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻫﯿﺪ

ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﮐﻨﯿﺪ

ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻗﺪﻡ ﻫﺎ ﻭ ﯾﺎ ﺗﺮﻏﯿﺐ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﺎﺩﮔﯿﺮﯼ ﯾﮏ ﺑﺎﺯﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺸﻒ ﻭ ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﺤﯿﻂ ﺷﺎﻥ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺍﻣﻦ، ﮐﻪ ﺻﺪﻣﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﻮﺩ، ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﺸﻒ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. ﮔﺎﻫﮕﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﻥ ﻭ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ. ﺩﺭ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ. ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻋﺰﺕ ﻧﻔﺲ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺆﺛﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ

ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﯿﻨﺎﻧﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ ﺩﻫﺪ. ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﺯﻣﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﯾﺎﺩ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﺷﯿﺪ

ﺷﮑﺴﺖ ﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻧﮑﻨﯿﺪ. ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺑﺨﺶ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﻫﺎ ﺑﯽ ﻧﻘﺺ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ.

ﺍﺯ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﻫﺎﯼ ﮐﻨﺎﯾﻪ ﺁﻣﯿﺰ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﮐﻨﯿﺪ

ﺍﮔﺮ ﺑﭽﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﺑﺎﺯﺩ ﯾﺎ ﺍﺯ ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﯽ ﺭﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﭼﯿﺴﺖ. ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺄﯾﻮﺱ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮﯾﯽ ﺗﺤﺮﮎ ﺑﺨﺶ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﻌﺪﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﺁﻣﺎﺩﮔﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ.

ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻘﻼﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻭﺟﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﺎﺭ ﻧﯿﺰ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﻧﺪ. ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﮔﺮﻭﻫﯽ، ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺍ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﻨﯿﺪ.

ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺯﯼ ﻭﻗﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ

ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﻨﯿﺪ

ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺯﯼ ﻓﻘﻂ ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﺍﺳﺖ. ﺯﻧﮓ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺷﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻏﺬﺍ ﻭ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ. ﺯﻧﮓ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻼﻕ ﺑﻮﺩﻩ، ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻫﺎﯼ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺷﺨﺼﯽ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ. ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﺳﺨﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺩﻭﯾﺪﻥ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﺩﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺟﺴﻤﯽ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﺒﺎﺯﯼ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ

ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺖ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﻦ ﻭ ﺳﺎﻻﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻨﺪ. ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺿﻌﻒ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﺸﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ. ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺎ، ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﯼ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺤﻠﯽ، ﻣﺪﺍﺭﺱ، ﭘﺎﺭﮎ ﻣﺤﻞ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ.

ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻫﻤﺒﺎﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ

ﺩﺭ ﺷﺎﺩﯼ ﺍﻭ ﺷﺮﯾﮏ ﺷﻮﯾﺪ! ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﻨﺸﯿﻨﯿﺪ.

ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﺩﯼ

ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ. ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺳﺆﺍﻻﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ: «ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﯼ؟» ﻧﻪ «ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺷﺪﯼ؟»

ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺪﻑ ﮔﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻭ ﺑﺮﻧﺪﻩ ﺷﺪﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ. ﺍﯾﻦ ﻃﺮﺯ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺄﯾﻮﺱ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﻣﻬﻢ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ

ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ

ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﺯ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﮑﻨﯿﺪ. ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﺻﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﯿﺪ. ﺑﻌﻀﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﮐﻨﻨﺪﮔﯽ ﺁﻣﻮﺯﻧﺪﻩ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺸﺎﻁ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺑﺎﺷﺪ

ﺷﺮﻭﻉ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺭﻭﯾﺪﺍﺩﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ. «ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺎﺯﯼ» ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﻭﺷﯽ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﯽ ﮐﻠﯽ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻣﻬﺪ ﮐﻮﺩﮎ ﯾﺎ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺁﻥ ﺛﺒﺖ ﻧﺎﻡ ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﯾﺪ. ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﺻﻮﻝ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﺁﻣﻮﺯﺷﯽ، ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻣﺪﻥ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﻧﺪ.

مادربزرگی تعریف میکرد:

نمك، سنگ بود. برنجِ چلو را ساعتى با نمك‌سنگ مى‌خوابانديم تا كم‌كم شورى بگيره، غذا را چند ساعتى روى شعله‌ى ملايم چراغ خوراك‌پزى مى‌نشانديم تا جا بيفته، يخ‌كرده و تكيده كنار علاءالدين و والور مى‌نشستيم تا جون‌مون آروم گرم بشه،
عكسِ يادگارىِ توى دوربين را هفته‌اى، ماهى به انتظار مى‌نشستيم تا فيلم به آخر برسه و ظاهر بشه،
آهنگِ تازه‌ى آوازه‌خوان را صبر مى‌كرديم تا از آب بگذره و كاست بشه و در پخشِ صوت بخونه، قلك داشتيم؛ با سكه‌ها حرف مى‌زديم تا حسابِ اندوخته دست‌مون بياد، حليم را بايد «حليم» مى‌بوديم تا جمعه‌ى زمستانى فرا برسه و در كام مون بشينه، هر روز سر مى‌زديم به پست‌خانه، به جست و جوىِ خط و خبرى عاشقانه، مگر كه برسه، گوش مى‌خوابونديم به انتظارِ زنگِ تلفنِ محبوب:
شبى، نيمه‌شبى، بامدادى، گاهى، بى‌گاهى؛ انتظار معنا داشت. دقايق «سرشار» بود، هر چيز يك صبورى مى‌خواست‌، تا پيش بياد، تازمانش برسه. تا جا بيفته. تاقوام بياد: غذا، خريد، تفريح، سفر، خاطره، دوستى، رابطه، عشق.

“انتظار” مارا قدردان ساخته بود، حالا فهمیدی چرا این روزها کسی قدردان نیست!؟
آدم خوبه زندگی خودت باش

ﻭﻓﺎﯼ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ

ﻭﻓﺎﯼ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ، ﻭﻇﯿﻔﻪ ﺍﯼ ﺩﯾﻨﯽ ﻭ ﻋﻘﻠﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﺩ. ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﺎﻥ ﻋﻤﻞ ﻧﮑﻨﯿﻢ، ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭﺱ ﺩﺭﻭﻏﮕﻮﯾﯽ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﯾﻢ ﻭ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺑﯽ ﻋﻤﻞ ﺧﻮﺩ، ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﮔﻔﺖ، ﺍﺯ ﭘﯿﺶ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﯾﻢ. ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺍﺳﻼﻡ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ: «ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﺪ. ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﺍﺩﯾﺪ، ﺑﻪ ﺁﻥ ﻭﻓﺎ ﮐﻨﯿﺪ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﻭﺯﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ». ﺑﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﻭﻋﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﺧﺎﻟﯽ، ﺩﺭﯾﭽﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺭﻩ ﺁﻭﺭﺩ ﺁﻥ، ﭘﯿﺪﺍﯾﺶ ﺭﻭﺣﯿﻪ ﻧﻔﺎﻕ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺭﺱ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ.

ﺭﻋﺎﯾﺖ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ

ﺍﺯ ﻭﻇﺎﯾﻒ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﭘﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ ﺑﯿﻦ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﻨﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﻫﯿﭻ ﮔﺎﻩ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﺧﺘﺮ، ﯾﺎ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ، ﻭ ﯾﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﯼ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻘﺪﻡ ﺑﺪﺍﺭﻧﺪ ﯾﺎ ﻧﺰﺩ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ، ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﻨﺪ. ﺍﮔﺮ ﻫﺪﯾﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻧﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﺑﯿﺎﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ ﺑﻮﺳﻨﺪ، ﺗﻤﺎﻡ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﻮﺳﻨﺪ، ﻭ ﺑﯿﻦ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ. ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻣﯿﻮﻩ ﺗﻠﺦ ﺍﯾﻦ ﺗﺒﻌﯿﺾ ﻫﺎ ﺑﯽ ﺑﻬﺮﻩ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ، ﺁﺗﺶ ﺣﺴﺪ، ﮐﯿﻨﻪ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻧﺪ. ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﺍﮐﺮﻡ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ: «ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺘﺮﺳﯿﺪ ﻭ ﺑﯿﻦ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺘﺎﻥ ﺑﺎ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﯿﺪ؛ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯾﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﮑﯽ ﮐﻨﻨﺪ».

ﮐﻮﺩﮎ ﻭ ﺟﻨﮓ

ﺟﻨﮓ، ﺑﻼﯾﯽ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﺳﻮﺯ ﻭ ﺑﺮﻫﻢ ﺯﻧﻨﺪﻩ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺻﻠﺢ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻫﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ، ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺍﺯ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ، ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻭ ﺁﺳﯿﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻃﺒﯿﻌﯽ، ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ، ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺻﺪﻣﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ. ﻋﻔﺮﯾﺖ ﺟﻨﮓ، ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺭﺅﯾﺎﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﺑﺎﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁﻥ ﻣﺮﮒ، ﻭﺣﺸﺖ، ﺁﻭﺍﺭﮔﯽ ﻭ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪ. ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﺁﻣﺎﺭﻫﺎﯼ ﺭﺳﻤﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ، ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻭ ﻧﯿﻢ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺭﺩﻫﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﻫﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﺳﻮﺯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺑﺎ ﺯﺧﻢ ﻫﺎﯼ ﻋﻤﯿﻖ ﺟﺴﻤﯽ ﻭ ﺭﻭﺣﯽ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ.

ﺣﻘﻮﻕ ﮐﻮﺩﮎ

ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻦ ﺍﺳﻼﻡ، ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺣﻘﻮﻗﯽ ﺑﺮ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﺳﺖ:

ﻧﺎﻡ ﻧﯿﮑﻮ ﺑﺮ ﻓﺰﻧﺪ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ.

ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﺩ.

ﺭﻭﺯﯼ ﭘﺎﮎ ﻭ ﺣﻼﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﮐﻨﺪ.

ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﻗﺮﺁﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺩﻫﺪ.

ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺗﮑﺎﻟﯿﻒ ﺩﯾﻨﯽ ﻭ ﺷﺮﻋﯽ ﯾﺎﺭﯼ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﮐﻮﺩﮎ

ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺬﺭ ﺭﺷﺪ ﻓﺮﺩﯼ ﻭ ﺑﻨﺎﯼ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﭘﺎﺷﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ، ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﺩ، ﺑﺎ ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺎﯼ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺎ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ. ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ، ﺯﯾﺮﺑﻨﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎ، ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺎ ﻭ ﻧﮕﺮﺵ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﻭ ﻫﺮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ، ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﯿﻮﻩ ﺍﯼ ﻭﯾﮋﻩ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ. ﺑﯽ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ، ﻧﮕﺮﺵ ﻫﺎ، ﻃﺒﻘﻪ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ، ﻣﺬﻫﺐ، ﻭﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﯼ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ، ﻭ ﻧﯿﺰ ﺗﺤﺼﯿﻼﺗﯽ ﺁﻧﻬﺎ، ﺑﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ، ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻭ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺳﺖ.

ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻮﺩﮎ

ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﻣﺴﻠﻢ ﮐﻮﺩﮎ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﯿﺎ ﻭ ﻣﺮﺑﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﮑﻠﻒ ﻭ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺍﻧﺪ، ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺯ ﻣﺰﺍﯾﺎﯼ ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ ﻭ ﮐﺸﺎﻧﺪﻥ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺎﯼ ﭘﺎﮎ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﻋﺎﻟﯽ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻣﺠﺘﺒﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ: «ﺷﻤﺎ، ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﺷﺪ؛ ﭘﺲ ﺩﺍﻧﺶ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﯾﺪ». ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ: «ﺣﻖ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﺮ ﭘﺪﺭ ﺳﻪ ﭼﯿﺰ ﺍﺳﺖ: ﻣﺮﺑﯽ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻨﺪ، ﻧﺎﻡ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭﺩﺭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺍﻭ ﺗﻼﺵ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻧﻤﺎﯾﺪ».

قسمت دوم…

ﻫﻤﺪﻟﯽ ﻭ ﺩﺭﮎ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ

ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﻫﺎ ﻭ ﻋﻮﺍﻃﻒ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﯿﻨﺪﯾﺸﯿﻢ ﻭ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﺣﺴﺎﺱ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭼﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭﯼ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﺻﺮﺍﺣﺖ، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﻢ. ﺩﺭﮎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻮﺩﮎ، ﺳﺒﺐ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﺧﻮﺩ ﭘﯽ ﺑﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ، ﺍﻧﺪﮎ ﺍﻧﺪﮎ ﺑﻪ ﺭﺷﺪ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺍﻭ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﺳﺮ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺟﺪﯼ ﻭ ﺑﺎ ﺭﻭﯼ ﮔﺸﺎﺩﻩ، ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ، ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻧﻈﺮﻫﺎ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﺍﻭ ﮔﻮﺵ ﺩﻫﻨﺪ. ﺩﺭﮎ ﻭ ﻫﻤﺪﻟﯽ ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮎ، ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺨﻠﯿﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ، ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻭ ﮐﺎﻫﺶ ﻓﺸﺎﺭ ﺭﻭﺣﯽ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.

ﺍﻟﮕﻮﭘﺬﯾﺮﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ

ﺍﻟﮕﻮﭘﺬﯾﺮﯼ ﺍﺯ ﺷﯿﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﺛﺮﮔﺬﺍﺭ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ. ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﻧﺨﺴﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ، ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻫﻤﺰﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ، ﺧﻮﯾﺸﺎﻥ ﻭ ﻫﻢ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺍﻟﮕﻮﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭ، ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﯾﺪﮔﺎﻥ ﮐﻮﺩﮎ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﻟﮕﻮﺳﺎﺯﯼ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﭘﺎﯾﺪﺍﺭﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﯾﺎﺩﮔﯿﺮﯼ ﻫﺎ، ﯾﺎﺩﮔﯿﺮﯼ ﻏﯿﺮﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﯾﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ. ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺍﻟﮕﻮﻫﺎﯼ ﺩﻟﺨﻮﺍﻫﺸﺎﻥ، ﺩﻝ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﻭ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼ ﮊﺭﻓﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ. ﻭﯾﻞ ﺩﻭﺭﺍﻧﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: «ﻧﺨﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻨﯿﺪ، ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﯾﺪ».

ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﮐﻮﺩﮐﺎﻥ

ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ، ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ. ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺻﺤﯿﺢ ﺑﯿﻦ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ، ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻭ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺭﺷﺪ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﻧﻮﻧﻬﺎﻻﻥ ﺍﺳﺖ. ﺭﺍﻩ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺁﻏﺎﺯ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ، ﮐﻢ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻭ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺭﺳﺎﻧﺪﻥ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﻨﻔﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ. ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ، ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﯾﺰﯼ ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﯿﻮﻩ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ. ﻭﻗﺖ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺻﺤﯿﺢ ﻭ ﺳﺎﻟﻢ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﮑﺎﺭﻫﺎﯼ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﺍﺳﺖ.

ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ

ﺗﺸﻮﯾﻖ، ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﯿﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﺮﺑﯿﺘﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺳﺖ. ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﻭ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻟﺬﺕ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﯾﻼﺕ ﻓﻄﺮﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ. ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﻭ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ، ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ. ﺗﺸﻮﯾﻖ، ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻥ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ، ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﯼ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺭﺷﺪ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺭﻭﺣﯽ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.

ﮐﻮﺩﮎ ﻭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ، ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﺗﻼﺵ، ﺗﺤﻤﻞ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎ ﻭ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻦ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﺤﺮﻭﻣﯿﺖ ﻫﺎ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ. ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺗﺎﺭﯾﺦ، ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﺤﺮﻭﻣﯿﺖ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻫﺪﻑ، ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﻫﺎ ﮐﺎﺭ ﺩﺷﻮﺍﺭﯼ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻮﺩﮎ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽ، ﺑﺎ ﭘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮﻡ ﮐﻨﺪ. ﺍﻣﺎﻡ ﮐﺎﻇﻢ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ: «ﻧﯿﮑﻮ ﻭ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﻨﯿﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ، ﺑﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﻭ ﺭﻧﺞ ﮐﺎﺭ ﺑﯿﻨﺪﺍﺯﯾﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﻨﯿﻦ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺗﺤﻤﻠﺸﺎﻥ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﮔﺮﺩﺩ». ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﺯﭘﺮﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺭﻓﺎﻩ ﺯﺩﻩ ﺑﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ، ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﺑﯽ ﺍﺭﺍﺩﻩ، ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ، ﮐﻢ ﮐﺎﺭ، ﺭﺍﺣﺖ ﻃﻠﺐ ﻭ ﭘﺮﺗﻮﻗﻊ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ. ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺄﻣﯿﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺯﯾﺎﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﺬﺭ ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺿﻤﯿﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﭘﺎﺷﻨﺪ.

ﮐﻮﺩﮎ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺧﺪا

ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻨﺪ، ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺧﺪﺍﺳﺖ. ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ، ﺁﺷﻨﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﺎﺧﺪﺍ ﻭ ﺁﻓﺮﯾﺪﮔﺎﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻫﺴﺘﯽ ﺍﺳﺖ. ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺍﻟﻬﺎﻡ ﺍﺯ ﻣﮑﺘﺐ ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ ﻋﻠﯿﻬﻢ ﺍﻟﺴﻼﻡ ، ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﻓﻬﻢ، ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﻟﻬﯽ ﺁﺷﻨﺎ ﺳﺎﺯﻧﺪ. ﺍﻣﺎﻡ ﺳﺠﺎﺩ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﻇﯿﻔﻪ ﭘﺪﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ:«ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻨﯽ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﯽ». ﺑﺮﺷﻤﺮﺩﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﯼ ﺍﻟﻬﯽ ﻭ ﺍﺯ ﻧﯿﮑﯽ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﺍﻭ ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ، ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮﯾﻦ ﺭﻭﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺷﻨﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺩﻝ ﻫﺎﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﺳﺖ.

ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺣﺲ ﺩﯾﻨﯽ ﮐﻮﺩﮎ

ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ، ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻧﯿﺎﺯﻣﻨﺪ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻭ ﻣﻬﺮﻭﺭﺯﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﻬﺮﻭﺭﺯﯾﺪﻥ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ، ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮﯼ ﺩﺭ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺳﻼﻣﺖ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻭ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺍﻭﺳﺖ ﻭ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺎﺯ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﻭ ﻃﺒﯿﻌﯽ، ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﯾﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻭ ﺩﯾﻦ ﮔﺮﯾﺰﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ. ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ، ﺩﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭼﺎﺷﻨﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﻬﺮ ﺑﯿﺎﻣﯿﺰﻧﺪ، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺭﺍ ﻫﯿﭻ ﮔﺎﻩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﻨﯽ ﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﺎﯾﻒ ﺍﻟﻬﯽ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﺗﺮ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ. ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺍﺳﻼﻡ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ: «ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺁﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﺵ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ ﭘﺪﺭﺍﻧﺸﺎﻥ، ﺍﺯ ﭘﺪﺭﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻭﺍﺟﺒﺎﺕ ﻭ ﺗﮑﺎﻟﯿﻒ ﺍﻟﻬﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﺁﻣﻮﺯﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﻧﺎﭼﯿﺰ ﻣﺎﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻣﯽ ﻭﺭﺯﻧﺪ؛ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﯿﺰﺍﺭﻡ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﯿﺰﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ».

ادامه دارد…..

ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻮﭼﮏ

ﮐﻮﺩﮎ ﯾﮏ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ ﻭ ﻧﯿﺎﺯﻣﻨﺪ ﺍﺭﺝ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﺍﺳﺖ. ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﻬﻢ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ. ﮐﻮﺩﮐﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺗﺠﻠﯿﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﺩ، ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ، ﺷﺮﯾﻒ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺑﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻔﻆ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﺯﺷﺖ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﮐﻮﺩﮐﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﯿﺮﺩ، ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﻘﻠﯿﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ. ﮐﻮﺩﮎ، ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮﻫﯿﻦ ﻭ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺍﮐﺮﻡ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ:«ﻣﺒﺎﺩﺍ ﻓﺮﺩﯼ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺸﻤﺎﺭﯾﺪ ﻭ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﺁﻧﺎﻥ، ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ».

ﺭﯾﺤﺎﻧﻪ ﺧﻮﺷﺒﻮ

ﮐﻮﺩﮎ، ﻣﻮﻫﺒﺘﯽ ﺍﻟﻬﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻨﺸﺄ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺷﻤﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ. ﻭﺟﻮﺩ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ، ﻓﻀﺎﯼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﮐﺖ ﻭ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﻮﺩﺕ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻓﺮﺯﻧﺪ ﭘﺎﺭﻩ ﺗﻦ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻭ ﮔﻠﯽ ﺍﺯ ﮔﻞ ﻫﺎﯼ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺳﺖ. ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ: «ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ، ﺑﺮﮒ ﺧﻮﺷﺒﻮﯾﯽ ﺑﺮ ﺳﺎﻗﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﻭﺟﻮﺩﺗﺎﻥ ﺍﺳﺖ». ﮐﻮﺩﮎ ﯾﻌﻨﯽ ﻧﺸﺎﻁ، ﺯﻧﺪﮔﯽ، ﻋﺸﻖ ﻭ ﺍﻣﯿﺪ. ﺍﻭ ﮔﻠﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺍﻭ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﻘﺼﻮﺩﺵ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﻟﻨﺪﮔﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﻧﺪ. ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺍﺳﻼﻡ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ: «ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ، ﮔﻠﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﮔﻞ ﻫﺎﯼ ﺑﻬﺸﺖ».

ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ

ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﻫﺎﯼ ﻧﯿﮏ ﺩﺭ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﯿﺖ، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭘﯽ ﺭﯾﺰﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻧﯽ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﻭ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﺍﺯ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ. ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﻢ، ﻧﻘﺶ ﺯﯾﺮﺑﻨﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻧﮕﺮﺵ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﻫﺎ ﻭ ﻧﯿﺰ ﻋﺎﺩﺕ ﻫﺎ ﻭ ﻭﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩ ﮐﻮﺩﮎ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ، ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﺣﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺷﺨﺺ ﺍﺛﺮ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ. ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ: «ﺑﯽ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺩﻝ ﮐﻮﺩﮎ، ﭼﻮﻥ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﮐﺸﺖ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﻫﺮ ﺑﺬﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﻮﺩ. ﭘﺲ ﺑﻪ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺗﻮ ﺷﺘﺎﻓﺘﻢ، ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﻟﺖ ﺳﺨﺖ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﺕ ﺑﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﯾﺎﺑﺪ».

ﮐﻮﺩﮎ، ﺑﺎﺯﯼ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ

ﺑﺎﺯﯼ، ﻭﺍﮊﻩ ﺷﮕﻔﺖ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﻭ ﭘﺮ ﺭﻣﺰ ﻭ ﺭﺍﺯﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻮﻫﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺷﻤﺮﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺑﺎﺯﯼ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺳﺮﻭﺭﺍﻧﮕﯿﺰ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ﺑﺨﺶ ﺍﺳﺖ، ﻣﺎﯾﻪ ﺭﺷﺪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎ ﻭ ﻋﻮﺍﻃﻒ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﺟﻬﺖ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﻔﮑﺮ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺭﺷﺪ ﺩﻫﺪ. ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺍﺳﻼﻡ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ: «ﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺩﺭ ﺧﺮﺩﺳﺎﻟﯽ ﭘﺮﺗﺤﺮﮎ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﺎ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻟﯽ ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺩﺍﺭ ﺑﯿﺎﺑﺪ». ﺑﺎﺯﯼ، ﺍﺯ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺲ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼ ﻭ ﻧﻮﺁﻭﺭﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺑﺮﻣﯽ ﺍﻧﮕﯿﺰﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺷﺪ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺗﻮﺍﻥ ﺫﻫﻨﯽ ﺍﻭ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﺎﺯﯼ، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﺣﻔﻆ ﺳﻼﻣﺖ ﺟﺴﻤﯽ ﻭ ﻋﺼﺒﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﮐﻤﮏ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺍﻋﻀﺎ ﻭ ﺣﻮﺍﺱ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺍﻧﺠﺎﻣﺪ. ﻧﯿﺰ ﺑﺎﺯﯼ، ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺗﺨﻠﯿﻪ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﻫﺎﯼ ﺍﺿﺎﻓﯽ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﺳﺖ.

ﺣﻘﻮﻕ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﺍﻣﺎﻡ ﺳﺠﺎﺩ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ

ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻟﻪ ﺣﻘﻮﻕ ﺍﻣﺎﻡ ﺳﺠﺎﺩ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ، ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺣﻘﻮﻕ ﮐﻮﺩﮎ ﭼﻨﯿﻦ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ: «ﺣﻖ ﮐﻮﺩﮎ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺻﻐﯿﺮ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﺮﺣﻢ ﮐﻨﯽ، ﻭ ﺍﺯ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﻭ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯼ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺳﺮﻣﺎ ﻭ ﮔﺮﻣﺎ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻫﺎ ﻣﻀﺎﯾﻘﻪ ﻧﻨﻤﺎﯾﯽ، ﻭ ﺩﺭ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻭ ﭘﯿﺸﺎﻫﻨﮕﯽ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﮔﯽ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻦ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻧﮑﻨﯽ، ﺩﺭ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻭ ﺩﯾﻨﯽ ﺍﻭ ﺑﮑﻮﺷﯽ، ﻭ ﺍﺯ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﻭ ﻟﻐﺰﺵ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﺑﮕﺬﺭﯼ، ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺪﯼ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﯽ، ﻭ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻭ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺭﻓﻖ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﯽ». ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ: «ﺣﻖ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻭ ﻧﯿﮏ ﻭ ﺑﺪﺵ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﺖ».

ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ

ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ، ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﺍﻭ ﻣﺤﯿﻂ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺑﺨﺸﯽ ﻣﯽ ﺟﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻥ، ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺷﮑﻮﻓﺎ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ. ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮎ، ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻭ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﺭﻭﺣﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ. ﺍﮐﺴﯿﺮ ﻣﺤﺒﺖ، ﺩﺍﺭﻭﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺩﺭﺩﻫﺎ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﺟﺴﻤﯽ ﻭ ﺭﻭﺣﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ: «ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺪﺕ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﻄﻒ ﺧﻮﯾﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ». ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺴﺌﻮﻝ ﻏﺬﺍ، ﭘﻮﺷﺎﮎ ﻭ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺁﺏ ﺣﯿﺎﺕ ﺑﺨﺶ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﻋﻄﻮﻓﺖ، ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺩﻝ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺏ ﯾﺎﺭﯼ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺍﺳﻼﻡ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ: «ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﺒﻮﺳﯿﺪ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﻫﺮ ﺑﻮﺳﻪ، ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﯼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ».

ادامه دارد…..

وجه تشابه یاران حضرت بقیه الله ارواحنا فداه با یاران اباعبدالله الحسین علیه السلام چیست؟

بین یاران حضرت بقیه الله علیه السلام بایاران امام حسین علیه السلام فرق چندانی نیست همانطور که انها بودند اصحاب حضرت بقیه الله هم باید باشند. مسئله مهم استقامت انها بود.

وقتی شب عاشورا چراغها را روشن کردند حضرت دیدند فقط چند نفر ماندند شاید حضرت اشاره کردند چرا نرفتید؟ اینها مطالب مختلفی گفتند یکی گفت اگر مرا هفتاد بار بکشند قطعه قطعه کنند و باز زنده ام کنند دست از یاری شما بر نمی دارم. چنین مطالبی که خیلی عجیب است توسط انها گفته شد. انها چنین استقامت و قدرت روحی و قاطعیت و صبر و اعتماد به نفس و اعتماد به خدا داشتند که از همه چیز بریدند . نازل ترین افراد در روز عاشورا حر بود یعنی اگر بنا باشد درجات تقسیم بندی شود او پائین تر است. اما در عین حال با داشتن قدرت هزار نفر سواره تحت فرمان و همه ی وعده و وعیدها ان چنا قاطعیت دارد که می گوید من هرگز جهنم را بر بهشت ترجیح نمی دهم. یقین او خیلی مهم است او قاطعیت داشت از مال دنیا و همه چیز دنیا که داشت گذشت او هم می توانست بگوید من فعلا تقیه می کنم بعد توبه می کنم.

حر تنها مرحله توبه را گذراند که امام حسین علیه السلام قبولش کرد. ما اگر بخواهیم در محضر حضرت باشیم اقلا همان حالات اصحاب سید الشهداء علیه السلام را باید داشته باشیم اصحاب حضرت سید الشهداء علیه السلام یک شبانه روز تحمل کردند اما اصحاب حضرت هشت سال پای رکاب حضرت باید در دنیا بجنگند تا اسلام را در تمام دنیا مستقر کنند چون اصحاب سید الشهداء علیه السلام می خواستند اسم اسلام را که بنی امیه می خواست ان را هم از بین ببرد مستقر کنند یزید می گفت: هیچ چیز نبوده خواب و خیالی بیش نبوده و می خواستند رسالت را به طرف سلطنت بر دنیا و سلطنت اولادشان بچرخانند لذا امام حسین علیه السلام و اصحابش صبر کردند کشته شدند تا اسم اسلام باقی بماند و بنی امیه نتوانند اسلام را از بین ببرند. البته حکومت اسلام مستقر نشد اما بنی امیه سرنگون شد.

والا هیچ ساعتی حتی یک ساعت در روی کره زمین اسلام محض حکومت نکرده است حتی در زمان حضرت علی علیه السلام حتی امروز که حکومت ما حکومت اسلامی است. اما بیشتر دنیا را که فساد و بی بند و باری و انحراف از صراط مستقیم گرفته نمی توانیم بگوئیم صد درصد اسلام در دنیا پیاده شده است.

 لذا در مرحله اول یاران حضرت ولی عصر علیه السلام باید شرایط یاران امام حسین علیه السلام را داشته باشند.و بنابراین اگر حضرت تشریف بیاورند ما باید شرایطی را بپذیریم:

1- ایمان و یقین کامل داشته باشیم.

2- پاکی کامل داشته باشیم.

3- فداکاری داشته باشیم که اصحاب سید الشهداء علیه السلام اینها را در یک شبانه روز از خود اظهار کردند.

کتاب ارزشمند انوار صاحب الزمان علیه السلام پاسخ پرسش دویست و بیست و پنجم تالیف حضرت ایه الله سید حسن ابطحی دام عزه .

انسان تاوقتی درخواب غفلت باشد هم به نفس خود ظلم میکند هم به امام زمانش، مانند حر که تا وقتی در خواب بود راه بر روی امامش بست و روبروی امام زمانش ایستاد و هیچ متوجه زشتی و عاقبت کارش نبود تا اینکه بخود امد و از خواب غفلت بلند شد و بدون تعلل بسوی امام حسین علیه السلام باتمام وجود برگشت و از جانش هم گذشت.

اما مردم این زمان هرکدام به نوعی راه بر امامشان با بی توجهی وغفلت وگناه بسته اند.

از فرمایشات استاد گرانقدر،  حاج آقا زعفری زاده

  امام زمان (عج) میفرماید : ” هیچ چیز ما را از شیعیان جدا نکرده است مگر آنچه از کارهای ایشان که به ما میرسد. اعمالی که خوشایند ما نیست و از شیعیان انتظار نداریم!”

 ( بحارالانوار. شیخ طوسی. جلد 53. ص 177)

نهایت آرزوی منتظران این است که در برپایی دولت مهدوی و حکومت عدل جهانی سهمی داشته باشند و افتخار یاوری آخرین حجت الهی را به دست آورند اما

  مگر رسیدن به چنین سعادت بزرگی جز با خودسازی و آراستگی اخلاقی میسر است؟؟؟؟!!!!

امام صادق ع میفرماید : “هرکس دوست دارد از یاران حضرت قائم علیه السلام باشد , باید منتظر باشد و در حال انتظار به پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار نماید.

  غیبت. نعمانی. باب 11. حدیث16

‌●امام زمان (عج) چگونه از قاتلان امام حسین (ع) که مرده اند، انتقام می گیرد؟

درباره کیفیت این انتقام گیری باید گفت که اگر منظور انتقام گرفتن از قاتلان امام حسین (ع)، انتقام از کسانی است که در کربلا حاضر بوده اند، این انتقام تنها با رجعت محقق می شود. یعنی مردگان زنده شده و در نزاع حق و باطل، اصحاب کفر سرکوب می شوند.  و رجعت مطلبی حق است که آیات قرآنی نیز آن را تائید می کند. و از مسلمات عقیده شیعه است.

اما با توجه به اینکه بین رجعت و ظهور فاصله است، منظور از انتقام امام زمان (عج) از قاتلان امام حسین (ع) در این نوع انتقام نیست. که مردگان از قبر بیرون آیند و قصاص شوند.

بلکه انتقام امام زمان (عج)، انتقام از یزیدیان و سیره و منش آنهاست که در طی تاریخ استمرار داشته و در مقابل حق، صف آرائی کرده است.

و حدیثی از امام رضا (ع) نیز این مطلب را تائید می کند. عبد السّلام بن صالح هروىّ گوید: به حضرت رضا علیه السّلام عرض كردم: نظرتان در باره این حدیث كه از امام صادق علیه السّلام روایت شده است، چیست، كه حضرت فرموده‏اند: زمانى كه قائم علیه السّلام قیام كند فرزندان قاتلان حسین علیه السّلام را بخاطر كردار پدرانشان خواهد كشت؟ حضرت فرمودند: همین طور است،

عرض كردم پس معنى این آیه چیست: «وَ لا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى‏[انعام/۱۶۴] هیچ كس بار گناه دیگرى را به دوش نخواهد كشید؟»

 فرمودند: خداوند در تمام گفتارهایش درست گفته است، لكن فرزندان قاتلان حسین علیه السّلام از كردار پدرانشان راضى هستند و به آن افتخار مى ‏كنند و هر كس از كارى راضى باشد مثل كسى است كه آن را انجام داده، و اگر كسى در مشرق كشته شود و دیگرى در مغرب از این قتل راضى باشد، نزد خدا با قاتل شریك خواهد بود، و قائم علیه السّلام در هنگام قیام خود، بخاطر رضایتشان از كردار پدران، ایشان را خواهد كشت.[۲]

[۱]. الجواهر السنیة-كلیات حدیث قدسى، ص ۴۲۹ ، الباب الثانی عشر.

[۲]. عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج‏۱، ص: ۲۷۳.

آیت الله بهجت (ره)

روايت عجيب و غريبى از حضرت رسول-صلى الله عليه و آله و سلم- نقل كرده‌اند كه: “ألا أخبركم (أنبؤكم) بدائكم من دوائكم؟ داؤكم الذنوب، و دوائكم الاستغفار” آيا درد و درمان شما را به شما خبر ندهم؟ درد شما گناهان، و دوا و درمانتان استغفار است. بنده اين حديث را در جوامع روايى نديده‌ ام. يعنى: سرت درد مى‌ كند، “دوائكم الاستغفار"؛ پايت درد مى‌ گيرد، دواى آن استغفار است؛ گوش و دندان درد مى‌ كند، “دوآئكم الاستغفار” و… يعنى يك نسخه براى درمان همه‌ ى دردها!

1. بحارالانوار، ج 90، ص 282

در محضر آیت الله العظمی بهجت، ج1، ص344.

به شیطان گفتم:

«لعنت بر شیطان!»

لبخند زد.

پرسیدم:

«چرا می خندی؟»

پاسخ داد:

«از حماقت تو خنده ام می گیرد»

پرسیدم:

«مگر چه کرده ام؟»

گفت:

«مرا لعنت می کنی در حالی که هیچ بدی در حق تو نکرده ام»

با تعجب پرسیدم:

«پس چرا زمین می خورم؟!»

جواب داد:

«نفس تو مانند اسبی است که آن را رام نکرده ای.
نفس تو هنوز وحشی است؛ تو را زمین می زند.»

پرسیدم:

«پس تو چه کاره ای؟»

پاسخ داد:

«هر وقت سواری آموختی،
برای رم دادن اسب تو خواهم آمد؛
فعلاً برو سواری بیاموز !!!»

خداوند بهشت دسیسه های شیطان شیاطین هوای نفس نفس اموزش

طنز_جبهه

اسمش یوسف بود.

اما بخاطر انضباط و لفظ قلم حرف زدنش ما بهش مى گفتیم جناب سرهنگ.

با ما تو یك اردوگاه بود. بنده خدا چند بار افتاده بود به التماس كه جان مادرتان این قدر به من نگویید جناب سرهنگ.كار دستم مى دهیدها.

اما تا مى آمدیم تمرین كنیم كه دیگر به او جناب سرهنگ نگوییم ، باز از دهان یكى در مى رفت !!

تا اینكه یك روز در آسایشگاه باز شد و یك گله عراقى مسلح ریختند تو آسایشگاه و فرمانده شان نعره زد:

«سرهنگ یوسف ، بیا بیرون!»

یوسف انگار برق سه فاز ازش پریده باشد ، پا شد و جلو رفت.

فرمانده كه درجه اش سرگرد بود گفت:

«چشمم روشن. تو سرهنگ بودى و ما نمى دانستیم.»

یوسف با خنده اى كه نوعى گریه بود گفت:

«اشتباه شده من…»

- حرف زیادى نباشه! ببرید این قشمار را! (قشمار: مسخره) تا آمدیم به خود بجنبیم یوسف را كَت بسته بردند ….

چند مدّتى گذشت و ما خبرى از او نداشتیم و دل نگران او بودیم و به خودمان بد مى گفتیم كه شوخى شوخى كار دست آن بنده خدا دادیم….

چند ماه بعد یكى از بچه ها كه به سختى بیمار شده بود و پس از هزار التماس و زارى كردن به عراقی ها به بیمارستان برده بودند ، پس از بهبودى برگشت اردوگاه تا دیدیمش و خواستیم حالش را بپرسیم زد زیر خنده.

چهارشاخ ماندیم كه خدایا مریض رفت و دیوانه برگشت!

كه خنده خنده گفت:

«بچه ها یوسف را دیدم!»

همه از جا پریدیم:

یوسف!

- دست و پایش را شكسته بودند؟

- فكش را پایین آورده بودند؟

- جاى سالم در بدنش بود؟

- اصلاً زنده بود؟!

خندید و گفت:

« صبر كنید. به همه سلام رساند و گفت كه از همه تشكر كنم»

فكر كنم چشمان همه اندازه یك نعلبكى گرد شد!

- آره ، چون نانش تو روغنه بردنش اردوگاه افسران ارشد. جاش خوب و راحته. مى خوره و مى خوابه و زبان انگلیسى و آلمانى و فرانسه كار مى كنه….

مى گفت بالاخره به ضرب و كتك عراقی ها قبول كرده كه سرهنگ است.

و بعد از آن ، كلى تحویلش گرفته اند و بهش مى رسند.

یك هو یكى از بچه ها گفت:

بچه ها راستش من تیمسارم .

 حسرت کرب و بلا در دل من پنهانیست 

من ندانم که چه اندازه ز عمرم باقیست

کربلا گر نشدم دعوت از این بار گناه 

ضامن من بشود ضامن آهو کافیست

.

شعر ولادت امام رضا (ع)

شب بود و شور بود و سلامِ فرشته ها

از عرش تا به فرش ، قیامِ فرشته ها

بارانِ شوق بود و امامِ فرشته ها

شب بود و گرمِ سجده تمامِ فرشته ها

قلبِ فرشته ها پُرِ عطرِ خدا شده

امشب خدا اسیرِ نگاهِ رضا شده

موجِ کَرَم به اوجِ تَلاطُم رسیده است

ناز و نماز و شوق و تَبَسم رسیده است

داوودِ عاشقی به تَرَنُّم رسیده است

کعبه کجاست؟ قبله‌ی هفتم رسیده است

گویی خدا تمامیِ خود را کشیده است

پیش از ازل که رویِ رضا را کشیده است

موسیٰ گدایِ خانه‌یِ موسایِ مرتضیٰ ست

عیسیٰ دخیلِ جلوه‌یِ سینایِ مرتضیٰ ست

امشب شبِ تبسّمِ زهرای مرتضیٰ ست

آئینه‌ی شُکوه سراپایِ مرتضیٰ ست

گیرم بهشت مستِ مِیِ حوضِ کوثر است

فوّاره‌هایِ صحن رضا دیدنی‌تر است

هر پنجه‌ای که شانه‌یِ گیسو نمی شود

هر قبله‌ای که گوشه‌ی اَبرو نمی شود

هر جذبه‌ای که عکس هُوَالهو نمی شود

هر دلبری که ضامنِ آهو نمی شود

پا می‌نَهَد به بالِ مَلَک هرکه یاد اوست

تا جبرئیل خادمِ بابُ‌الجواد اوست

زلفی گشوده و دلِ شیدا نمانده است

در ازدحام ، جای تماشا نمانده است

مجنون که هیچ ، رونقِ لیلا نمانده است

سر را بریده‌اند ، زلیخا نمانده است

باغ بهشت کاشی گلدسته‌های اوست

عباس دل سپرده‌ی دارالشفای اوست

در بِرکه‌ها تَمَوُّجِ دریایی‌اش ببین

در آسمان شُکوهِ اَهورایی‌اش ببین

در قلبِ طوس سفره‌ی زهرایی‌اش ببین

خانه به خانه سایه‌ی آقایی‌اش ببین

خورشید اگر نگاه به ایوان طلا کند 

باید غبار گردد و کارش رها کند

نقّاره می‌زنند مسیحی شفا گرفت

نقّاره می‌زنند خلیلی عطا گرفت

نقّاره می‌زنند کلیمی بها گرفت

یوسف دوباره سُرمه زِ پایین پا گرفت

با دست‌های لطف تو آزاد می‌شویم

وقتی دخیل پنجره فولاد می‌شویم

با گوشه‌چشم ، تا که نگاهی به ما کنی

کارِ هزار معجزه و کیمیا کنی

مشکل بهانه است که ما را صدا کنی

تا کاسه‌هایِ خالیِ ما را طلا کنی

جز گوشه‌های صحن تو آقا کجا روم

کِی با کبوتران حرم کربلا روم؟

#ریشه ضرب المثل

خرما از كرگی دم نداشت

    می‌گویند شهری بود كه به آن شهر بارون می‌گفتند. در این شهر همیشه جنجال و سر و صدا تمام نمی‌شد و كسی جرأت نمی‌كرد پا به آن شهر بگذارد. یك روز ملانصرالدین هوای شهر بارون كرد و گفت: می‌خواهم به این شهر بارون بروم تا ببینم چطور شهری است” رفت و وارد شهر شد. در بین راه كه می‌رفت دید یك نفر خرش با بار افتاده و به تنهایی نمی‌تواند آن را از زمین بلند كند. وقتی ملا را دید از او كمك طلبید و گفت: “خرم با بار افتاده و نمی‌توانم آن را بلند كنم” ملا جلو رفت و دم خر را گرفت تا به كمك صاحبش آن خر را بلند كند. از قضا دم خر داخل دست ملا كنده شد. صاحب خر با خشونت دم خر را گرفت و گذاشت دنبال ملا و همینطور كه ملا داشت می‌دوید، اسب یك نفر از اهالی شهر بارون فرار كرده بود و صاحب آن دنبال اسبش می‌دوید. وقتی كه ملا را دید دوان‌دوان می‌آید فریاد زد تا اسب را از جلو بگیرد و نگذارد فرار كند. ملا از زمین سنگی برداشت و به طرف اسب پرت كرد تا مانع از فرار او بشود. از قضا سنگ به چشم اسب خورد و چشم اسب را كور كرد. دوباره صاحب اسب و مالك خر دوتایی گذاشتند دنبال ملا. ملا وقتی دید خسته شده است به طرف خانه‌ای كه روبه‌رویش بود دوید و با ضربه محكم به در كوفت تا باز شود و خود را از شر آن دو نفر به داخل بیندازد.

    از قضا، زنی كه نه ماهه حامله بود و می‌خواست وضع حمل كند پشت در ایستاده بود. وقتی ملا از پشت در محكم به در كوفت در به شكم زن حامله خورد و بچه‌اش را كشت. باز هم شوهر زن با صاحبان اسب و خر، ملا را دنبال كردند. ملا وقتی خود را در محاصره دید به بالای بام پرید ولی فایده‌ای نداشت. آنان دنبال او به پشت‌بام پریدند. ملا از بالای بام نگاه می‌كرد تا جای همواری پیدا كند كه از بالای بام بپرد پایین نگاه كرد لحافی را دید زیر بام افتاده بود بدون اینكه فكر كند كه داخل لحاف چه پیچیده‌اند به روی لحاف پرید و شخصی را كه مدتی بود مریض شده بود و او را داخل لحاف پیچیده بودند كشت. صاحبان شخص مریض از جلو و دیگر اشخاص از عقب ملا، ملا را دستگیر كردند و او را پیش قاضی بردند.

    ملا وقتی دید وضع خیلی خراب است قاضی را به كناری كشید و مبلغ هنگفتی پول به او داد و گفت: “مرا از شر این مردم نجات بده” قاضی وقتی پول را از ملا گرفت، صاحبان دعوا را صدا كرد و گفت: “نفر اول بیاید” نفر صاحب مریض آمد. قاضی گفت: “چه می‌گویی؟” صاحب مریض، قضیه پدرش را كه در زیر بام خوابیده بود و ملا از بالا به روی او پرید و او را كشت برای قاضی شرح داد. قاضی گفت: “اینكه كاری ندارد تو ملا را می‌بری همان جایی كه پدرت خوابیده بود او را می‌خوابانی و خودت می‌روی از روی بام می‌پری روی او” مرد صاحب مریض دید اگر این كار را بكند شاید روی ملا نیفتد و جای دیگری بیفتد و عضوی از بدنش ناقص شود، راه خود را گرفت و رفت.

    قاضی گفت: “نفر دومی را بیاورید". صاحب زن آمد و جریان زن خود را كه ملا با ضربه‌ای كه از پشت در به او زد و بچه‌اش از بین رفت برای قاضی تعریف كرد. قاضی در جواب گفت: “این خیلی آسان است زنت را به ملا می‌دهی و بعد از نه ماه كه حامله شد و وقت وضع حمل او رسید زنت را تحویل می‌گیری” صاحب زن فكر كرد كه به ضررش تمام می‌شود هیچ نگفت و با ناراحتی از پیش قاضی خداحافظی كرد.

    قاضی دستور داد نفر سوم بیاید. صاحب اسب جلو آمد و حكایت اسب خود را برای قاضی گفت و اظهار داشت كه ملا با سنگ چشم اسب او را كور كرده است. قاضی با ملایمت گفت: “تو اسب خودت را به دو شقه مساوی تقسیم می‌كنی یك شقه آن كه كور است به ملا می‌دهی و نصف پول اسب خود را از ملا می‌گیری” صاحب اسب خیال كرد اگر اسب را دو شقه بكند و پول شقه‌ای را كه كور است از ملا بگیرد آن وقت نصف دیگرش را چكار بكند. این هم ناراضی از پیش قاضی خداحافظی كرد و رفت.

    قاضی دستور داد نفر چهارم را بیاورید شخص صاحب خر وقتی دید جریان از این قرار است و دعوای رفقا با ملا چطوری تمام شد. دم خر خود را داخل جیبش گذاشت و گفت: “جناب قاضی، خر بنده از كرگی دم نداشت!”

یه لات بود تو مشهد…

هم سگ خرید و فروش می کرد، هم دعواهاش حسابی سگی بود!!

یه روز داشت می رفت سمت کوهسنگی برای دعوا(!) و غذا خوردن که دید یه ماشین با آرم ”ستاد جنگهای نامنظم“ داره تعقیبش می کنه.

شهید چمران از ماشین پیاده شد و دست اونو گرفت و گفت: ”فکر کردی خیلی مردی؟!“

رضا گفت:بروبچه ها که اینجور میگن…..!!!

چمران بهش گفت: اگه مردی بیا بریم جبهه!!

به غیرتش بر خورد، راضی شد و راه افتاد سمت جبهه……!

مدتی بعد….

شهید چمران تو اتاق نشسته بود که یه دفعه دید داره صدای دعوا میاد….!

چند لحظه بعد با دستبند، رضارو آوردن تو اتاق و انداختنش رو زمین و گفتن: ”این کیه آوردی جبهه؟!“

رضا شروع کرد به فحش دادن. (فحشای رکیک!) اما چمران مشغول نوشتن بود!

وقتی دید چمران توجه نمی کنه، یه دفعه سرش داد زد:

”آهای کچل با تو ام…..! “

یکدفعه شهید چمران با مهربانی سرش رو بالا آورد و گفت: ”بله عزیزم! چی شده عزیزم؟ چیه آقا رضا؟ چه اتفاقی افتاده؟“

رضا گفت: داشتم می رفتم بیرون که سیگار بخرم ولی با دژبان دعوام شد!!!!

چمران: ”آقا رضا چی میکشی؟!! برید براش بخرید و بیارید…..!“

چمران و آقا رضا تنها تو سنگر…..

رضا به چمران گفت: میشه یه دو تا فحش بهم بدی؟! کِشیده ای، چیزی؟!!

شهید چمران: چرا؟!

رضا: من یه عمر به هرکی بدی کردم، بهم بدی کرده….!

تا حالا نشده بود به کسی فحش بدم و اینطور برخورد کنه…..

شهید چمران: اشتباه فکر می کنی…..! یکی اون بالاست که هر چی بهش بدی می کنم، نه تنها بدی نمی کنه، بلکه با خوبی بهم جواب میده!

هِی آبرو بهم میده…..

تو هم یکیو داشتی که هِی بهش بدی می کردی ولی اون بهت خوبی می کرده…..!

منم با خودم گفتم بذار یه بار یکی بهم فحش بده و منم بهش بگم بله عزیزم…..! تا یکمی منم مثل اون (خدا) بشم …!

رضا جا خورد!….

….. رفت و تو سنگر نشست.

آدمی که مغرور بود و زیر بار کسی نمی رفت، زار زار گریه می کرد!

تو گریه هاش می گفت: یعنی یکی بوده که هر چی بدی کردم بهم خوبی کرده؟؟؟؟

اذان شد.

رضا اولین نماز عمرش بود. رفت وضو گرفت.

….. سر نماز، موقع قنوت صدای گریش بلند شد!!!!

وسط نماز، صدای سوت خمپاره اومد. پشت سر صدای خمپاره هم صدای زمین افتادن اومد…..

رضارو خدا واسه خودش جدا کرد……! (فقط چند لحظه بعد از توبه کردنش)

یه توبه و نماز واقعی……..

ب نقل از کتاب “خاطرات شهید چمران

ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎ» ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯼ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﯽ «ﺧﻠﺒﺎﻥ»

ﺁﻥ ﮐﯿﺴﺖ !!

 ﺩﺭ «ﮐﺸﺘﯽ» ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯼ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﯽ «ﻧﺎﺧﺪﺍﯼ»

ﺁﻥ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ !!

 ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭ «ﺯﻧﺪﮔﯽ» ﺍﺕ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﯼ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ

ﻣﺪﯾﺮ ﻭ ﻣﺪﺑﺮ ﺁﻥ ‏« ﺍﻟﻠﻪ ‏» ﺍﺳﺖ ؟؟

  ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ!!….

مرد بسیار ثروتمندی که ازحکیمی دل خوشی نداشت

با خدمتکارانش در بیرون شهر با حکیم

و تعدادی از شاگردانش روبه رو شد.

مرد ثروتمند با حالتی پر از غرور و تکبر به حکیم گفت :

تصمیم گرفته ام پول خودم را هدر دهم

و برایت سنگ قبری گران قیمت تهیه کنم .

بگو جنس این سنگ از چه باشد و روی آن چه بنویسم

تا هر کس بالای آن قبر بایستد

و برای تو آرامش طلب کند شاد شود و خنده اش بگیرد!

حکیم خنده ای کرد و پاسخ داد :

اگرخودت هم بالای سنگ قبرمی ایستی .

سنگ قبر مرا از جنس آیینه انتخاب کن و روی آن هیچ چیز ننویس!

بگذار مردمی که بالای آن می ایستند تصویر خودشان را ببینند

و اگر هم آمرزشی طلب می کنند نصیب خودشان شود.

مرد ثروتمند که حسابی جا خورده بود

برای اینکه جلوی اطرافیانش کم نیاورد با تمسخر گفت :

اما همه که برای دعای آمرزش بالای سنگ قبر نمی ایستند ؟

و حکیم با همان تبسم گرم و صمیمانه همیشگی اش گفت :

آنها آیینه ای بیش نخواهند دید.

نکته

آیینه چو بنمود نقش تور است

خودشکن آیینه شکستن خطاست

* سؤال: نذر چيست؟

جواب: نذر آن است كه انسان ملتزم شود كه كار خيري را براي خدا به جا آورد، يا كاري را كه نكردن آن بهتر است براي خدا ترك نمايد.

* سؤال: اگر كسي چند روزي روزه نذري داشته باشد بعد از برآورده شدن حاجت، روزه گرفتن او به تأخير بيفتند مي ‌تواند هر وقت خواست آن روزه‌ ها را ادا كند؟

جواب: اگر صيغه شرعي نذر را خوانده باشد و در نذر گرفتن روزه را مقيّد کرده که بلافاصله بعد از رسيدن به حاجت و يا زمان مشخص انجام دهد بايد در همان زماني كه قرار گذاشته است روزه ‌ها را بگيرد و الا كفاره نيز بر عهده او مي ‌آيد ولي اگر صيغه شرعي نذر (لله عليّ…. براي خدا به عهده من باشد كه…) را نخوانده باشد و يا اگر صيغه خواندنِ گرفتنِ روزه را مقيد به زمان خاص نکرده روزه ‌ها را با تأخير هم بگيرد، اشكال ندارد.

* سؤال: اگر كسي چيزي نذر كند ولي آن را ادا نكند چه حكمي پيش رو دارد؟

جواب: اگر نذر شرعي كرده باشد و به آن عمل نكند، گناه كرده و كفاره بر او واجب مي ‌شود و كفاره نذر ۶۰ روز روزه گرفتن يا اطعام ۶۰ فقير مي ‌باشد.

* سؤال: از رساله و منابع ديني استفاده مي ‌شود كه نذر براي خداست پس نذر براي امام حسين عليه السّلام درست نيست؟ آيا اين مطلب صحيح است؟

جواب: بلي نذر صحيح فقط بايد براي خدا باشد و صيغه نذر هم (لله علي….) مي ‌باشد؛ يعني براي خدا به عهده من باشد… اما اين گونه نذر منافات ندارد كه متعلّق آن امور خير باشد از جمله براي خدا به عهده من باشد كه… فلان مبلغ به فقير بدهم، به ايتام كمك كنم، براي مجالس سوگواري امام حسین عليه السّلام صرف كنم و چند ركعت نماز بخوانم، يك ختم قرآن نمايم و… پس نذوراتي كه بين مردم معمول است نذر براي امام حسين عليه السّلام نيست بلكه نذر براي خداست كه متعلق نذر حضرات ائمه عليهم السّلام مي ‌باشد و نبايد اين ها با هم خلط شود.

 * سؤال: در صيغه نذر اگر بگويند: «خدايا اگر حاجتم برآورده شود فلان كار را مي‌ كنم» يا «نذر كردم كه چنين كنم» آيا در انعقاد نذر كافي است يا اين كه حتماً بايد «لله عليّ كذا» و الفاظ مرادف آن باشد؟

جواب: كافي نيست و بايد صيغه مخصوصه خوانده شود.

 منظور از صیغه نذر چیست؟

پاسخ اجمالی

صیغۀ نذر این چنین است: «للّه علیّ هکذا»،

و منظور از هکذا آن است که: «آنچه را مى‌خواهد که نذر کند بعد از «للّه علیّ» بگوید».

 مثلاً بگوید: «ان شفى اللّه مریضى فللّه على صوم یوم»؛ یعنى اگر خداوند مریض مرا شفا بدهد یک روز، روزه برای خدا بر گردن و عهده من باشد.

گفتنی است؛ لازم نیست صیغه نذر به عربى خوانده شود، بلکه به فارسی هم کفایت می‌کند، پس اگر گفته شود: «چنانچه مریض من خوب شود، براى خدا بر من است که ده تومان به فقیر بدهم یا یک روز روزه بگیرم»، نذر، صحیح است. البته باید «براى خدا» به زبان گفته شود و قصد آن در دل کافى نیست.

چقدر _بی کلاسی_ زیبا بود !!!*

 یادش بخیر قدیما که *بی کلاس* بودیم بیشتر دور هم بودیم و چقدر خوش میگذشت و هر چقدر با کلاس تر میشیم از همدیگه دورتر میشیم.

قدیما که *بی کلاس* بودیم و موبایل و تلفن نبود و واسه رفت و آمد وسیله شخصی نبود ، همیشه خونه ها تمیز بود و آماده پذیرایی از مهمونا و وقتی کلون در خونه در هر زمانی به صدا در میومد، خوشحال میشدیم؛ چون مهمون میومد و به سادگی مهمونی برگزار میشد.

 آخه چون *بی کلاس* بودیم آشپزخونه ها باز (open) نبود و گاز های فردار و ماکروفر و… نبود و از فست فود خبری نبود ، ولی همیشه بوی خوش غذا آدمو مست میکرد و هر چند تا مهمون هم که میومد، همون غذای موجود رو دور هم میخوردیم و خیلی هم خوش میگذشت.

 تازه چون *بی کلاس* بودیم میز ناهارخوری و مبل هم نداشتیم و روی زمین و چهارزانو کنار هم می نشستیم و می گفتیم و می خندیدیم و با دل خوش زندگی می کردیم!!!

امروز که فکر می کنم چقدر *بی کلاسی* زیبا بود!!! آخه از وقتی که با کلاس شدیم و آشپزخونه ها باز (open) شدن و میز ناهار خوری و مبل داریم و تازه واسه رفت و آمد همگی ماشین داریم و هم تو خونه تلفن داریم و هم آخرین مدل تلفن همراهو داریم و خلاصه کلی کلاسهای دیگه؛ مثل بخار پز و انواع زود پز و… داریم  ولی دیگه آمد وشد نداریم‼️

چون خیلی با کلاس شدیم!!! تازه هر از چند گاهی هم که دور هم جمع میشیم ، کلاً درگیر کلاسیم و از صفا و صمیمیت و دل و از همه مهمتر سادگی خبری نیست !!!

 لعنت بر این کلاس که ما آدما رو اینقدر از هم دور کرده و اینقدر اسیر کلاسیم که خیلی وقتا خودمونم فراموش می کنیم!!!!!!

کاش کلاس توی مهربون بودن و عشق ورزیدن و با دل زندگی کردن، بود

شریف‌ترین دل ‌ها

دلی است

ڪہ‌

اندیشہ‌ے آزار دیڪَران

 در آن نباشد…

شاد ڪردن دل انسان‌ها

ارزشش والاست..

محبت کنیم وتامیتوانیم دلی به دست آوریم..

بسم الله الرحمن الرحيم

ابتداء نامه اعمال مؤمنین چیست؟

جواب را از لسان خاتم النبیاء بخوانید:

پیغمبراکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود:

شروع و ابتداء نامه اعمال مؤمنین محبّت «علی بن ابیطالب علیه السلام» است.

مــــــــنبع:

بحارالانوار  جلد39  صفحه28

نیست گاهی، هیچ راهی، جز به شاهی رو زدن

با غمی سنگین رسیدن پیش او زانو زدن

ظهرِ گرما، صحن سقاخانه می چسبد چقدر

ضامن آهو شنیدن، بعد از آن «یا هو» زدن

در شلوغی‌ها دو تا آرنج خوردن بی‌هوا

مست چون جامی، به دیگر جامها پهلو زدن

آری آداب خودش را دارد این جا عاشقی

جز بزرگان کس ندارد منصب جارو زدن

امتحانی کن، ببین اینجا چه حظی می‌دهد

یاعلی گفتن به وقت دست بر زانو زدن

شمع‌ها ! نجوای با خورشید می‌دانید چیست؟

اشک‌های بی‌صدا باریدن و سوسو زدن

هفت دوری نیست حج ما فقیران، این طواف

دور هشتم دارد و چرخی به دور او زدن

بیت هشتم هدیه‌ای از سوی قم آورده است

بوسه بر درگاه تو از جانب بانو زدن

بد کشیدم طرح خود را چیز دیگر شد، ببخش

دست و دل لرزیده وقت طرح این آهو زدن

آقای قرائتی می‌گفت: سال 63 به همدان رفتم. شب در منزل یکی از شهدا مهمان بودم. یک پیرمرد از پنجره خانه سرک کشید و مرا دید‼️

بعد هم در زد و داخل شد و نفس زنان جلو آمد و گفت: آقای قرائتی من یک پسر داشتم که شهید شد. این پسر اینقدر اخلاص داشت که اول انقلاب وقتی مسئول توزیع کوپن بود، به یک پیرزن کوپن نرسید. او هم جلوی جمع بسیجی ها آمد و آب دهان در صورت پسرم انداخت‼️

همه میخواستند با او برخورد کنند اما پسرم آیه قرآن خواند و گفت: والکاظمین الغیظ والعافین عن الناس…

بعد صورتش را پاک کرد و رفت.

آقا نمی دانید چه پسر خوب و با ایمانی داشتم الحمدلله الحمدلله…

آقای قرائتی ادامه داد: در همین لحظه پدر شهید سکته کرد و در آغوش من افتاد‼️ بعد از لحظاتی نیز از دنیا رفت.

من آن شب تا صبح نخوابیدم. این که بود. چه ماموریتی داشت؟ یک دقیقه حرف زد و از دنیا رفت‼️

ادامه دارد….

برگرفته از کتاب مزد اخلاص. اثر گروه فرهنگی شهید ابراهیم هادی.

امام #حسین علیه السلام فرمودند:

مَن حاوَلَ اَمراً بمَعصِیَةِ اللهِ کانَ اَفوَتَ لِما یَرجُو وَاَسرَعَ لِمَجئ ما یَحذَرُ

آن که در کاری که نافرمانی خداست بکوشد امیدش را

 از دست می دهد و نگرانیها به او رو می آورد.

 (الکافی،ج2،ص373)

 (الکافی،ج4،ص117)

نماز

 با اینکه خداوند نیازی به نماز ما ندارد  برای چه نماز می خوانیم ؟

 خداوند بی نیاز و غنی است و نیازی به عبادت و نماز ما ندارد اما خداوند رحیم و حکیم نماز را برای بهره مندی انسان ها قرار داده است ؛ زیرا :

1- ما انسان ها فقیر و محتاج هستیم و باید با ارتباط با خدای بی نیاز و مبدأ قدرت و کمال نیاز خود را بر طرف کنیم ؛ چنانچه لامپ ها با ارتباط با منبع انرژی ، نور می گیرند و نور افشانی می کنند.

2- غفلت و فراموشی یاد خدا ، موجب انحراف ما در مسیر زندگی دنیا و ارتکاب زشتی ها می شود و «نماز» مانع این غفلت و آن زشتی ها است . « ان الصلاة تنهی عن الفحشاء و المنکر » .

❣به همین دلیل حضرت علی (ع) فرموده اند : « ذکر الله رأس مال کل مومن و ربحه السلامة من الشیطان ؛ یاد خدا سرمایه هر مومنی است و سود آن سلامت از شیطان است.»1

????پس نماز یک وسیله دفاعی و یک مبارزه عملی با دشمن نفس و شیطانی است .

3- و بالاخره روح و روان آدمی که فطرتی الهی دارد با نمازو یاد خدا آرام می گیرد و در پرتو این اطمینان و آرامش ،زندگی با نشاط و سرورو آرامش خواهدداشت .« الا بذکر الله تطمئن القلوب » .2

♦️آنگاه کسی که نماز نخواند ، در دنیا و آخرت خسارت « غفلت » و « بی توجهی» خود را خواهد دید. در دنیا قلب پر اضطراب و ناآرام ، و خدای ناکرده ارتکاب زشتی ها ، و در آخرت جزای این اعمال و آن نسیان یاد خدا.

1- غرر الحکم، ح3621.

2- سوره رعد، آیه 28.

مزرعه ذهن انسان بهترین بستر برای رشد علف هرز است و خطر علف هرز این است که محصول اصلی را نابود می کند. این نابودی گاهی انحراف فکری ایجاد می کند و گاهی فرد را به مهمل گویی خارج از کنترل او دچار می کند.

بنابراین , نه تنها باید مراقب مزرعه ذهن خود بود, بلکه باید از گفتن عبارات و جملات هجو و بی فایده پرهیز کرد و حساب شده سخن گفت و به یاد داشت که：

” از کوزه همان برون تراود که در اوست".

خطر علف هرز در دنیای عرفان بسیار جدی تر است. به طور عمده, منظور از علف هرز در عرفان, بینش های غلطی است که می تواند به بینش های صحیح آسیب برساند و انسان را از مسیر کمال منحرف کند. این اتفاق می تواند در اثر جهل یا غفلت باشد. اگر فرد, معیار لازم برای تشخیص آگاهی های مثبت و منفی را نداشته باشد و نتواند آگاهی های منفی را تفکیک کند و کنار بگذارد, این آگاهی ها در نقش علف هرز, نتایج آگاهی های مثبت را به تباهی می کشند. تفسیر و تعبیر غلط آگاهی های مثبت نیز به همین صورت, خطرآفرین است. بنابراین در مسیر عرفان, مراقبت از مزرعه ذهن ضروری تر است. به این منظور باید توجه داشت：

۱- هیچ نوع سهل انگاری در مورد تجزیه و تحلیل دریافت های مثبت و استفاده از آنها جایز نیست.

۲- در هر مرحله از مسیر باید تحولات درونی خود را بازنگری کرد تا نقایص ظرفیتی و بینشی و اشکالات شخصیتی شناسایی و برطرف شوند.

۳- نمی توان از ترفندهای شیطان که با ظرافت وارد عمل می شود, غافل شد.

 "قانون علف هرز” کتاب بینش انسان

#زندگی

داستان آهنگر

آورده اند که ( ابوالفرج جوزی ) نقل میکند که یکی از مردان صالح این چنین گفت : من در مصر آهنگری دیدم که دست در کوره آهنگری می برد و آهن را با دست خود می گرفت و بیرون می کشید و روی سندان می گذاشت ولی آتش به دست او اثر نمی کرد .

با خود گفتم : این از عجایب است ! آتش باید بسوزاند ! حالا که نمی سوازند ، حتما رازی در کار است . نزدیک او رفتم و سلام کردم و گفتم : ای مرد ! تو از مردان خوب روزگاری ، دعایی در حق من بفرما . گفت : من آنچنان که تو خیال میکنی نیستم .

گفتم : چرا تو از مردان مستحاب الدعوه نباشی و حال اینکه آهن گداخته ، دستت را نمی سوزاند ؟ در جواب داستان عجیبی نقل کرد :

روزی من در همین دکان نشسته بودم که ناگاه زنی بسیار زیبا که تا آن روز زنی به آن زیبایی ندیده بودم نزد من آمد و گفت : ای برادر ! آیا در راه خدا کمکی به من می کنی ؟

من که عاشق جمال و زیبایی او شده بودم گفتم : اگر حاضر باشی با من به خانه بیایی و خواسته مرا استجابت کنی ، در مقابل هر چه بخواهی به شما خواهم داد . زن با ناراحتی گفت : به خدا من زنی نیستم که به این کار زشت رضایت دهم . گفتم : در این صورت برخیز و از نزد من برو .

او برخاست و رفت . پس از چندی دوباره نزد من آمد و عرض حاجت کرد . من دوباره همان جواب را به او دادم . قدری فکر کرد و گفت : آنچنان تنگدست و فقیرم که چاره ای جزء تسلیم در برابر گناه ندارم . من فورا در دکان را بستم و با آن زن به خانه رفتیم . او گفت : چون بچه های من گرسنه اند مقداری از غذا به من بده تا به آنها برسانم ، قول میدم که زود برگردم . من هم از او عهد و پیمان گرفتم و به او پول و غذا دادم .

او رفت و پس از ساعتی بازگشت . من در خانه را قفل کردم . زن پرسید چرا چنین کردی ؟

گفتم از ترس مردم .

زن گفت : چرا از خدای مردم نمی ترسی ؟ !!!

در پاسخ گفتم : خداوند آمرزنده است .!!!

این سخن را گفتم و به سوی او رفتم . ولی دیدم مضطرب است و سیلاب اشک بر دیدگانش جاری است . زن گفت :

از خدا وحشت دارم . ای مرد ! تو را به خدا دست از سر من بردار ، که اگر از من دست برداری ، ضمانت می کنم که خدا در دنیا و آخرت تو را نسوزاند . من وقتی حالت اضطراب او را مشاهده کردم از جای برخاستم و هر چه داشتم به او دادم و گفتم : به خاطر ترس از خدا ، از تو گذشتم .

او خوشحال شد و رفت . من هم در همان حال کم کم خوابیدم . در عالم خواب بانویی را دیدم که تاجی از یاقوت بر سر داشت و به نزد من آمد و گفت : ای مرد ، خدا به تو پاداش خیر بدهد . پرسیدم شما کیستید ؟

 فرمود : من مادر همان زنی هستم که به نزد تو آمده بود و تو ، به خاطر خدا از او گذشتی و دامن او را آلوده نساختی ; خدا در دنیا و آخرت تو را نسوزاند . پرسیدم آن زن از کدام خاندان بود ؟ فرمود : از ذریه و نسل رسول خدا بود . من که این مطلب را شنیدم خیلی خوشحال شدم و خدا را شکر کردم که به من توفیق داد تا از گناه برکنار باشم .

به دنبال این جریان وقتی از خواب بیدار شدم ، از آن روز به حال آتش دنیا مرا نمی سوزاند ،  امیدوارم آتش آخرت نیز مرا نسوزاند .

امیدوارم این داستان مورد استفاده همتون قرار گرفته باشه و با خواندن این داستان آموزنده ، تکانی در درون خود انجام داده و خودمان را از آتش جهنم دور کنیم و در آخر حدیثی از پیامبر (ص) بیان میکنم  که آن حضرت فرمود : کسی که از تعرض به ناموس و آبروی مردم خویشتنداری کند ، خداوند روز قیامت گناهان او را می بخشد

 دل من گم شد،اگر پیدا شد

 سپارید امانات رضا(ع)

 واگراز تپش افتاد دلم

 ببریدش به ملاقات رضا(ع)

 از رضاخواسته ام تاشاید،

 بگذارد که غلامش بشوم

 همه گفتند محال است ولی

 دلخوشم من به محالات رضا(ع)

 حجله دامادی…

 سعید قنبری که به جبهه رفت، نامزدش همکار ما در واحد تعاون سپاه پاسداران بود و هر روز به همراه چند تن از خواهرها به خانه ی شهدا می رفتند تا با خانواده ها دیدار داشته باشند.

 تا اینکه یک روز از قم زنگ زدند و آمار شهدا را برای ما ارسال کردند، لیست را که دریافت کردیم، اسم سعید قنبری هم جزو شهدا بود .

این در حالی بود که نامزد ایشان هم مرتب وضعیت سعید را از بچه ها سؤال می کرد، ولی هیچکس جرأت بروز آن را نداشت، چرا که این دو، تازه نامزد شده و علاقه ی شدید هم به یکدیگر داشتند و قرار بود پس از بازگشت سعید از جبهه، مقدمات عروسی شان فراهم شود.

 اما سرانجام گفتن موضوع به نامزد سعید گفته شد و زمان تشییع جنازه ایشان فرا رسید.

 آن روز ما رفتیم ماشین پدر بزرگوار شهیدان مافی را امانت گرفته و آن را تزئین کردیم و از جلوی تشییع کنندگان پیکر شهید سعید قنبری حرکت دادیم.

 هدف ما از این کار اثبات عشق و علاقه جوانان به پاسداری از دست آوردهای انقلاب اسلامی و مقاومت در مقابل متجاوزان بعثی بود و اینکه هستند جوانانی که در حساسترین موقعیت های زندگی، از همه چیز خود می گذرند تا اسلام سرافراز بماند.

 آن روز نوشته هایی روی ماشین نصب شده بود که توجه خیلی ها را به خود جلب کرده بود، از جمله: 

 نقل عروسی ام رگبار گلوله ها، اسلحه دسته گل دامادی ام و حجله دامادی ام، سنگر من!

 خط سرخ

#عکس_های_ماندگار

  ثوابی بالاتر از ثواب زیارت امام حسین (ع) 

◀️ شیخ صدوق رضوان الله علیه در روایتی صحیح به نقل از على بن مهزيار  اهوازی (رحمة الله) می نویسد :

عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع يَعْنِي مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ الرِّضَا ع جُعِلْتُ فِدَاكَ زِيَارَةُ الرِّضَا ع أَفْضَلُ أَمْ زِيَارَةُ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ ع فَقَالَ زِيَارَةُ أَبِي ع أَفْضَلُ وَ ذَلِكَ أَنَّ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَزُورُهُ كُلُّ النَّاسِ وَ أَبِي ع لَا يَزُورُهُ إِلَّا الْخَوَاصُّ مِنَ الشِّيعَةِ .

از على بن مهزيار روایت است كه گفت به حضرت ابى جعفر يعنى محمد بن على الرضا (جواد) (ع) عرض كردم فداى وجودت شوم زيارت حضرت رضا (ع) افضل است يا زيارت حضرت ابى عبد الله الحسين؟ امام فرمود زيارت پدر بزرگوارم افضل است و اين بدان جهت است كه حضرت ابا عبد الله الحسين (ع) را جميع مردم زيارت ميكنند و پدر بزرگوارم را زيارت نميكنند مگر خواص از شيعيان.

  عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج ‏2، ص 292 .

  سند روایت هم کاملا معتبر هست :

  بررسی سند :

  1 ) محمد بن موسى بن المتوكل‏ :

الخلاصة للحلي / ص ‏149 : ثقة .

  2 ) علي بن إبراهيم بن هاشم‏ :

رجال ‏النجاشي / ص ‏260 : ثقة في الحديث ثبت معتمد صحيح المذهب .

  3 ) إبراهيم بن هاشم القمي‏ :

أقول: لا ينبغي الشك في وثاقة إبراهيم بن هاشم ..

من (آیت الله خوئی) مي‌ گويم: شايسته نيست که در وثاقت ابراهيم بن هاشم ترديد شود.

معجم رجال الحديث ، ج 1 ، ص 291 .

  4 )  العباس بن معروف‏ :

رجال ‏النجاشي / ص ‏281 : ثقة .

رجال ‏الطوسي / ص ‏361 : ثقة صحيح .

  5 ) علي بن مهزيار :

رجال‏ الطوسي / ص ‏360 : ثقة صحيح .

علي بن مهزيار الاهوازي … وكان ثقة في روايته لا يطعن عليه، صحيحا اعتقاده.

رجال النجاشي  جلد : 1  صفحه : 253 .

  صلّي الله عليــــــــك يـــــا علي بن مـوســـــي الـــرّضا

السّلام عليك ايّها الامام الرّئوف . 

 اگر همیشه فکر فنای دنیا با شما باشد، یاد خدا هم همیشه با شماست

 همیشه فنای دنیا در نظرتان باشد و این موضوع، جزء برنامه های زندگیتان باشد که یک ساعتی می‌آید و وقتش هم معلوم نیست، که نیستیم.

 این فکر که با شما آمد، یاد خدا همیشه با شما است.

 چون بازگشت همه ما به سوی خدا است: «اِنّا لله وَ اِنّا اِلیهِ راجِعون»(بقره:156)

 برگرفته از سخنرانی مرحوم صنوبری(شاگرد مرحوم شیخ رجبعلی خیاط)، 13آذر1366

مزرعه ذهن انسان بهترین بستر برای رشد علف هرز است و خطر علف هرز این است که محصول اصلی را نابود می کند. این نابودی گاهی انحراف فکری ایجاد می کند و گاهی فرد را به مهمل گویی خارج از کنترل او دچار می کند.

بنابراین , نه تنها باید مراقب مزرعه ذهن خود بود, بلکه باید از گفتن عبارات و جملات هجو و بی فایده پرهیز کرد و حساب شده سخن گفت و به یاد داشت که：

” از کوزه همان برون تراود که در اوست".

خطر علف هرز در دنیای عرفان بسیار جدی تر است. به طور عمده, منظور از علف هرز در عرفان, بینش های غلطی است که می تواند به بینش های صحیح آسیب برساند و انسان را از مسیر کمال منحرف کند. این اتفاق می تواند در اثر جهل یا غفلت باشد. اگر فرد, معیار لازم برای تشخیص آگاهی های مثبت و منفی را نداشته باشد و نتواند آگاهی های منفی را تفکیک کند و کنار بگذارد, این آگاهی ها در نقش علف هرز, نتایج آگاهی های مثبت را به تباهی می کشند. تفسیر و تعبیر غلط آگاهی های مثبت نیز به همین صورت, خطرآفرین است. بنابراین در مسیر عرفان, مراقبت از مزرعه ذهن ضروری تر است. به این منظور باید توجه داشت：

۱- هیچ نوع سهل انگاری در مورد تجزیه و تحلیل دریافت های مثبت و استفاده از آنها جایز نیست.

۲- در هر مرحله از مسیر باید تحولات درونی خود را بازنگری کرد تا نقایص ظرفیتی و بینشی و اشکالات شخصیتی شناسایی و برطرف شوند.

۳- نمی توان از ترفندهای شیطان که با ظرافت وارد عمل می شود, غافل شد.

 "قانون علف هرز” کتاب بینش انسان

داستان عارف تبریزی ک حمال (باربر) بود↔

یک روز که مثل همیشه در کوچه پس کوچه های شلوغ بازار مشغول حمل بار بود، برای آنکه نفسی تازه کند، بارش را روی زمین می گذارد و کمر راست می کند. صدایی توجه اش را جلب می کند؛ می بیند بچه ای روی پشت بام مشغول بازی است و مادرش مدام بچه را دعوا می کند که ورجه وورجه نکن، می افتی، در همان لحظه بچه به لبه بام نزدیک می شود و ناغافل پایش سر می خورد و به پایین پرت می شود. مادر جیغی می کشد و مردم خیره می مانند. حمال پیر فریاد می زند “""” ساخلیان ساخلا"""  جمله ترکی ب معنای “نگهدارنده نگهش دار !"،  کودک میان آسمان و زمین معلق می ماند، پیرمرد نزدیک می شود، به آرامی او را میگیرد و به مادرش تحویل می دهد.

جمعیتی که شاهد این واقعه بودند همه دور او جمع میشوند و هر کس از او سوالی می پرسد: یکی می گوید تو امام زمانی، دیگری می گوید حضرت خضر است، کسانی هم می گویند جادوگری بلد است و سحر کرده.

حمال که دوباره به سختی بارش را بر دوش میگذارد، خطاب به همه کسانی که هاج و واج مانده و هر یک به گونه ای واقعه را تفسیر می کند، به آرامی و خونسردی می گوید: ” خیر، من نه امام زمانم، نه حضرت خضر و نه جادوگر، من همان حمالی هستم که پنجاه شصت سال است در این بازار می شناسید. من کار خارق العاده ای نکردم ، بلکه ماجرا این است که یک عمر هر چه خدا فرموده بود، من اطاعت کردم، یکبار من از خدا خواستم، او اجابت کرد.”

روحش شاد و یادش گرامی

به  تبريز  يکي  مـرد  حمال  بـود

کـه از مـال دنيـا سـبک بـال بود

يکي روز مي رفت بارش به دوش

به سوي خيابان پر جنب و جوش

نظـر کـرد  ديدي  به بـالاي  بـام

نگون بخت  طفلي  به  بازي  مدام

به  پايين  چنان  برده  از  بام  سر

که  جـلب  نظر   کـرده  بر  رهـگذر

گروهي به فرياد بر آن طفل صغير

کـه مي افتـي ز بـام آخـر به زيـر

نظاره گرش ديده‌ي خـاص و عـام

که  ناگه نگون گشت کـودک ز بـام

بـزد  مـرد  حمـال  بانـگي  که هاي

بگـيرش، گـر افـتد نخـيزد ز جـاي

چنـان  طـفل  ساکـن شد اندر هـوا

کـه   آهسته   بـر   راه   بنـهاد   پا

بگفتند اين  مـرد  جـادوگـر  اسـت

و  يـا  وارث  عـلم  پيغـمـبر  است

هـمه جمـع  بـر  گـرد  حمـال  پـير

که برگو، که را گفتي که او را بگير؟

تبسم  نمود  آن  نکو  با ر بر

بگفتا  که  اي از  خدا  بي خبر

همه  عمر  فرمان  او  برده ام

اطاعت  ز  احکام  او  کرده ام

هـنر نيست از بهر جانان من

به يک دفعه گر برد فرمان من

تو کـن بندگي  خـداوند خـويش

که او را بود لطف ز اندازه بيش

شده قبر حمال تبريزيان

محل دعا بهـر درماندگان

دست خالی هیچ کسی از در خونت نمیره

یا رضا رضا میگم تا قلبم آروم بگیره

دل تنهامو آوردم با یه دنیا دلخوشی

کمتر از آهو که نیستم میشه ضامنم بشی

#امام_رضا علیه‌السلام

#ترکیب_بند

 بهشت هفتم 

باید به قدّ عرش خدا قابلم کنند

شاید به خاک پای شما نازلم کنند

دل می‌کنم از آن‌که دل از تو بریده است

دل می‌دهم به دست تو تا بی‌دلم کنند

امشب کمیت شعرم اگر لنگ می‌زند

فردا به لطف چشم شما دعبلم کنند

ایمان راستین هزاران رسول را

آمیخته اگر که در آب و گلم کنند،

شاید خدا بخواهد و با گوشه‌چشمتان

بر رتبه‌ی غلامی‌تان نائلم کنند

وقتی سرشت آب و گلم را ازل خدا

بر آن نوشت رعیت سلطان ارتضی

در هشتمین دمی که خدا بر زمین دمید

بوی بهشت هفتم او ناگهان وزید

از شش‌جهت نسیم خبر داد و بعد از آن

از پنجره صدای اذان خدا رسید

چار عنصر از ولادت او جان گرفته‌اند

یعنی زمین به یمن وجودش نفس کشید

از هشت بی‌خود این همه پایین نیامدم

یک حرف بیشتر چه کسی از خدا شنید

توحید، حرف محوری دین انبیاست

شرط رضا به حکم «أنا من شروطها»ست

از برکتت نبود اگر، نان نداشتیم

باران نبود غیر بیابان نداشتیم

سوگند بر تو ای سر و سامان زندگی

بی‌تو نه سر که این همه سامان نداشتیم

این حوزه‌ها نفس به هوای تو می‌کشند

لطفت اگر نبود، مسلمان نداشتیم

ای آرزوی هر سفر دل! از ابتدا

ما قبله‌ای به غیر خراسان نداشتیم

ما رعیت ری‌ایم که سلطان به جز رضا

ارباب جز حسین در ایران نداشتیم

خون حسین در رگ و در ریشه‌ی من است

علم رضا معلم اندیشه‌ی من است

چشم امید بر در لطف تو بسته است

هر زائری که گوشه‌ی صحنت نشسته است

بارانی است حال و هوای دو دیده‌ام

اینجا همیشه کاسه‌ی چشمم شکسته است

از باب جبرئیل به پابوست آمدن

از آسمان‌رسیده و رسمی خجسته است

آن پیرمرد تشنه در آن گوشه‌ی حرم

از راه دور آمده و سخت خسته است

با صد امید حاجت این‌بار خویش را

با پارچه به پنجره فولاد بسته است

وا شد گره ز پارچه، حاجت روا شده‌ست

یعنی که زائر حرم کربلا شده‌ست

با یاد خاطرات سفر با عشیره‌ام

بر عکس یادگاری با صحن، خیره‌ام

از بس دلم شکسته برای زیارتت

با اشک شوق گرم وضوی جبیره‌ام

یاد غروب‌های زیارت هنوز هم

گاهی پی دو جرعه‌ی جامع کبیره‌ام

«یا قادة الهداة و یا سادة الولاة»

«مستبصرٌ بشأنکم» این است سیره‌ام

فرموده اید «فعلکم الخیر» یا رضا

ای هشتمین «کلامکم النور»، تیره‌ام

از بس گناه دور و برم را گرفته است

چون تک‌درخت خشک میان جزیره‌ام

ما هم شنیده‌ایم که فرموده‌ای شما

هستم در انتظار ظهور نبیره‌ام

دعبل کجاست تا بنویسد در این فراز

عجل علی ظهورک یا فارس الحجاز

#محسن_عرب_خالقی

خیلی  عجیبه!…

چرا از باباش کمک نمی گیره!…

به همه عالم و آدم رو می انداخت الا باباش!…

 شاید  میخواست بزرگی و مرد بودنش رو نشون بده!…

 یا شاید  یه لجبازی کودکانه بود!…

پدرش واقعا  مهربان و دلسوز بود!…

 وقتی فهمیدم باباش پیش قدم شده برای کمک  و می دونسته فقط اون می تونه کمکش کنه ولی توجه نکرده خیلی متاسف شدم!…

هزاران بار بلکه بیشتر پدر سعیشو کرده بود اما…

#درک_کار_ما_ادم_ها_روز_به_روز _سخت_تر_میشه!…

چه صبری داره بابای ما ادم ها!….

خیلـۍاز آدمـ‌هـا هسـتـنـد ڪہ‌بـہ

شـما میـگویـند: ” نمیـتـوانـۍ “

ڪارۍ ڪہ بـایـد انـجام دهیـد

اینـسٺ‌ڪہ‌بـرگـردید و بـگویـید

“حـالـا تمـاشـا ڪن …”

هـمـٺ+تـوڪل‌بـہ‌خـدا=مـوفـقـیـٺ

زندگی

دوختن شادی‌هاست

و به تن کردن

پیراهن گلدار امید ،

ذهن باغچه است

گل در آن باید کاشت

گر نکــاری گل ِمــن

علف هـرز در آن می‌رویـد

اگه خواستی تکیه بدی

نه به “چهره ها “اعتماد کن ؛

نه به “زبون ها”

به دوتا چیز؛ اما میشه تکیه کرد…

“یکی"مرام و مردونگی

“دومی “ایمان و خداباوری”

بامرام؛ نمک میشناسه

و باایمان ظلم نمیکنه….

 حکمتِ خدا را کسی نمی داند

 حجت الاسلام شیخ حسین طوسی می گوید: یک بار این اندیشه به فکرم خطور کرد که وجود من چه خاصیتی دارد، نه بنده خالص خدایم و نه آن که خدمتی بتوانم انجام دهم. آینده ام روشن نیست، از کجا معلوم که عنصری مفید برای مردم باشم! پس چه خوب است، انسان در ایام جوانی از دنیا برود و گناه کمتری مرتکب شود. در همین اندیشه بودم که محضر آیت الله کوهستانی مشرف شدم، بدون آن که چیزی در این باره به ایشان عرض کرده باشم. معظم له در همین زمینه به نصیحت کردن پرداختند، گویا از همه چیز خبر دارد. فرمودند: « خود این ناراحتی ها و غصه ها برای پرورش انسان است، باید این ناراحتی ها را تحمل کرد تا روح آدمی پرورش یابد و تقویت گردد. حکمت خدا را کسی نمی داند؛ عده ای در جوانی می میرند و برخی در پیری. یکی از الطاف الهی این است که مرگ را در پیری برای انسان قرار داده، اگر چه انسان خیلی اهل عمل هم نباشد باز آن ضعف پیری و شکستگی ایام کهولت، موجب می گردد که خداوند ترحم بیش تری به انسان داشته باشد، چون خدا به محاسن سفید انسان رحم می کند.»

داستان پندآموز

بچه که بودم عموم برام یه کتونی خرید که سفید بود، با بندای مشکی…

عاشقش بودم! آخه مامانم هیچ وقت برام کفش سفید نمیخرید. میگفت زود کثیف میشه.

ولی این وسط یه مشکلی بود! دو سایز برام بزرگ بود!

مامانم گذاشتش تو انباری؛ گفت یکم که بزرگ تر شدی بپوشش.

خلاصه دو سال گذشت…

مامانم گفت فکر کنم دیگه اندازت شده. انقد ذوق داشتم واسه پوشیدنش که داشتم بال درمیاوردم.

آخه تو کلِ این دوسال هر کفشی میخریدم با خودم میگفتم عمرا به اون کتونی سفیده نمیرسه!

رفت و از انباری آوردش بیرون، با ذوق درِ جعبه رو باز کردم، ولی خشکم زد!

اصن اونی نبود که فکر میکردم

یعنی تو کلِ این دو سال انقد واسه خودم بزرگش کرده بودم که قیافه ی واقعیشو یادم رفته بود!

با خودم گفتم این بود اون کفشی که به خاطرش رو همه کفشا عیب میذاشتم؟!

این بود اون کفشی که به عشق این که بپوشمش این همه منتظر موندم؟

یک سری چیزها و یک سری آدمها را انقدر در ذهنمون بزرگ میکنیم و بقیه رو به واسطه اونها طرد میکنیم. ولی وقتی باهاشون دوباره رو به رو شیم، تازه میفهمیم اصلا ارزش نداشتن که این همه وقت فکرمونو مشغولشون کنیم!

بیشترین ضربه ها رو خوبترین آدمها میخورند ، برای خوبیهاتون حد تعیین کنید و هر کس را به اندازه لیاقتش بها دهید نه به اندازه مرامتان … زندگی کردن با مردم این دنیا همچون دویدن در گله اسب است ، تا میتازی با تو میتازند ، زمین که خوردی آنهایی را که جلوتر بودند هرگز برای تو به عقب باز نمیگردند و آنهایی که عقب بودند به داغ روزهایی که میتاختی تو را لگد مال خواهند کرد … در عجبم از مردمی که بدنبال دنیایی هستند که روز به روز از آن دورتر میشوند و غافلند از آخرتی که روز به روز به آن نزدیکتر میشوند …. ( نهج البلاغه _ ص 56 )

شیرینی زندگی

جعبه شیرینی رو جلوش گرفتم، یکی برداشت و گفت: «می تونم یکی دیگه بردارم؟»

گفتم: «البته سید جون، این چه حرفیه؟»

برداشت ولی هیچ کدوم رو نخورد.

 کار همیشگیش بود، هر جا که غذای خوشمزه یا شیرینی یا شکلات تعارفش می کردند بر می داشت اما نمی خورد. می گفت: «می برم با خانم و بچه هام می خورم».

می گفت: «شما هم این کار رو انجام بدید. اینکه آدم شیرینی های زندگیشو با زن و بچه ش تقسیم کنه خیلی توی زندگی خانوادگی تأثیر می ذاره».

شهید سید مرتضی آوینی

دختر خردسالی وارد یک مغازه جواهر فروشی شد و به گردن بند یاقوت نشانی که در پشت ویترین بود اشاره کرد و به صاحب مغازه گفت: «این گردن بند را برای خواهر بزرگم می خواهم. ممکن است آن را به زیباترین شکل ممکن بسته بندی کنید؟»

صاحب مغازه با کمی تردید به دخترک نگاهی کرده و پرسید: «چقدر پول همراه خود داری؟»

دختر، از جیب خود دستمال کوچکی را بیرون آورد و گره های آن را به دقت باز کرد. سپس در حالیکه محتویات آن را روی میز می ریخت با هیجان از جواهر فروش پرسید: «این کافی است؟». پولی که او به همراه خود داشت، در واقع چند سکه پول خرد بود.

دخترک ادامه داد: «امروز روز تولد خواهر بزرگم است. می خواهم این گردن بند یاقوت را به عنوان هدیه روز تولد، به او بدهم. پس از فوت مادرمان، خواهر بزرگم ، مثل مادر از ما مراقبت می کند. فکر می کنم او این گردن بند را دوست داشته باشد چون رنگ آن، درست همرنگ چشمان اوست.»

صاحب مغازه، گردن بند یاقوتی که دخترک می خواست را آورد و آن را در یک جعبه کوچک قرار داده و با کاغذ کادوی قرمز رنگی بسته بندی نمود. سپس بر روی آن یک روبان سبز چسباند و به دخترک داد و گفت: «وقتی می خواهی از خیابان رد شوی، دقت کن.» دختر کوچک شاد و خندان در حالیکه به بالا و پایین می پرید، به سمت خانه روان شد.

شب، هنگامی که جواهر فروش می خواست مغازه اش را تعطیل کند، دختری زیباروی با چشمانی آبی وارد مغازه شد. او یک جعبه کوچک جواهر که بسته بندی آن باز شده بود روی میز قرار داده و پرسید: «این گردن بند از مغازه شما خریداری شده است؟ قیمت آن چقدر است؟»

صاحب مغازه پاسخ داد که «قیمت کالاهای این مغازه، رازی است بین من و خریدار.» دختر زیبا رو گفت: « خواهر کوچک من فقط مقداری پول خرد داشت. این گردن بند اصل است و قیمت آن بالاست. پول خواهر من به این گردن بند یاقوت کبود نمی رسد.»

صاحب مغازه جعبه جواهر را مجدداً دوباره با دقت بسته بندی کرده و روبان آن را بر روی آن چسباند. سپس آن را به دختر زیبا داده و گفت: «خواهر کوچک شما، در مقایسه با تمامی انسان ها، قیمت بالاتری بابت این گردن بند پرداخته؛ چون او همه دار و ندار خود را برای خرید آن داده است.»

باز باران با ترانه

با نوایی از خراسان

میخورَد بر بامِ قلبم

السلام ای شاه خوبان

اشکبار شوق یارم

بیقرارِ بیقرارم

خانهء موسی بن جعفر

شد گل افشان از حضورش

چشم نجمه گشته روشن

از فروغ فوق نورش

باز آمد نوبهاری

بر زمین از لطف یزدان

نسل هفتم را خدا زد

گوییا بر نام ایران

شد خراسان کوی جانان

 از شمیم و عطر قرآن

باقدوم مهربانی

خاک ما شد آسمانی

در خراسان چون حرم زد

خانه نه بیت الکرم زد

سایه گستر شد به خاکم

عشق او راسینه چاکم

حاجی سلطان طوسم

زائرش را پای بوسم

تا قدم را در سرایِ

ضامن آهو کشیدم

بی هوا بین حریمش

نعرهء یا هو کشیدم

مست گشتم روبرویِ

 گنبد و صحن امامم

 بستم احرامی که گفتم

زائر بیت الحرامم

شکر میدارم خدارا

زائرم کوی رضا را

سر به سجده دیدم آنجا

خیل شاهان و گدا را

گر مهیا نیست من را

طاق و فرش کعبه بوسم

حاجی سلطان عشقم

خادم دربار طوسم

دیدم آن نقاره خانه

نغمه ای از او گرفته

دم ز سلطان خراسان

ضامنِ آهو گرفته

جمله شاهان و فقیران

همرهِ نقّاره داران

از سرِ شب دم گرفته

تا به وقتِ بامدادان

یا رضا جان یا رضا جان

یا رضا جان یا رضا جان

یک_دقیقه_با_خدا

“الهي”

بـوي ِناب"بهشـت"ميدهد همـۀ “نامهاي"قشـنگ ِ"تــو”

ميگذارمشان روي ِزخمهاي “دلم”

گفـته بـودي “اَلجَّبار”

يعني: کسي کـه “جُـبران مــيکند” همـۀ شکستگـيهايِ “دلت” را

گفـــــته بودي “اَلمُصَـوِّر”

يعني: کسي کــه از “ُنو مـيسـازد” همۀ آنچه را که “ويـران” شـده اسـت درون ِ “دلت”

گفــته بـودي"الشّـافـي”

يعني کسي کـــه “شِفاَء” مـيدهد تمام ِ “زخمهـايِ عميق ” و “ناعـلاج” را

هـواي ِ"دلم” سبک ميشود بــا زمزمه نامهايِ زيبايت

نَفـس ميکشــم در هوايِ “مهربانيهـايِ نابت”

“الهي”

سپاس که هستي و خدايي ميکني.

جانم امام رضا (ع)

عالم همہ حیراڹ حریم تو رضا شد
حاجات بشر از کرمت جملہ روا شد

رخصت بده تا خادم زوار تو باشم

سلطاڹ بود آنڪس کہ بہ راه تو گدا شد…

زائری بارانی ام آقا بدادم میرسی؟
بی پناهم، خسته ام،تنهابدادم میرسی ؟
گر چه آهونیستم اماپراز دلتنگی ام
ضامن چشمان آهوهابه دادم میرسی ؟

ازکبوترهاکه میپرسم نشانم میدهند
گنبدو گلدسته هایت رابه دادم میرسی ؟

من دخیل التماس رابه چشمت بسته ام
هشتمین دردانه زهرابه دادم میرسی ؟

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا المرتضی

زنگ نقـــــــاره ی تو باز پریشـان شــــده است
یک مسیحی وسط صحن مسلمان شده است

☀️

مهربان تر ز پـــــــــدر هستی و نزدیـــک ضریح
کودک گمشده چندیــــست فراوان شده است

☀️

مـن از این بوســـــه زدن های به در فهمـــیدم
در چــــــوبی حرم مصحـــف قرآن شده اسـت

☀️

خلق در فکر طوافنـــــد بگو ســـرّش چیـــست
دور تا دور حریمت پر میـــدان شــــــــده است

☀️

می رســـد کار گـــــدای تو به آنجــــــایی کــه
همه ی شهــــر بفهمند سلیــمان شده است

☀️

زائرت حضــــــرت موســی و حریمت طور است
آســــــمان صحن تو و خــادم صحنت نور است

☀️

گاهی آنقــــــدر شلوغ است رواقــــت که دگـر
کفشداری تو از دادن جـــا مــــعــذور اســــــت

☀️

مطمئن اســــــت شـــفا میدهــــی اش نابینا
گره ای هــم که زده دور مشـــبک کـــور است

☀️

دانه پاشیـــــــدم و دیدم که محلــم نگذاشـت
کفــــتر صحن تو حق دارد اگر مـــغـــرور اسـت

☀️

بس که بــردند نمــــک با خودشـــان از مشهد
شهر قم بیــشترین درصـــد آبش شور اســـت

☀️

اصلا آقا چه کســی گفته که اسم تو رضاسـت
تو علی هستی و مشــهد نجف اشرف ماست

☀️

ولادت با سعادت حضرت شمــــس الشموس
سلطان علی ابن موسی الرضا المرتضی علیه السلام بر مبارکبــــــــــاد

 دل من گم شد،اگر پیدا شد
 بسپارید امانات رضا(ع)

 واگراز تپش افتاد دلم
 ببریدش به ملاقات رضا(ع)

 از رضاخواسته ام تاشاید،
 بگذارد که غلامش بشوم

 همه گفتند محال است ولی
  دلخوشم من به محالات رضا(ع)

 
باز شب میلاد تو عشقه
صحن گوهرشاد تو عشقه

پنجره فولاد تو عشقه
شب رحمت و غفرانه

شب جلوه یزدانه
شب عهده و پیمانه

شب حضرت سلطانه
سلطانه سلطانه

سلطان ایرانه
شاه خراسانه

نوردوچشم مرتضی آمده آمده آمده
مژده که حضرت رضاآمده آمده آمده

اهل ولاخسروطوس آمده
نورخداشمس شموس آمده

خوش آمدی یاعلی موسی الرضا
زمزمه ی اهل ولایارضایارضایارضا

بسم الله الرحمن الرحیم
امیرمؤمنان علیه الساام: می فرماید: بهترین شفاعت آن است که میان دو نفر در از دواج میانجیگری کنی تا خدا آن دو را گرد هم آورد (الکافی، ج۵، ص۳۳۱)

بهره مندی از سایه ی عرش خدا:
امام موسی کاظم علیه اسلام: می فرماید: سه گروه روزی که هیچ سایه ای جز سایه ی خدا نیست زیر سایه عرش خدا قرار می گیرند: کسی که زمینه ازدواج برادر مسلمان خود را فراهم ءورد یا به او خدمت کند یا راز او را بپوشاند (مسائل علی بن جعفر علیه السلام، ص۳۴۳)

ثواب یک سال عبادت برای هرگام و سخن او:
رسول ندا صلی الله علیه وآله فرمود: هرکس در کار ازدواج دو نفر اقدام کند و خدا نیز آن دو را گرد هم آورد، خدا در برابر هر قدمی که وی در این راه برداشته و هر سخنی که گفته ثواب یک سال عبادت می دهد (الکافی ج۵، ص۳۳۱)

بهره مندی از لطف خدا در قیامت:
امام صادق علیه السلام فرمود: هر کسی زمینه ازدواج مجردی را فراهم کند، از کسانی است که خدا در روز قیامت به اد نگاه (لطف آمیز) می کند (جامع الأخبار ص۱۰۲)

کتاب مفاتیح الحیاة ص۵۰۲

زمانی سکته‌‌‌‌‌ای بر علامه طبرسی عارض می‌‌‌‌شود و خاندانش به این گمان که او به رحمت ایزدی پیوسته است وی را به خاک می‌‌‌‌‌سپارند.
او پس از مدتی به هوش آمده، خود را درون قبر می‌‌‌بیند و هیچ راهی را برای خارج شدن و رهایی از آن نمی‌‌یابد. در آن حال نذر می‌‌‌کند که اگر خداوند او را از درون قبر نجات دهد کتابی را در تفسیر قرآن بنویسد.
در همان شب، قبرش به دست فردی کفن دزد، نبش می‌‌‌شود و آن گورکن پس از شکافتن قبر شروع به باز کردن کفن‌های او می‌‌‌کند. در آن هنگام علامه دست او را می‌‌‌گیرد! کفن دزد از ترس، تمام بدنش به لرزه می‌‌‌افتد، علامه طبرسی به منظور آرام ساختن او، ماجرای خود را شرح می‌‌‌دهد و پس از آن می‌‌‌ایستد. کفن دزد نیز آرام شده، با درخواست علامه که قادر به حرکت نبود، او را بر پشت خود می‌‌‌نهد و به منزلش می‌‌‌رساند. طبرسی نیز به پاس زحمات آن گورکن، کفن‌‌های خود را به همراه مقدار بسیاری پول به او هدیه می‌‌‌کند.
آن مرد نیز با مشاهده این صحنه‌‌‌ها و با یاری و کمک علامه توبه کرده، از کردار گذشته‌‌‌اش از درگاه خداوند طلب آمرزش می‌‌‌کند.
علامه طبرسی پس از آن به نذر خود وفا کرده، کتاب مجمع البیان را می‌‌‌نویسد. ( مستدرک الوسائل، ج 3، ص 487)

خوشا به حال هر آنکس که مبتلای رضاست
تمام دار و ندار من از دعای رضاست

صفای صحن و حیاط و رواق را عشق است
کنار پنجره فولاد، کربلای رضاست

کجا به غیر سرایش ادب کنم وقتی
که پادشاه جهان سائل و گدای رضاست

قسم به نغمهٔ نقاره و صدای اذاند
دلم مجاور آن گنبدِ طلای رضاست

مریض بستر عشقم، شفا نمی خواهم
که مرهم دلم از نسخه و دوای رضاست

در این معامله سودِ زیاد بردم من
حرم برای دل من، دلم برای رضاست

بگو به خادمِ آقا، مرا صدا نکند
که خواب راحت من روی فرشهای رضاست