کجاها نبایدخندید !!!!

به سرآستین پاره ی کارگری که دیوارت را می چیند و به تو می گوید ارباب ، نخند !

به پسرکی که آدامس می فروشد و تو هرگز نمی خری ، نخند !

به پیرمردی که در پیاده رو به زحمت راه می رود و شاید چند ثانیه ی کوتاه معطلت کند ، نخند !

به دبیری که دست و عینکش گچی ست و یقه ی پیراهنش جمع شده ، نخند !

به دستان پدرت…
به جارو کردن مادرت…
به راننده ی چاق اتوبوس…
به رفتگری که در گرمای تیر ماه کلاه پشمی به سردارد…
به راننده ی آژانسی که چرت می زند
به پارگی ریز جوراب کسی در مجلسی…
به پشت و رو بودن چادر پیرزنی در خیابان…
نخند …

نخند که دنیا ارزشش را ندارد …
که هرگز نمی دانی چه دنیای بزرگ و پر دردسری دارند:

آدم هایی که هر کدام برای خود و خانواده ای، همه چیز و همه کسند.
آدم هایی که برای زندگی تقلا می کنند…
بار می برند…
بی خوابی می کشند…
کهنه می پوشند…
جارو می زنند…
سرما و گرما را تحمل می کنند…
و گاهی خجالت هم می کشند

خیلی ساده
هرگز به آدم هایی که تنها پشتیبانشان “خدا"ست، نخند …

مردي مسافر از شام به مدينه آمده بود. روزي امام حسن (ع) را سوار بر مرکب ديد و بر اثر کينه اي که از او در دل داشت آن چه توانست از آن حضرت بدگويي کرد. امام (ع) نزد او آمد و به وي سلام کرد و در حالي که لبخند بر چهره داشت، به او فرمود: اي پير مرد! به گمانم غريب هستي و گويا امري بر تو اشتباه شده،
اگر از ما درخواست رضايت کني از تو خشنود مي شويم
اگر چيزي بخواهي به تو مي دهيم
اگر راهنمايي بخواهي تو را راهنمايي مي کنيم
اگر گرسنه اي تو را سير مي کنيم
اگر برهنه باشي تو را مي پوشانيم
و اگر حاجت داري آن را ادا مي نماييم.
هنگامي که آن پيرمرد در برابر گستاخي اش آن همه گذشت و بزرگواري را از امام (ع) ديد شرمنده شد و تحت تأثير قرار گرفت، به طوري که گريه کرد و گفت: گواهي مي دهم که تو خليفه خدا در زمين هستي و خداوند آگاه تر است که مقام رسالت خود را در وجود چه کسي قرار دهد. تو و پدرت نزد من مبغوض ترين افراد بوديد، ولي اکنون محبوب ترين افراد نزد من، تو مي باشي.
(بحارالانوار، ج 43، ص 344)

از خداوند متعال خواستاريم به يمن قدوم مبارک امام حسن(ع)، در اين ايام پر از فيض و برکت، به همه ما توانايي و لياقت دستگيري از مستمندان و نيازمندان عطا فرمايد.
آمين

همگــے ز مال دنیا تا ابد دل سیـریم

به خدا به عشق ارباب همه می میریم

اے دلــم غصه نخور خـدا بزرگ است

عاقبت هردو برات کربـــلا می گیریم

بسم الله الرحمن الرحيم

هرکه خواهد گذرد،از سکرات درکات
دایما ذکر لبش آل علی را صلوات

صلوات بر محمد نوری بود به جنت
صلوات برمحمد حوری شود بخدمت

صلوات برمحمد پل بر رویِ صراط است
صلوات برمحمد رانی به حق سباط است

صلوات بر محمد برروح تو جلا هست
صلوات بر محمد نوری چو بر ملا هست

صلوات برمحمد خوش باشد وعزيز است
صلوات بر محمد داروي هر مریض است

صلوات بر محمد ذکر خدای منان
صلوات بر محمد فکر خدای حنان

صلوات بر محمد از بهر تو کمال است
صلوات بر محمد بر صورتت جمال است

صلوات بر محمد آنی به استجابت
صلوات برمحمد زود اورد نجابت

صلوات بر محمد مستوجب تقرب
صلوات برمحمد انسان کند مقرب

صلوات بر محمد محکم سپر زآتش
صلوات بر محمد تیر از کمان آرش

صلوات برمحمد قد قامت است به قامت
صلوات بر محمد مونس به تو قيامت

صلوات بر محمد دیدن بخواب، احمد
صلی علی محمد صلوات بر محمد

 اَللَّهُــــمَّ صَلِّ عَلـــَی مُحَمـّـــَدٍ وَآلِ مُحَمـّـــَدٍ وَعَجّـــِلْ فــَرَجَهُــــمْ

روی نیازم کجاست، سوی حسین است و بس
قبله قلبم کجاست کوی حسین است و بس

سلسله عشق را سلسله جنبان خداست
سلسله عشق چیست موی حسین است و بس

دیدن وجه خدا گر که تو را آرزوست
وجه خدا ای عزیز روی حسین است و بس

بوی بهشت خدا از حرمش می وزد
بوی بهشت خدا بوی حسین است و بس

رحمت و لطف و کرم مهر و وفا و صفا
بخشش و جود و عطا خوی حسین است و بس

هر که امانش دهند روز جزا از عذاب
از برکات دم و هوی حسین است و بس

کوثر و حوض بهشت زمزم و هم سلسبیل
اندکی از قطره جوی حسین است و بس

آنکه بود طالب دیدن وجه خدا
گو که مرادت چو من روی حسین است و بس

می‌طلبد هر کسی امن و امان از عذاب
حصن امان خدا کوی حسین است و بس

حسن خدا را عیان کس نتوانست دید
آینه حسن حق روی حسین است و بس

استاد_حسین_انصاریان ‌

دريا لب ساحل را، هر ثانيه مى‌بوسد

اين سنت او عشق‌ست، عشقى كه نمی‌پوسد

اما دل آدم‌ها، اندازه‌ی دريا نيست

عشقى كه به هم دارند آنقدر شكوفا نيست

ما عاشق اگر بوديم، بى‌واژه نمى‌مانديم

ديوانگىِ هم را بيهوده نمى‌خوانديم

اى كاش براى ما، دريا شدن آسان بود

در سينه‌ی ما هر روز امواج خروشان بود

اى كاش كه آدم‌ها دلتنگ نمى‌مردند

دلواپسىِ هم را از ياد نمی‌بردند

من قطره‌ی بارانم، كافی‌ست تو دريا شى

ساحل پر تنهایی‌ست، عشق‌ست اگر باشی…

روزی حضرت موسی (ع)روبه درگاه ملکوتی خداوند کرد واز درگاهش درخواست نمود بارالها می خواهمبدترین بندهات را ببینم
ندا آمد که صبح زود به در ورودی شهر برو اولین کسی که از شهر خارج شد او بدترین بنده ی من است .
حضرت موسی صبح روز بعد به در ورودی شهر رفت ، پدری با فرزندش اولین کسانی بودندکه از در شهر خارج شدند.
حضرت موسی گفت:این بیچاره خبر ندارد که بدترین خلق خداست ، پس از بازگشت رو به درگاه خدا کرد وپس از سپاس ازخدا به خاطر اجابت خواسته اش عرضه داشت:بار الها حال می خواهم بهترین بنده ات راببینم.
ندا آمد:آخر شب به در ورودی شهر برو وآخرین نفری که وارد شهر شد بهترین بنده ی من است.

هنگام شب موسی (ع) به در ورودی شهر رفت ودید آخرین نفر همان پدر با فرزند ش است ! رو به درگاه خدا کرد وگفت:خداونداچگونه ممکن است بدترین وبهترین بنده ات یک نفر باشد.

ندا آمد ای موسی این بنده که هنگام صبح از در ورودی شهر خارج شد بدترین بنده من بود ، اما هنگامی که نگاه فرزندش به کوه های عظیم اطراف شهر افتاد از پدرش پرسیدبابا ! بزرگ تر از این کوه ها چیست؟
پدر پاسخ داد:آسمانها
فرزند پرسید: بزرگتر از آسمانها چیست؟
پدر در حالی که به فرزندش نگاه می کرد ،اشک از دیدگانش جاری شد و گفت:فرزندم گناهان پدرت از آسمانها نیز بزرگتر است.
فرزند پرسید:بزرگتر از گناهان تو چیست ؟
پدرکه دیگر طاقتش تمام شده بودبه ناگاه بغضش ترکید وگفت : عزیزم مهربانی وبخشندگی خدای بزرگ از تمام هرچه هست بزرگتر است…

ندا آمد ای موسی این بنده که هنگام صبح از در ورودی شهر خارج شد بدترین بنده من بود ، اما هنگامی که نگاه فرزندش به کوه های عظیم اطراف شهر افتاد از پدرش پرسیدبابا ! بزرگ تر از این کوه ها چیست؟
پدر پاسخ داد:آسمانها
فرزند پرسید: بزرگتر از آسمانها چیست؟
پدر در حالی که به فرزندش نگاه می کرد ،اشک از دیدگانش جاری شد و گفت:فرزندم گناهان پدرت از آسمانها نیز بزرگتر است.
فرزند پرسید:بزرگتر از گناهان تو چیست ؟
پدرکه دیگر طاقتش تمام شده بودبه ناگاه بغضش ترکید وگفت : عزیزم مهربانی وبخشندگی خدای بزرگ از تمام هرچه هست بزرگتر است.

سه خصوصیت شب وروزجمعه از سه روایت

از حضرت صادق(علیه السلام) مروری است که:

1-«هر که بمیرد مابین زوال روز پنج شنبه تا زوال جمعه، خدا پناه دهد او را از فشار قبر

2-نیز فرموده که:
چون عصر روز پنج شنبه می شود، ملائکه از آسمان به زیر می آیند با قلم های طلا و صحیفه های نقره، و نمی نویسند در پسین پنج شنبه و شب و روز جمعه تا آفتاب غروب کند به غیر از صلوات بر محمد و آل محمد».

-
3-در حدیثی است که چون برادران «یوسف» از حضرت یعقوب استدعای طلب آمرزش کردند، فرمود: «سَوْفَ اَسْتَغْفِرُلَکمْ رَبّی»؛ یعنی بعد از این استغفار خواهم کرد برای شما از پروردگار خود. حضرت فرمود که تأخیر کرد که در سحر شب جمعه دعا کند تا مستجاب گردد.

فیض العلام، ص 392