پرسش: چگونگي زيستن امام مهدي در دوران غيبت را بيان فرماييد. شمائل امام زمان در زمان ظهور چگونه خواهد بود؟

پاسخ: اين سؤال چند بخش دارد:
الف. حضرت در ميان مردم رفت و آمد و از اوضاع آنان خبر دارد و به آنان كمك مي‌كند. البته چون ايشان در پس پرده غيبت هستند(يعني به صورت عادي، شناخته نمي‌شوند). ممكن است مردم ايشان را ببينند ولي او را نشناسند. پس حضرت در ميان مردم است؛ ولي به صورت ناشنانس .
ب. از برخي روايات استفاده مي‌شود كه افرادي بسيار محدود و خاص در خدمت حضرت مي‌باشند و آن بزرگوار را همراهي مي‌كنند. البته از جزئيات اين مسأله آگاهي نداريم.
ج. از روايات مي‌توان استفاده كرد كه حضرت در قيافه مردي چهل ساله ظهور مي‌كنند. آن بزرگوار داراي چهره‌اي گندمگون ، پيشاني بلند، ابرواني كشيده، چشماني درشت وسياه، دندان‌‌هاي براق و گشاده است. در گونه راست ايشان خالي مشكين قرار دارد و اندام آن بزرگوار ميانه است.

پرسش: آيا امام مهدي وجوود جسماني دارند يا نوراني؟

پاسخ: حضرت وجود جسماني دارند. البته طبق برخي روايات و معارف اسلامي پيشوايان غير از اين بدن جسماني داراي حقايق نوراني هستند. در روايتي از پيامر اكرم(ص) آمده است:"اول چيزي كه خداوند خلق كرد، نور من بود” (بحار الانوار، ج1، ص97)
و نيز فرمود: “اي سلمان! اوصياي من را مي‌شناسي و آن دوازده نفري كه خداوند براي امامت بعد از من انتخاب كرده است؟ گفتم: خدا و رسولش داناترند، فرمود: اي سلمان! خداوند مرا از نور خود خلق كرد و مرا خواند، پس اطاعت كردم. و خلق كرد از نور من علي را پس خواند او را و او اطاعت كرد. و خلق كرد از نور من و علي، نور فاطمه را پس خواند او را و او اطاعت كرد. و خلق كرد از نور من و علي و فاطمه، حسن و حسين را، پس آن دو را خواند و آن دو اطاعت كردند. پس نام گزارد ما را به پنج اسم از اسامي خود: خدا محمود است و من “محمد” خدا عالي است و اين “علي” خدا فاطر است و اين “فاطمه” خدا داراي “احسان” است و اين حسن و خدا “محسن” است و اين حسين. سپس خلق كرد خدا از ما از صلب حسين(نور حسين) نه امام را،چ پس خواند آنان را و آنان اطاعت كردند".(بحار الانوار، ج15، ص9).
البته اين حرف بدين معني نيست كه آنها بدن مادي نداشتند؛ بلكه وقتي خداوند اراده كرد كه در دنيا زندگي كنند، آنان را در صلب حضرت آدم(ع) قرار داد تا اينكه در زمان خاص با بدن مادي به دنيا آيند(بحار الانوار، ج15، ص7). ما با توجه به ادله عقلي و نقلي فراوان، معتقد هستيم حضرت مهدي(عج) در سال 255 هـ.ق به دنيا آمدو بنابراين داراي وجود جسماني است. دليل‌هاي فراواني مانند داستان ولادت و مادر ايشان، غيبت و چگونگي آن، وجود حجت در هر زما در زمين و … در اين زمينه وجود دارد.

سؤال:نحوة ولادت حضرت مهدي (عج) در روايات اسلامي چگونه است؟
جواب:

گزارش و تفصيلات ولادت سراسر بركت امام ، در كتب معتبر و اخبار، مشروحاً بيان شده است؛ از جملة اين اخبار روايتي است كه در ينابيع الموده، ص449 و 451 فاضل قندوزي كه از علماي اهل سنّت است و شيخ طوسي در كتاب غيبت و شيوخ ديگر روايت كردهاند و صدوق در كتاب كمال الدين به سند صحيح و معتبر ازجناب موسي بن محمد بن قاسم بن حمزة بن موسي بن جعفر (ع) از حضرت حكيمه خاتون دختر والامقام امام محمد تقي(ع) كه از بانوان با عظمت و شخصيّت و فضيلت خاندان رسالت است، حديث كرده است.
حكيمه فرمود: امام حسن عسكري(ع) فرستاد(فردي را) نزد من كه عمه! امشب در نزد ما افطار كن كه شب نيمة شعبان است و خداوند حجت را در اين شب ظاهر فرمايد و او حجت خدا در زمين است.
من عرض كردم : مادرش كيست؟
فرمود: نرجس
گفتم: فدايت شوم به خدا سوگند در او اثري نيست.
فرمود: همين است كه براي تو ميگويم.
حكيمه گفت: پس آمدم چون سلام كردم و نشستم نرجس خواست پاي افزارم را بيرون آورد، گفت: اي سيدة من و سيدة خاندان من، چگونه شب كردي؟
گفتم: بلكه تو سيده من و سيده خاندان مني.
گفت: اي عمه اين چه سخن است؟!
گفتم: اي دخترم، خدا امشب به تو پسري كرامت فرمايد كه در دنيا و آخرت آقا است؛ پس او خجلت كشيد و حيا كرد، وقتي از نماز عشا فارغ شدم افطار كردم و در بستر خوابيدم چون نيمه شب رسيد برخاستم براي نماز شب، نماز را خواندم و فارغ شدم و نرجس همچنان در خواب و راحت بود، من نشستم براي تعقيب و سپس خوابيدم و هراسان بيدار شدم، او همچنان خواب بود پس برخاست نماز شب را خواند و خوابيد.
حكيمه فرمود: براي فحص از صبح بيرون آمدم فجر اوّل ظاهر شده بود، هنوز نرجس در خواب بود، در شك افتادم، امام فرياد زد، عمه شتاب مكن كه مطلب نزديك گرديده. گفت: نشستم و سوره الم سجده و يس خواندم كه ناگاه نرجس هراسناك بيدار شد، من به بالينش شتافتم و گفتم:
«بسم الله عليك» آيا چيزي احساس ميكني؟
گفت: بله اي عمه.
گفتم: آسوده خاطر باش همان است كه به تو گفتم.
حكيمه گفت: پس مرا سستي و از خود بي خودي فرا گرفت و او نيز چنين شد، وقتي به حس آقايم بيدار شدم، جامه را از روي نرجس به يك سوز دم و آقاي خود را ديدم كه در حال سجده است و مواضع سجودش را بر زمين گذارده، او را در بر گرفتم ديدم نظيف و پاكيزه است حضرت امام حسن عسكري به من صيحه زد: اي عمه پسرم را به نزد من بياور.
او را نزد امام بردم، امام دستهايش را زير دو ران و پشت او گذارد و پاهايش را در سينه خود قرار داد و زبانش را در دهان او نهاد و دست بر چشمها و گوش و مفاصلش كشيد.
پس فرمود: سخن بگو اي پسرم.
فرمود:
«اَشْهَدُ أَنَّ لا اِلهَ اِلَّاالله وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ وَ اَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ الله»
سپس بر امير المؤمنين و بر امامان تا پدرش صلوات فرستاد و سكوت فرمود.
امام فرمود: او را نزد مادرش ببر تا به او سلام كند و به نزد من آور؛ پس او را نزد مادرش بردم، به مادرش سلام كرد، سپس او را برگرداندم در مجلس امام گذاردم. فرمود: اي عمه روز هفتم كه شد نزد ما بيا. حكيمه فرمود: بامدادان رفتم كه به امام سلام عرض كنم، پرده را بالا زدم تا از آقاي خود تفقد كنم او را نديدم گفتم: فدايت شوم چه شد آقاي من؟ فرمود: اي عمه او را به آن كس سپردم كه مادر موسي او را به او سپرد.
حكيمه گفت: روز هفتم كه شد به نزد آن حضرت رفتم و سلام كردم و نشستم.
امام فرمود: پسرم را به نزد من بياور، پس من آقايم را در حاليكه در پارچهاي بود به نزد آن حضرت بردم با او مانند روز اول رفتار كرد، پس زبان در دهانش گذارد مثل آنكه شير و عسل به او ميدهد سپس فرمود: سخن بگو:
گفت: اشهد ان لا اله الاالله و صلوات بر محمد و اميرالمؤمنين و امامان تا پدرش ـ صلوات الله عليهم اجمعين ـ فرستاد و اين آيه را تلاوت كرد:
«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ وَ نُريدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَي الَّذينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْاَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةَ وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثينَ وَ نُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَ نُرِيَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ جُنُودَهُما مِنْهُمْ ما كانُوا يَحْذَرُونَ»
موسي بن محمد بن قاسم، راوي حديث گفت: اين سرگذشت را از عقيد خادم پرسيدم گفت: حكيمه راست فرموده است. (منتخب الاثر نگارنده، ص321 تا 341)
و در حديث ديگر شيخ ثقه جليل فضل بن شاذان كه پس از ولادت حضرت ولي عصر و پيش از وفات امام حسن عسكري(ع) (بين 255 تا 260) وفات كرده، در كتاب غيبت خود از حضرت امام حسن عسكري(ع) به واسطه محمد بن علي بن حمزة بن حسين بن عبيدالله بن عباس بن امير المؤمنين(ع) روايت كرده است كه فرمود: متولد شد وليّ خدا و حجت خدا بر بندگان خدا و جانشين من بعد از من، ختنه كرده شده، در شب نيمه شعبان سال 255 هنگام طلوع فجر و نخستين كسي كه او را شست، رضوان خازن بهشت بود كه با جمعي از ملائكه مقربين او را به آب كوثر و سلسبيل غسل دادند. (منتخب‎الاثر ص 320)
و در احاديث ديگر روايت است كه وقتي امام عصر متولد شد، حضرت امام حسن عسكري(ع) دستور فرمود: ده هزار رطل نان و ده هزار رطل گوشت بين فقراي بني هاشم تقسيم كنند و سيصد گوسفند عقيقه نمايند.

موفقیت هیچ رازی نداره
از تو شروع می شه
دوست خوب من ، زمانی که تصمیم می گیری شرایطت رو تغییر بدی ، شاید به خیلی چیزا فکر کنی
به راهکارها
به مشکلات
و…

اما یه قانون بیشتر وجود نداره:
“موفقیت به سن ، وضعیت فعلیت ، وضعیت گذشته” تو هیچ ارتباطی نداره
دقت کن ، هیچ ارتباطی

موفقیت شجاعت و شهامت میخواد
خواستن و خواستن و خواستن میخواد

موفقیت ، در یک کلام ، تو رو میخواد
اینکه وقتی هزار نفر بهت میگن نمیتونی ، فقط یک جمله بهشون بگی :
“بشین و تماشا کن!”

آدمای رویا دزد ، همیشه وجود دارن.رویای خودت رو محکم نگه دار و براش تلاش کن

اي گل گلشن حيات بيا

روح الارواح كائنات بيا

سيصد و سيزده نفر بردار

با جميع محسّنات بيا

ما همه طالب ظهور توئيم

هستي ما همه فدات، بيا

تويي امّن يُجيب قبلة راز

به اجابت رسد دعات، بيا

اي خلل ناپذير همچو خليل

به شكست بت و منات، بيا

ما همه غرق در يم گنهيم

آخر اي كشتي نجات ، بيا

بهر ما ديدن جمال جميل

باقيات است و صالحات، بيا

با ظهورت نهان شود پيدا

اي براهين واضحات، بيا

امر، امر خداست عادي نيست

زادة طور و عاديات، بيا

مكه‌اي يا مدينه يا به بقيع

ما بجوئيم در كجات، بيا

بي تو بسيار مي‌كند جولان

مجرم تارك الصلاة بيا

آري اينجا بود كه برهنه نيست

عاري از ننگ عاديات ، بيا

قبله زن، دين بود دنايزا

عاريات است ساترات ، بيا

بنما رو زِ پشت پرده ببين

همه جانهاست رو نمات، بيا

اي وجود تو آيت الكرسي

ان يكاد است در تو مات ، بيا

نعم السابقات را فرزند

يابن طه و محكمات، بيا

يابن امّ الكتاب و الحكمه

يابن آيات و بينات، بيا

شُهب الثابعة تويي كه تويي

انجم زاهر الصفات، بيا

هست آيا به سوي تو راهي

كه بميرم از برات، بيا

دوستدار بقية اللهيم

بجزام و ز التفات، بيا

چشم اميّد ما به جانت تو

در حيات است و در ممات، بيا

حمد و توحيد و معني والعصر

يابن ياسين و زاريات، بيا

هم تويي ركن امر بالمعروف

هم تويي نهي از منكرات،‌ بيا

با دو دست گره گشاي تو نيست

مشكلي بهر مشكلات، بيا

همة انگيزه‌ها مقدمه است

آگهي از مقدّمات، بيا

احمدي يا مسيح بن مريم

تويي فرزند معجزات، بيا

شايگانِ دعاي ندبه تست

بهترين واژة نكات، بيا

اين قوافي است شايگان چه كنم

كه شده زينت دعات، بيا

دست«حدّاد» دايم است دراز

به سر خوان ذوالعطات، بيا

حاج عباس حدّاد

* * *

سالها از عمر من رفت و نگارم برنگشت
در خزان هجر ماندم نوبهارم برنگشت

اضطرابي سرد اما آتشي دارم به دل
مايه آرامش و صبر و قرارم برنگشت

تا که يک شب اين دلم را ميهمان خود کند
ماه هم در آسمانِ شامِ تارم برنگشت

قيل و قالم گشته افزون، حال خود را باختم
تا کند بر درگه خود خاکسارم برنگشت

مرغ جانم پرکشيد و سوز عشقم سرد شد
روح اخلاص و دل شب زنده دارم برنگشت

فيض او را گر ببيني هرزمان فصل گل است
بي نصيبم من که گل بر شاخسارم برنگشت

از وجود خود به دور خود حصاري ساختم
تا که بشکافد بدست خود حصارم برنگشت

هرکسي را يار باشد دردم مرگش ولي
ترسم آخر من بگويم واي يارم برنگشت

حضرت آيت الله خامنه ای

امام زمان عليه سلام‌اللَّه، رمز عدالت و مظهر قسط الهى در روى زمين است. به همين جهت است كه همه‌ى بشريت، به شكلى انتظار ظهور آن حضرت را مى‌كشند. البته مسلمانان به صورت مشخص، اين انتظار بزرگ را معلوم و تحديد كردند و شيعيان نسبت به شخصى كه اين لباس بر قامت او دوخته شده است، آگاهيهاى روشن و مشخص كننده‌اى هم دارند.

******

موضوع امام زمان عج اللَّه تعالى فرجه الشريف، با اين ديد، نه مخصوص شيعه و نه حتى مخصوص مسلمين است. بلكه انتظارى در دل همه‌ى قشرهاى بشر و ملتهاى عالم است. اميدى است در دل بنى‌آدم؛ كه تاريخ بشريت به سمت صلاح حركت مى‌كند. اين اميد، به بازوان قوت مى‌بخشد، به دلها نور مى‌دهد و معلوم مى‌كند كه هر حركت عدالتخواهانه‌اى، در جهت قانون و گردش طبيعى اين عالم و تاريخ بشر است. به همين خاطر است كه وقتى ملت ما، قبل از پيروزى انقلاب به مبارزات مشغول بودند، احساسشان اين بود كه در جهت پيشرفت به سمت آرمان بشريت حركت مى‌كنند. بعد از پيروزى انقلاب هم احساس ملت ايران اين است كه هر حركت و هر اقداممان؛ هر مبارزه‌اى كه كرديم و هر رنجى كه تحمل نموديم، در جهت مقصودى است كه ميان آحاد بشر و همه‌ى اهل معرفت مشترك است. مقصود، استقرار عدالت، و هدف، رسيدن به عدل براى بشر است. و اسلام اين عدل را تأمين مى ‌كند.

******

ارتباط قلبي‌ يكايك‌ مردم‌ مؤمن‌ با مقام‌ ولايت‌ عظمي‌ و ولي‌الله‌ اعظم‌، يكي‌ از بركاتي‌ است‌ كه‌ از مشخص‌ بودن‌ مهدي‌ موعود(عجل‌الله‌تعالي‌فرجه‌الشريف‌) در عقيده‌ي‌ مردم‌ ما ناشي‌ مي‌شود. ما علاوه‌ بر اعتقاد به‌ اصل‌ وجود مهدي‌ و اين‌كه‌ كسي‌ خواهد آمد و دنيا را از عدل‌ و داد پر خواهدكرد، شخص‌ مهدي‌ را هم‌ مي‌شناسيم‌ و نام‌ و كنيه‌ و پدر و مادر و تاريخ‌ ولادت‌ و كيفيات‌ غيبت‌ و اصحاب‌ نزديك‌ و حتي‌ بعضي‌ از كيفيات‌ هنگام‌ ظهور او را نيز مي‌دانيم‌. اگرچه‌ آن‌ شخصيت‌ درخشان‌ و خورشيد تابان‌ را در بيرون‌ و محيط زندگي‌ خود نمي‌بينيم‌ و او را تطبيق‌ نمي‌كنيم‌، اما معرفت‌ به‌ حال‌ او داريم‌

******

رابطه‌ي‌ بين‌ شيعياني‌ كه‌ اين‌ اعتقاد را دارند، با مقام‌ ولايت‌ و مهدي‌ موعود، يك‌ رابطه‌ي‌ دايمي‌ است‌ و چه‌قدر خوب‌ و بلكه‌ لازم‌ است‌ كه‌ يكايك‌ ما، قلبا هم‌ اين‌ رابطه‌ را با توجه‌ و توسل‌ و حرف‌ زدن‌ با آن‌ حضرت‌ حفظ كنيم‌. طبق‌ همين‌ زياراتي‌ كه‌ وارد شده‌ و بعضا مأثور است‌ و به‌ احتمال‌ زياد به‌ خود معصوم‌(ع‌) مستند مي‌باشد، اين‌ رابطه‌ي‌ قلبي‌ و معنوي‌ بين‌ آحاد مردم‌ و امام‌ زمان‌(عج‌) يك‌ امر مستحسن‌، بلكه‌ لازم‌ و داراي‌ آثاري‌ است‌; زيرا اميد و انتظار را به‌ طور دايم‌ در دل‌ انسان‌ زنده‌ نگه‌ مي‌ دارد.

******

انتظار، يكي‌ از پربركت‌ترين‌ حالات‌ انسان‌ است‌; آن‌ هم‌ در انتظار دنيايي‌ روشن‌ از نور عدل‌ و داد. “يملا الله‌ به‌ الارض‌ قسطا و عدلا". خداي‌ متعال‌ به‌ دست‌ او، سرزمين‌ بشري‌ و همه‌ي‌ روي‌ زمين‌ را از عدالت‌ و دادگستري‌ پرخواهدكرد. انتظار چنين‌ روزي‌ را بايد داشت‌. نبايد اجازه‌ داد كه‌ تصرف‌ شيطانها و ظلم‌ و عدوان‌ طواغيت‌ عالم‌، شعله‌ي‌ اميد را در دل‌ خاموش‌ كند. بايد انتظار كشيد. انتظار، چيز عجيبي‌ است‌ و داراي‌ ابعاد گوناگوني‌ مي‌باشد. يكي‌ از ابعاد انتظار، اعتماد و اميدواري‌ به‌ آينده‌ و مأيوس‌ نبودن‌ است‌. همين‌ روح‌ انتظار است‌ كه‌ به‌ انسان‌ تعليم‌ مي‌دهد تا در راه‌ خير و صلاح‌ مبارزه‌ كند. اگر انتظار و اميد نباشد، مبارزه‌ معني‌ ندارد و اگر اطمينان‌ به‌ آينده‌ هم‌ نباشد، انتظار معني‌ ندارد. انتظار واقعي‌، با اطمينان‌ و اعتماد ملازم‌ است‌. كسي‌ كه‌ شما مي‌دانيد خواهد آمد، انتظارش‌ را مي‌كشيد و انتظار كسي‌ كه‌ به‌ آمدنش‌ اعتماد و اطمينان‌ نداريد، انتظاري‌ حقيقي‌ نيست‌. اعتماد، لازمه‌ي‌ انتظار است‌ و اين‌ هر دو، ملازم‌ با اميد است‌ و امروز اين‌ اميد، امري‌ لازم‌ براي‌ همه‌ي‌ ملتها و مردم‌ دنيا می باشد.

******

ما كه‌ منتظر امام‌ زمان‌ هستيم‌، بايد در جهتي‌ كه‌ حكومت‌ امام‌ زمان‌(عليه‌الاف‌ التحيه‌والثناءوعجل‌الله‌تعالي‌فرجه‌) تشكيل‌ خواهد شد، زندگي‌ امروز را در همان‌ جهت‌ بسازيم‌ و بنا كنيم‌. البته‌، ما كوچكتر از آن‌ هستيم‌ كه‌ بتوانيم‌ آن‌ گونه‌ بنايي‌ را كه‌ اولياي‌ الهي‌ ساختند يا خواهند ساخت‌، بنا كنيم‌; اما بايد در آن‌ جهت‌ تلاش‌ و كار كنيم‌.

******

مظهر عدل‌ پروردگار، امام‌ زمان‌(عج‌) است‌ و مي‌دانيم‌ كه‌ بزرگترين‌ خصوصيت‌ امام‌ زمان‌(عليه‌الصلاه‌والسلام‌) ـ كه‌ در دعاها و زيارات‌ و روايات‌ آمده‌ است‌ ـ عدالت‌ مي‌باشد: “يملا الله‌ به‌ الارض‌ قسطا و عدلا". ما بايد امروز جامعه‌ را جامعه‌ي‌ عدالت‌ بكنيم‌. در بناي‌ يك‌ جامعه‌، عدالت‌ از همه‌ چيز مهمتر است‌. عدالت‌، به‌ معناي‌ عدم‌ تبعيض‌ در حقوق‌ و حدود و احكام‌ است‌. عدالت‌، يعني‌ كمك‌ به‌ مردم‌ محروم‌ و ضعيف‌. عدالت‌، يعني‌ اين‌ كه‌ برنامه‌ها و حركت‌ كلي‌ كشور، در جهت‌ تأمين‌ زندگي‌ مستضعفان‌ باشد. عدالت‌، به‌ معناي‌ اين‌ است‌ كه‌ كساني‌ كه‌ در زير سايه‌ي‌ سنگين‌ نظام‌ طاغوتي‌، از حقوق‌ خود محروم‌ ماندند، به‌ حقوقشان‌ برسند. عدالت‌، يعني‌ اين‌كه‌ عده‌ي‌ خاصي‌ براي‌ خودشان‌ حق‌ ويژه‌يي‌ قايل‌ نباشند. عدالت‌، يعني‌ اين‌كه‌ حقوق‌ انساني‌ و اجتماعي‌ و عمومي‌ و حدود الهي‌، يكسان‌ بر مردم‌ اجرا شود. اگر جلوي‌ كساني‌ كه‌ با تكيه‌ بر فريب‌ و زور و يا بر اساس‌ كارهاي‌ ناصحيح‌ و مبتني‌ بر عقلهاي‌ مادي‌ و منحرف‌ از معنويت‌، توانستند به‌ چيزهايي‌ كه‌ حق‌ آنها نبوده‌ است‌، دست‌ پيدا كنند، گرفته‌ شود تا فرصتي‌ براي‌ ادامه‌ي‌ كار خود پيدا نكنند، عدالت‌ تحقق‌ پيدا كرده‌ است‌.

******

او وعده‌ي‌ الهي‌ و مصداق‌ لطف‌ خدا بر انسانيت‌ و بشريت‌ است‌. او مستوره‌ و نمونه‌يي‌ از اوليا و اصفيا و انبيا و برجسته‌ترين‌ بندگان‌ خداست‌. او نمايشگر مبلغ‌ فضل‌ الهي‌ بر بني‌آدم‌ است‌. اينها چيزهايي‌ است‌ كه‌ خود آنان‌ بيان‌ فرمودند. اگر ما بتوانيم‌ در حد فهم‌ قاصر و ناقص‌ خودمان‌، رشحاتي‌ از اين‌ گفته‌ها را درك‌ كنيم‌ و بفهميم‌، خيلي‌ برد كرده‌ايم‌.

******

ما ملتي‌ منتظر هستيم‌; ملتي‌ كه‌ به‌ اميد پيشرفت‌ و موفقيت‌، اقدام‌ و تلاش‌ و انقلاب‌ كرد و موفق‌ شد. ما امروز براي‌ انتظار، بايد باب‌ بخصوصي‌ در زندگي‌ خود باز كنيم‌. حقيقتا ملت‌ ما بايد روح‌ انتظار را به‌ تمام‌ معنا در خود زنده‌ كند. “ما منتظريم‌"، يعني‌ اين‌ اميد را داريم‌ كه‌ با تلاش‌ و مجاهدت‌ و پيگيري‌، اين‌ دنيايي‌ كه‌ به‌ وسيله‌ي‌ دشمنان‌ خدا و شياطين‌، از ظلمات‌ جور و طغيان‌ و ضعيف‌كشي‌ و نكبت‌ حاكميت‌ ستمگران‌ و قلدران‌ و زورگويان‌ پرشده‌ است‌، در سايه‌ي‌ تلاش‌ و فعاليت‌ بي‌وقفه‌ي‌ ما، يك‌ روز به‌ جهاني‌ تبديل‌ خواهد شد كه‌ در آن‌، انسانيت‌ و ارزشهاي‌ انساني‌ محترم‌ است‌ و ستمگر و زورگو و ظالم‌ و قلدر و متجاوز به‌ حقوق‌ انسانها، فرصت‌ و جايي‌ براي‌ اقدام‌ و انجام‌ خواسته‌ و هوي‌ و هوس‌ خود، پيدا نخواهد كرد. اين‌ روشنايي‌، در ديدگاه‌ ما نسبت‌ به‌ آينده‌ وجود دارد.

******

عقيده به امام زمان، نمي‏گذارد مردم تسليم شوند؛ به شرطي که اين عقيده را درست بفهمند. وقتي که اين عقيده به طور حقيقي در دلها جا بگيرد، حضور امامِ غايب در ميان مردم حس مي‏شود. امام بزرگوار و عزيز و معصوم و قطب عالم امکان و ملجأ همه خلايق، اگر چه غايب است و ظهور نکرده، اما حضور دارد. مگر مي‏شود حضور نداشته باشد؟ مؤمن، اين حضور را در دل خود و با وجود و حواس خويش حس مي‏کند. آن مردمي که مي‏نشينند، راز و نياز مي‏کنند؛دعاي ندبه را با توجّه مي‏خوانند و زيارت آل ياسين را زمزمه مي‏کنند و مي‏نالند، مي‏فهمند چه مي‏گويند. آنها حضور اين بزرگوار؛ را حس مي‏کنند؛ ولو هنوز ظاهر نشده و غايب است. غيبت او، به احساس حضورش ضرري نمي‏زند. ظهور نکرده است؛ اما هم در دلها و هم در متن زندگي ملت حضور دارد. مگر مي‏شود حضور نداشته باشد؟ شيعه خوب کسي است که اين حضور را حس کند و خود را در حضور او احساس نمايد. اين، به انسان اميد و نشاط مي‏بخشد. اين ملت بزرگ، بيش از همه چيز به همين اميد نياز دارد؛ ملتي که در راه خدا و براي عظمت اسلام، مجاهدت و مبارزه مي‏کند و افتخار طول تاريخ بشر و همه تاريخ اسلام شده و پرچم اسلام را در زمان ما به اهتزاز در آورده است. چنين ملتي، بيشتر از همه چيز، به همين اميد درخشان احتياج دارد. آن اعتقاد، اين اميد را به او مي‏بخشد.

******

امروز ذهنيت بشر، آماده‌ى آن است كه بفهمد، بداند و يقين كند كه انسان والايى خواهد آمد و بشريت را از زيربارهاى ظلم و ستم نجات خواهد داد؛ همان چيزى كه همه‌ى پيغمبران براى آن تلاش كرده‌اند، همان چيزى كه پيغمبر اسلام در آيه‌ى قرآن، وعده‌ى آن را به مردم داده است: «و يضع عنهم اصرهم و الاغلال التى كانت عليهم» دست قدرت الهى به‌وسيله‌ى يك انسان عرشى، يك انسان خدايى، يك انسان متّصل به عالمهاى غيبى، معنوى و عوالمى كه براى انسانهاى كوته‌نگرى مثل ما قابل درك و تشخيص نيست، مى‌تواند اين آرزو را براى بشريت برآورده كند. لذا دلها، شوقها و عشقها به سمت آن نقطه، متوجّه و روزبه‌روز متوجّه‌تر است. ملت ايران، امروز اين امتياز بزرگ را دارد كه فضاى كشور، فضاى امام زمان است. نه فقط شيعه در همه‌ى عالم، بلكه همه‌ى مسلمانان در انتظار مهدى موعودند. امتياز شيعه اين است كه اين موعود الهى و قطعىِ همه‌ى طوايف مسلمين، بلكه همه‌ى اديان الهى را با اسم و رسم و خصوصيات و تاريخ ولادت مى‌شناسد. خيلى از بزرگان ما در همين دوران غيبت، آن عزيز و محبوب دلهاى عاشقان و مشتاقان را از نزديك، زيارت كرده‌اند. بسيارى از نزديك با او بيعت كرده‌اند. بسيارى از او سخن دلگرم كننده شنيده‌اند. بسيارى از او نوازش ديده‌اند و بسيار ديگرى بدون اين‌كه او را بشناسند، از او لطف و نوازش و محبّت ديده و او را نشناخته‌اند. در همين جبهه‌ى جنگ تحميلى، جوانانى كه در لحظه‌هاى حسّاس، احساس نورانيت و معنويت كردند، لطفى از غيب به‌سوى دلهاى خودشان حس و لمس كردند و نشناختند و نفهميدند، بسيارند. امروز هم همان‌طور است.

******

وجود مقدس حضرت بقيةاللَّه (ارواحنافداه) استمرار حركت نبوت‏ها و دعوت‏هاى الهى است از اول تاريخ تا امروز؛ يعنى همان‏طور كه در دعاى ندبه مى‏خوانيد، از «فبعض اسكنته جنّتك» - كه حضرت آدم است - تا «الى ان انتهى الامر» - كه رسيدن به خاتم‏الانبياء (صلّى‏اللَّه ‏عليه ‏واله) هست - و بعد مسأله‏ى وصايت و اهل بيت آن بزرگوار، تا مى‏رسد به امام زمان، همه، يك سلسله‏ى متصل و مرتبط به هم در تاريخ بشر است. اين، بدين معناست كه آن حركت عظيم نبوت‏ها، آن دعوت الهى به‏وسيله‏ى پيامبران، در هيچ نقطه‏يى متوقف نشده است. بشر به پيامبر و به دعوت الهى و به داعيان الهى احتياج داشته است و اين احتياج تا امروز باقى است و هر چه زمان گذشته، بشر به تعاليم انبيا نزديك‏تر شده است. امروز جامعه‏ى بشرى با پيشرفت فكر و مدنيت و معرفت، بسيارى از تعاليم انبيا را - كه ده‏ها قرن پيش از اين، براى بشر قابل درك نبود - درك كرده است. همين مسأله‏ى عدالت، مسأله‏ى آزادى، مسأله‏ى كرامت انسان - اين حرفهايى كه امروز در دنيا رايج است - حرفهاى انبياست. آن روز عامه‏ى مردم و افكار عمومى مردم اين مفاهيم را درك نمى‏كردند. پى‏درپى آمدن پيغمبران و انتشار دعوت پيغمبران، اين افكار را در ذهن مردم، در فطرت مردم، در دل مردم، نسل به نسل نهادينه كرده است. آن داعيان الهى، امروز سلسله‏ شان قطع نشده است و وجود مقدس بقيةاللَّه‏ الاعظم (ارواحنافداه) ادامه‏ى سلسله‏ى داعيان الهى است، كه در زيارت آل ياسين مى‏خوانيد: «السّلام عليك يا داعى‏اللَّه و ربّانى آياته». يعنى شما امروز همان دعوت ابراهيم، همان دعوت موسى، همان دعوت عيسى، همان دعوت همه‏ى پيغمبران و مصلحان الهى و دعوت پيامبر خاتم را در وجود حضرت بقيةاللَّه مجسم مى‏بينيد. اين بزرگوار، وارث همه‏ى آنهاست و دعوت و پرچم همه‏ى آنها را در دست دارد و دنيا را به همان معارفى كه انبيا در طول زمان آورده‏اند و به بشر عرضه كرده‏اند، فرا مى‏خواند. اين، نكته‏ى مهمى است.

******

ما به زمان ظهور امام زمان(ارواحنا فداه) این محبوب حقیقی انسان ها، نزدیک شده ایم. ملت ایران به فضل پروردگار و باهدایت های معنوی ولی الله الأعظم(ارواحنا فداه) خواهد توانست کاخ پر عظمت تمدن اسلامی را بار دیگر در عالم بر افراشته نماید، این آینده قطعی شما است.

جوانان خودشان را برای این حرکت عظیم آماده کنند! نیروهای مؤمن و مخلص این را هدف قرار بدهند! شما جوانان به کمک خدا و به امید او، آن روز را خواهید دید و به دست خودتان ان شاء الله آن روز را خواهید ساخت!