ياد خدا حيات دلهاست؛‌ امام علي ( عليه السلام ) : هر كه به ياد خداي سبحان باشد , خداوند دلش را زنده و انديشه و خردش را روشن گرداند . (ميزان الحكمه / ج 4 / ص 1857

ياد خدا كليد خودسازي است؛ امام علي ( عليه السلام ) : هر كه دل خويش را با ياد پيوسته ي خدا آباد كند , در نهان و آشكار نيك كردار شود . در حديث قدسي آمده است : هر گاه به دل بنده اي سر زنم و ببينم كه ياد من بر آن چيره گشته است , اداره و تربيت او را خود به عهده گيرم و همنشين و همسخن و همدم او شوم . (ميزان الحكمه / ج 4 / ص 1857)

حضرت اميرالمؤمنين، علي(عليه السلام)در نامة 31 نهج البلاغه ـ كه خطاب به فرزند عزيزشان امام حسن مجتبي(عليه السلام) است‌- مي‏فرمايند: «بدان، خدايي كه گنج‏هاي آسمان و زمين در دست اوست، به تو اجازة درخواست داده و اجابت آن را به ‏عهده گرفته است. تو را فرمان داده كه از او بخواهي تا عطا كند؛ درخواست رحمت كني تا ببخشايد؛ و خداوند بين تو و خودش كسي را قرار نداده تا حجاب و فاصله ايجاد كند. … هرگاه او را بخواني، ندايت را مي‏شنود و چون با او راز دل گويي، راز تو را مي‏داند. پس حاجت خود را با او بگوي و آنچه در دل داري، نزد او بازگوي. غم و اندوه خود را در پيشگاه او مطرح كن تا غم‏هاي تو را برطرف كند و در مشكلات، تو را ياري رساند