حضرت استاد شیخ حسین انصاریان :

عدّه اى از مردم تصوّر مى كنند
اگر به خاطر انواع گناهان خود ، از خداوند عذرخواهى كنند و جمله ى اَسْتَغْفِرُاللّهَ رَبّى وَاَتُوبُ اِلَيْه را بر زبان جارى كنند ،

و گوشه ی مسجد يا حرمى از حرم هاى اهل بيت زيارتى بخوانند و اشكى بريزند ، توبه حاصل مى شود.

در صورتى كه آيات و روايات مربوط به توبه ، اين روش را به عنوان توبه قبول ندارند ،
اين گونه مردم بايد توجه داشته باشند كه توبه بر حسب اختلاف گناهان مختلف است.

براى هر گناهى توبه اى خاصّ مقرر است كه اگر انسان توبه ى مخصوص به آن گناه را تحقّق ندهد ، پرونده ى او از آن گناه پاك نمى شود و مظلمه ى آن تا قيامت بر عهده ى او باقى مى ماند ، و در آن روز به اسارت عذاب آن گناه دچار خواهد شد .

نظر مرحوم شیخ رجبعلی خیاط درباره تأثیر اخلاص در ساختن شخصیت معنوی انسان

اگر چشم برای خدا کار کند ، می شود “عین الله”

و اگر گوش برای خدا کار کند می شود “اذن الله”

و اگر دست برای خدا کار کند می شود “ید الله”

تا می رسد به قلب انسان که فرموده اند :

قلبُ المؤمنِ عرشُ الرحمن.

یعنی : قلب انسان مؤمن عرش خداوند رحمان است

زندگی رانخواهیم فهمیداگرازهمه گل های سرخ دنیا متنفرباشیم فقط چون درکودکی وقتی خواستیم گل سرخی بچینیم خاری دردستمان فرورفته است؟

زندگی رانخواهیم فهمیداگردیگرآرزوکردن ورویا دیدن راازیادببریم وجرات زندگی بهترداشتن راازلب تاقچه به فراموشی بسپاریم فقط به این خاطرکه درگذشته یک یاچندتااز آرزوهایمان اجابت نشدند.

زندگی رانخواهیم فهمیداگر عزیزی رابرای همیشه ترک کنیم فقط به این خاطرکه دریک لحظه خطایی ازاوسرزدوحرکت اشتباهی انجام داد.

زندگی راهرگزنخواهیم فهمید اگردیگردرس ومشق رارهاکنیم وبه سراغ کتاب نرویم فقط چون دریک آزمون نمره خوبی به دست نیاوردیم ونتوانستیم یک سال قبول شویم.

زندگی را هرگزنخواهیم فهمید اگردست ازتلاش وکوشش برداریم فقط به این دلیل که یکبار درزندگی سماجت وپیگیری ما بی نتیجه ماند.

زندگی را بفهمیم.

زندگی زیباست

اگر زیبا بنگریم.

استاد فاطمی نیا

من ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻡ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﻦ، ﺩﯾﻦ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﮐﻤﯿّﺖ! ﺧﺪﺍ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﺴﺘﺤﺒﺎﺕ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﻫﯿﻢ، ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﯼ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻧﺨﻮﺍﻧﯿﻢ،

اﯾﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﺴﺖ ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺑﺪﺍﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﺎﺯ ﻫﺰﺍﺭ ” ﻗﻞ ﻫﻮ ﺍﻟﻠﻪ” ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ !

ﻋﻤﺪﺗﺎً ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺑﺎﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺳﯿﺪ ! ﺍﮔﺮ ﻫﺰﺍﺭ “ﻗﻞ ﻫﻮ ﺍﻟﻠﻪ” ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻧﺪﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ، ﻣﻦ ﻓﻀﻮﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ! ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺎﻣﺎﻥ ﻣﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺑﺎﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﺭﺳﯿﺪ.

ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎﻃﻦ ﺭﺍ ﺍﺻﻼﺡ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻧﻤﺎﺯ ﻫﺰﺍﺭ ﻗﻞ ﻫﻮ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ، ﭼﻪ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﺍﺭﺩ؟ ﺑﺎﻃﻦ ﺭﺍ ﺍصلاﺡ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻣﺮﺗﺐ ﺩﻋﺎﯼ ﮐﻤﯿﻞ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ! ﭼﻪ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﺍﺭﺩ؟

باطن ﺭﺍ ﺍﺻﻼﺡ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻠﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﭼﻄﻮﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﻫﺮ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻋﻤﺮﻩ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ! ﺩﯾﻦ ﻣﺎ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ!

آﻗﺎﯼ ﺑﻬﺠﺖ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﭘﯿﻐﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﺍﺿﯽ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻫﯿﭻ ﻣﺴﺘﺤﺒﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁﻭﺭﯼ! ﭼﺮﺍ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ؟ ﭼﻮﻥ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﯾﻦ ﺯﺩﻩ ﺷﻮﺩ .

ﺣﺘﯽ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺳﻦ ﻧﻤﺎﺯﯼ ﻋﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﺤﺒﺎﺕ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻣﺮ ﭘﺪﺭ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﺎﻧﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺮﺍﻣﺖ ﺷﺪ!
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﻭﻇﯿﻔه، ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺍﻣﺮ ﺧﺪﺍ!

ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ‏(ﻉ ‏) ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﻭﻇﯿﻔﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺣﺼﻮﻝ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﺩﯾﻦ ، ﺩﯾﻦ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺳﺖ

ذهن مثل یک بندباز است

تا به تعادل نرسد نمی تواند حرکت کند

باید در درون تو
زشت و زیبایی
خوب و بد
بالا و پایین
به تعادل برسد و حل شود
وقتی ذهن به تعادل رسید
حرکت می کند

روزی شاگردان نزدحکیم رفتند و پرسیدند: استاد ، زیبایی انسان درچیست؟

حکیم2کاسه کنار شاگردان گذاشت وگفت: به این 2 کاسه نگاه کنید اولی از طلا درست شده و درونش زهر است و دومی کاسه ای گلیست ودرونش آب گواراست، شما کدام رامی خورید؟

شاگردان جواب دادند: کاسه گلی را.

حکیم گفت: آدمی هم همچون این کاسه است.آنچه که آدمی را زیبا می کند درونش واخلاقش است.درکنارصورتمان باید سیرتمان را زیبا کنیم!!

خدایم!مهربانم!
به عشق «حی علی الصلوة»برمیخیزم
«حی علی الفلاح »را که میشنوم مشتاق ترمیشوم به «خیرالعمل»!
مراببخش که در«نیت»خلوص کامل نیست.
به «قیامم»منگرکه خود واقفم عظمتی ندارم
ازتو میخواهم مرابه «صراط مستقیم»رهنمون شوی باشد که آلایش درونم پالایش یابد…

یاد «منزه بودنت»که می افتم دربرابر عظمتت قامت خم میکنم
اما خوشا آن لحظه که درپیشگاهت به خاک می افتم….
بارالها!نقصان و کسری های عبادتم را بر من ببخشای که تو آن بی نیازی٪
ای ستارالعیوبم
ای غافر الذنوبم
ای رحمان و ای رئوفم
این بنده متزلزلت را دمی٬لحظه ای٬آنی رهامکن
الهی….
گاهی….
نگاهی….
آمین

مرحوم حاج محمّد اسماعیل دولابی:

قدَر یعنی اندازه ، و مالِ فهم ماست.
خدا فهم را به همه به یک اندازه نداده است.

در قَدَر ، محاسبات عبد است که با خود فکر می کند چه بکنم یا نکنم.
قَدَر کم و زیاد می شود.

مثلاً کاری را انجام می دهی و در اثر آن ده سال به عمرت اضافه می شود.

اما قَضا مال خداست و حتمی است و کم و زیاد هم نمی شود.

در قَضا ثبت است که عمرت چقدر خواهد بود و یا چه کار خواهی کرد ؛ اما عبد که از آن خبر ندارد ،

با خود فکر می کند که این کار را بکنم یا نکنم ، یعنی دچار قَدَر و مقدار است.

عبد وقتی تن به قَضا داد ، راحت می شود.

عبد دانا از قَدَر به قَضا پناه می برد و به قَضای الهی نمی دهد.

عبد در قَدَر دعا می کند که از قَدَر به قَضا برود.

هر جا که از قَدَر خسته شدی و عاجز شدی ، به قَضا پناه ببر و به خدا توکّل کن که راحتی در آن است.

مولایم اباعبدالله علیه السلام در گودال قتلگاه به خدا عرض داشت:

الهی رِضاً بِقَضائِک:
خدایا به قضای تو رضایت دادم.