‌ ‌ ‌‌‌ ➖امیر المؤمنين علی علیه السلام میفرمایند :

(( شيعيان مرا به دو خصلت امتحان كنيد ، كه اگر داراي اين دو خصلت بودند شيعه هستند

⬅اهميت به نماز در اول وقت

⬅و دستگيري برادران ديني خود با مال ، اگر اين دو در آن ها نبود از ما دورند و دورند و دورند . �

(جامع الاخبار )

ﮐﻼﻣﯽ ﺯﯾﺒﺎ ﺍﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ ‏(ﻉ ‏) :

ﺍﯼ ﻣﺎﻟﮏ ! ﺑﺪﺍﻥ ﺍﮔﺮ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﻫﺎﯼ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ‌‌ ﻭﻟﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺵ . ﺍﮔﺮ ﺷﺮﯾﻒ ﻭ ﺩﺭﺳﺘﮑﺎﺭ ﺑﺎﺷﯽ ﻓﺮﯾﺒﺖ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﺷﺮﯾﻒ ﻭ ﺩﺭﺳﺘﮑﺎﺭ ﺑﺎﺵ. ﻧﯿﮑﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﻧﯿﮑﻮ ﮐﺎﺭ ﺑﺎﺵ . ﺑﻬﺘﺮﯾﻨﻬﺎﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺒﺨﺶ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺪﮎ ﺑﺎﺷﺪ . ﺩﺭﺍﻧﺘﻬﺎ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺩﯾﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﻣﯿﺎﻥ ﺗﻮ ﻭ ﺧﺪﺍﯼ ﺗﻮﺳﺖ ﻧﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﺗﻮ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ .

*ﻧﻬﺞ ﺍﻟﺒﻼﻏﻪ

هرگز: به آدمهای مهربان زخم نزنیدچون گوشه قلب خدا زخمی میشود…

آدمهای مهربان در مقابل خوبی هایِ یکطرفه شان، هرگز احساس حماقت نمیکنند چون خوب بودن برای آنها عادت شده آدم های مهربان از سر احتیاجشان مهربان نیستند آنها دنیا را کوچکتر از آن میبینند که بدی کنند…

آدمهای مهربان خود انتخاب کرده اند که نبینند نشنوند و به روی خود نیاورند نه اینکه نفهمند…

هزاران فریاد پشت سکوت آدمهای مهربان هست سکوتشان را به پای بی عیب بودن خود نگذارید…

 قال الصادق عليه ‏السلام :

مَن تَعَلَّمَ العِلمَ و َعَمِلَ بِهِ و َعَلَّمَ لِلّهِ دُعِىَ فى مَلَكُوتِ السَّماواتِ عَظيما فَقيلَ: تَعَلَّمَ لِلّهِ و َعَمِلَ لِلّهِ و َعَلَّمَ لِلّهِ؛

هر كس براى خدا دانش بياموزد و به آن عمل كند و به ديگران آموزش دهد، در ملكوت آسمانها به بزرگى ياد شود و گويند: براى خدا آموخت و براى خدا عمل كرد و براى خدا آموزش داد.

الذریعه الی حافظ الشریعه(شرح اصول کافی) ج1،ص56

چرا شیعیان صحابه و خلفا را لعن می‌کنند؟

از اموری که شیعه از قدیم و در حال حاضر به آن متهم بوده (همانطور که دشمنان شیعه ادعا می کنند) این است که شیعه کینه خود از صحابه را مخفی می کند. اما این، تهمت ناروائی بیش نیست. زیرا شیعه به صحابه به عنوان حاملان شریعت و گسترش دهندگان آن نگاه می کند، قرآن می فرماید: « محمّد (صلی الله علیه و آله) فرستاده خداست و کسانى که با او هستند در برابر کفّار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند، پیوسته آنها را در حال رکوع و سجود مى‏بینى…».

ائمه (علیهم السلام) نیز صحابه را مورد مدح و ثنا قرار داده اند، حضرت علی (علیه السلام) می فرماید: “من اصحاب حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) را دیدم، اما هیچ کدام از شما را همانند آنان نمی دانم، آنها صبح می کردند در حالی که موهای ژولیده و چهره های غبار آلود داشتند، شب را تا صبح در حال سجده و قیام به عبادت می گذراندند.” امام سجاد (علیه السلام) نیز برای آنان بسیار دعا می کرد. به طور خلاصه اعتقاد مکتب اهل بیت (علیهم السلام) این است که وضعیت صحابه از نظر عدالت مانند دیگران است.

در میان آن ها عادل و غیر عادل وجود داشته است. چنین نیست که هر کس چند صباحی همراه نبی گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) بوده برای همیشه عادل باشد!. اصولاً این همراهی، تا زمانی که سیره ی رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) در مواضع و رفتار آن ها مجسم نشود نقشی در عدالت آنها ندارد. پس معیار همان سیره و رفتار عملی است، هر کس که رفتار و سلوکش مطابق با معیارهای اسلامی باشد عادل و آن کس که مخالف آن باشد غیر عادل است. این نظر مطابق با قرآن و سنت نبوی (صلی الله علیه و آله) و موافق با حقائق تاریخی است به طوری که شواهد تاریخی که در جواب تفصیلی ذکر کرده ایم آن را تاکید می کند.

***تقوا چیست؟***

شاگردی از عابدی پرسید :تقوا را برایم توصیف کن! عابد گفت: اگر در زمینی که پر از خار و خاشاک بود مجبور به گذر شدی چه میکنی؟ شاگرد گفت:

پیوسته مواظب هستم و با احتیاط راه میروم تا خود را حفظ کنم. عابد گفت: در دنیا نیز چنین کن! تقوا همین است. از گناهان کوچک و بزرگ پرهیز کن و هیچ گناهی را کوچک مشمار زیرا کوهها با آن عظمت و بزرگی از سنگهای کوچک درست شده اند.!!

مردی نزد امام حسین علیه السلام آمد و گفت :

“من مردی گناهکارم و از معصیت پرهیز نمی کنم ، مرا پند و اندرز بده ” امام فرمودند:

پنج کار انجام بده و هر چه می خواهی گناه کن .

اول : روزی خدا را نخور و هر چه می خواهی گناه کن .

دوم : از ولایت و حکومت خدا خارج شو و هر چه می خواهی گناه کن .

سوم : جایی را پیدا کن که خدا تو را نبیند و هر چه می خواهی گناه کن .

چهارم : وقتی عزرائیل برای گرفتن جان تو می آید، او را از خود دور کن و هر چه می خواهی گناه کن .

پنجم : وقتی مأمور و مالک جهنم می خواهد تو را در آتش بیندازد، در آتش نرو و هر چه می خواهی گناه کن .

� لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّه

امام صادق عليه السلام مى فرمايند:

حضرت آدم به خداوند متعال از حديث نفس شكايت كرد، جبرئيل نازل شد و گفت بگو: لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّه ِ. [اين ذكر براى رفع همّ و غم نيز مفيد است]

__________ (بحارالانوار: 90 / 186 ـ الباقيات الصالحات، باب دوم ، بعد از نماز حديث نفس / 217)