روح او شاد که این سینه زنی یادم داد
مرحبا اینکه چه شیرین سخنی یادم داد
خاک اوسرمه ی چشمم که میان روضه
نوحه و ذکرحسین بی کفنی یادم داد

تا زبانم به سخن وا شد و شعری خواندم
ازهمان لحظه حسین شاه منی یادم داد
به فدایش که چنین با ادب مادریش
رسم رفتن به چنین انجمنی یادم داد

یاحسین تا که نگویم ز زمین پا نشوم
مادرم بود چنین پا شدنی یادم داد
پرچمی داد به دستم در گوشم گفتا
ای شه تشنه که صد پاره تنی یادم داد

پیرهن مشکی تنم کرد و دلش شاد که او
دوخت و رنگ چنین پیرهنی یادم داد
خوشا به حال دل بی شکیبِ بعضیها!
هزار غبطه به حال غریبِ بعضیها!

قنوت وتر، سحر در جوار شش گوشه
طبیبِ حاذقِ دردِ غریبِ بعضیها!

نصیب همچو منی مُهر تربت و حسرت
برات کربُبلا هی نصیب بعضیها!

دلم شکسته خدایا مرا اجابت کن
به حق حرمت امن یُجیب بعضیها!

کوچه های شهر ما ویران نمی ماند عزیز
کار و بار عشق بی سامان نمی ماند عزیز
یک نفر فردا زمین را نور باران می کند
مهدی (عج الله) ما تا ابد پنهان نمی ماند عزیز

“السلام علیک یا اباصالح المهدی (عج الله)”

یاامیرالمومنین( ع)

عاشقان تو علی(ع)دل که به دریا بزنند

این محال است که درشیعگی ات جا بزنند

بارها خواسته ی قلب بهشت این بوده

مثل ایوان تو در جنت الاعلی بزنند

ندا آمد که، ابراهیم، بشتاب

رسیده فرصت تعبیر آن خواب

به شوق جذبه عشق خداوند

برآ، از آب و رنگ مهر فرزند

اگر این شعله در پا تا سرت هست

کنون، یک امتحان دیگرت هست

مهیا شو طناب و تیغ بردار

رسالت را به دست عشق بسپار

صدا کن حلق اسماعیل خود را

به قربانگه ببر هابیل خود را

منای دوست قربانی پسندد

تو را آن سان که می دانی، پسندد

خلیل ما! رضای ما در این است

عبودیت به تسلیم و یقین است

ببین بر قد و بالای جوانت

مگر، نیکو برآید امتحانت

نفس در سینه افتاد از شماره

ملائک اشک ریزان در نظاره

پدر می بُرد فرزندش به مقتل

که امر دوست را سازد مسجّل

پدر آمیزه ای از اشک و لبخند

پسر تسلیم فرمان خداوند

منا بود و ذبیح و شوق تسلیم

ندا پیچید … در جانِ براهیم

خلیلا! عید قربانت مبارک

قبول امر و فرمانت مبارک

پذیرفتیم این قربانی ات را

پسندیدیم سرگردانی ات را

بر این ذبح عظیمت آفرین باد

شکوه عشق و تسلیمت چنین باد

خلیل الله … ای معنای توحید

کنون تیغت گلوی نفس بُبرید

کنار خیمه هاجر در تب و تاب

که یا رب این دل شوریده دریاب

شکر گزاری پلی است به سوی رهائی از غصه ها

چون وقتی که تو شکرگزار باشی، غیر ممکن است که احساس

غم و غصه بکنی یا هر نوع احساس منفی دیگه ای داشته باشی

اگر در وضعیتی دشوار هستی ، دنبال چیزی بگرد که

بابت آن خدا را شکر کنی.

وقتی چیزی را پیدا کردی ، دنبال بعدی بگرد!

چون تک تک چیزهایی که پیدا می کنی و خدا رو به

خاطرش شکر می کنی، وضعیت تو رو تغییر می ده.

نباید منتظر شرایط خوب و مساعد باشیم تا به اصلاح خود بپردازیم و برنامه‌های زندگی خود را در جهت تقرب به خدا مرتب کنیم،

این یک فریب است که انسان «برنامه‌ریزی و اقدامات منظم خود برای تقرب و اصلاح نفس» را به شرایط خوبی موکول کند که هرگز پیش نمی‌آید!

زندگی حضور در همین «به هم‌ریختگی» هاست

خدا از بندگان خود دائما امتحان می‌گیرد ولی این امتحانات بیش از اینکه برای آزمودن باشد، برای آموزش دادن است!

برای اینکه روحیه بگیریم امتحان آسان می‌گیرد و برای اینکه مغرور نشویم امتحان سخت؛

ولی با انواع امتحانات به دنبالِ رفع تمام عیوب ماست، امتحان که تمام بشود از این دنیا می‌رویم

خیال نکنیم اگر راضی نباشیم بهتر می‌توانیم دعا کنیم، و اگر شاکی باشیم خدا بهتر مشکلات ما را می‌بیند!

لبخند زدن در اوج مشکلات و راضی بودن در هنگام دعا، رمز گشایش است