کوله بار گناهانم بر دوشم سنگینی میکرد …

ندا آمد بر در خانه ام بیا ، آنقدر بر در بکوب تا در به رویت وا کنم …

وقتی بر در خانه اش رسیدم هر چه گشتم در بسته ای ندیدم !!!!!!!!

هر چه بود باز بود ، گفتم:

خدایا بر کدامین در بکوبم ؟؟؟

ندا آمد:

این را گفتم که بیایی….

وگرنه من هیچوقت درهای رحمتم را به روی تو نبسته بودم !

کوله بارم بر زمین افتاد و پیشانیم بر خاک ،،،

“مهربان خدایم دوستت دارم” …………

رزق کلمه اي است بسيار فراتر از آنچه مردم مي دانند.

زماني که خواب هستي و ناگهان،به تنهايي و بدون زنگ زدن ساعت بيدار مي‌شوي رزق است.

چون بعضي‌ها بيدار نمي‌شوند. زماني که با مشکلي رو به رو مي شوي خداوند صبري به تو ميدهد که چشمانت را از آن بپوشي،اين صبر، رزق است.

زماني که در خانه ليواني آب به دست پدرت ميدهي اين فرصت نيکي کردن ، رزق است.

گاهي اتفاق مي افتد که در نماز حواست نباشد (مقيم اتصال نباشي) ناگهان به خود مي آيي و نمازت را با خشوع مي خواني (متصل ميشوي) اين تلنگر، رزق است. يکباره ياد کسي ميفتي که مدتهاست ازو بي خبري و دلتنگش ميشوي و جوياي حالش ميشوي، اين رزق است. رزق واقعي اين است..

رزق خوبي ها، نه ماشين نه درآمد،اينها رزق مال است که خداوند به همه ي بندگانش ميدهد،اما رزق خوبيها را فقط به دوستدارانش ميدهد.

زندگي تان پر از رزق هاي معنوي باد

رخت زیبای آسمانی را
خواهرم با غرور بر سر کن
نه خجالت بکش نه غمگین باش
چادرت ارزش است باور کن!

بوی زهرا و مریم و هاجر
از پر چادرت سرازیر است
بشکند آن قلم که بنویسد:
“دِمُدِه گشت و دست و پا گیر” است

توی بال فرشته ها انگار
حفظ وقت عبور می آیی
کوری چشمهای بی عفت
مثل یک کوه نور می آیی

حفظ و پوشیده در صدف انگار
ارزش و شان خویش میدانی
با وقاری و مثل یک خورشید
پشت یک ابر تیره میمانی

خسته ای از تمام مردم شهر
از چه رو این قدر تو غم داری؟
نکند فکر این کنی شاید
چیزی از دیگران تو کم داری !!

قدمت روی شهپر جبریل
هر زمانی که راه می آیی
در شب چادرت تو می تابی
مثل یک قرص ماه می آیی

سمت جریان آبها رفتن
هنر هر شناگری باشد
تو ولی باز استقامت کن
پیش رو جای بهتری باشد

پر بکش سمت اوج میدانم
که خدا با تو است در همه جا
پر بزن چادرت تو را بال است
و بدان می برد تو را بالا

در زمانی که شان و ارزش جز
به دماغ و لباس و ماشین نیست
توی چادر بمان و ثابت کن
ارزش واقعی زن این نیست …!!!

به حجابت مغرور باش دختر زیبای سرزمین من

سرت را بالا بگیر و به حجابت مغرور باش ای دختر زیبای سرزمین من.

سیاهی چادرت می ارزد به قرمزی هزاران لب و گونه آرایش شده.

پس به حجابت افتخار کن، به چادرت افتخار کن.

و بی توجه به اینکه چه درباره ات بگویند.

بدان که زیباترین هستی.

بگذار که نجابتت مایه فخر خداوند باشد از داشتن چنین بنده ای .

اگه یه روز خدا بهم یه دختر داد
عمرم و صرفش میکنم تا یادش بدم که ↯اوج زنونگی کنیز حضرت زهرا بودنه
نه لباسای خوشگل پوشیدن برا نامحرم
نه نگاه کردن به نامحرم
نه وقت گذاشتن برا ارایشگاه و کلاس رقص
بهش یادمیدم
عاشق باشه عاشق امام علی…
عاشق صفاتشون تا بگرده و بگرده و عشقش رو از نوکرای امام حسین پیدا کنه از اونا که واقعا مردن از اونا که سعی میکنن یکم شبیه مولاشون باشن
بهش یاد میدم از همون روز اول چادر سرش کنه و زیباییش رو به همه نشون نده ولی تو خونه موهاشو خوشگل میبندم و لباش خوشگل تنش میکنم تا بدونه جلو محارمش باید خوشگل بگرده
بهش یاد میدم که خودشو پاک نگه داره
بهش یاد میدم هیچوقت با نامحرم شوخی نکنه
بهش میگم تا بدونه
تموم درد و غم های دنیا رو میشه پای روضه ی بی بی سه ساله فراموش کنه
اگه یه روز دختر دار شدم یه جوری تربیتش میکنم که لایق کنیزی امام زمانش باشه ☆
بهش یاد میدم که مثل حضرت رقیه عاشق باباش باشه عاشق بهترین مرد زندگی ★
بهش میگم که خیلی دوستش دارم تا محبت رو از نامحرم ها گدایی نکنه ☆بهش میگم تا بدونه همیشه خدا کنارشه
براش به جا اهنگ و موزیک ،قرآن میزارم تا عاشق خدا بشه عاشق صدای قرآن بشه تا همیشه پــــــــــاڪ بمونه….

الهی فداش بشه مامانش……

یه وقت حالش میاد که دعا کنی، دیدی دعات به گیر میخوره …

میدونی چکار کنی؟

همسایه ها رو دعا کن.

دعات رو وسیع کن، اهل محلت رو دعا کن، آدمهای مملکتت رو
دعا کن تا راه خودت باز بشه.این قاعده ای که میگم به همه جا میخوره.

رزقت هم همینجوره، رزقت هم اگر یه وقت تنگ بود از همون یه خورده انفاق کن،
اونوقت مالت زیاد میشه.

شاید تمام مشکلات ادم از اعمال خودشه
همه ی درد و ناراحتی ها.
میگن هرچه خیر هست از توست . و هر چه بدی از من . ظلمت نفسی
لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین
قبول. باشه درسته.
اما آیا بی معرفتی و نامردی دیگران نسبت به ادم هم نتیجه برخورد خودشه؟!
اگر اینطوره …
لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم

بالم شکسته بود و هوایی نداشتم
از دست روزگار رهایی نداشتم

بیهوده نیست عاشق گنبد طلا شدم
مشهد اگر نبود که جایی نداشتم

دردم زیاد بود و طبیبی مرا ندید
دردم زیاد بود و دوایی نداشتم

گفتم مگر امام رضا چاره‌ای کند
ای وای اگر امام رضایی نداشتم