حیواناتی که از بخش جلو مغز خود هدایت می شوند
معجزات علمی قران - إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّهِ رَبِّي وَرَبِّكُم مَّا مِن دَآبَّةٍ إِلاَّ هُوَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا إِنَّ رَبِّي عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ ﴿۵۶﴾ هود
«من به خدا آفریننده خودم و آفریننده شماها توکل کردم، هیچ حیوانی وجود ندارد که او از ناحیه جلو مغزِ آن آنرا هدایت نکند».

تاکنون برخی از حیوانات شناخته شده اند که در مغز خود عـنصر قطب نمائی دارند، که به کمک جریانهای مغناطیسی شمالی ــ جنوبی زمین هدایت میشوند. حیوانات با عنصر قـطب نمائی خود محل زندگی و مسیر پرواز و حرکت خود را میشناسند.
اگر آهن ربائی را در نزدیکی مغـز یک پرنده ببندیم، سیستم جهت یابی مغز وی را مختل می کند و پرنده نمی تواند مسیر و محل زندگی خود را پیدا کند. (قرآن هر جانوری را (دابة) یعنی حیوان می نامد. و منظور ما از حیوانات در اینجا مطلق جانداران است که شامل پرندگان و حشرات و ماهی ها و غیره هـمه می شود).

دانشمندان به تازگی فوران های آتش فشانی عظیمی را در قعر اقیانوس آرام کشف کردند . آنها می گویند این آتش فشان در اثر شکاف بسیار عمیقی بوجود آمده است که 2500 متر عمق آن است. در یک حادثه که شبیه یک انفجار بزرگ بود گدازه های مذاب به بالا آمدند و در آنجا متراکم شدند و در تنیجه دود متراکم و غلیظیی شبیه به ابرهای بزرگ را در هوا منتشر کردند.
دانشمندان تاکید می کنند که همانند این فوران ها همیشه تکرار می شوند و برای مدت طولانی نیز ادمه می یابند تا جایی که کسی که این فوران های آتش فشانی را دنبال می کند احساس می کند که در حال مشاهده دریای آتش گرفته ای است که هیچوقت خاموش نمی شود!
دوست عزیز هنگامی که یکی از ما اخبار علمی این چنینی را می خواند فوراً به یاد قرآن می افتد و آیه ای که در آن خداوند این قسم را یاد می کند: (والبحر المسجور) [الطور: 6]،ترجمه:«قسم به دریای سراسر آتش»
حال مثل همیشه سوالی به ذهن متبادر می شود، براستی آیا محمد (ص) می توانسته از قعر اقیانوس ها خبر داشته باشد؟؟
براستی که فقط خدایی که خود خالق زمین است می تواند چنین سخنی بگوید و در ادامه همین سوره نیز خداوند در جواب آنانی که می گویند قرآن ساخته ذهن محمد است می گوید: (أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لَا يُؤْمِنُونَ * فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِنْ كَانُوا صَادِقِينَ) [الطور: 33-34]. ترجمه:« يا مى ‏گويند : قرآن را از پيش خود ساخته(بلكه قرآن وحى الهى است) ، ولى اينان ايمان نمى‏ آورند .«33» پس اگر در ادعاى خود راستگوييد ،سخنى مانند آن بياوريد».

بعد از گذشت شش ماه از امامت، امام حسن علیه السلام صلح نامه را با معاویه امضاء کرد . هنوز لشکرگاه خود را در «نخیله » ترک نکرده بود که معاویه وارد شد، و در آنجا به بحث و گفتگو پرداختند . در این میان، پسر هند از امام حسن پرسید: ای ابا محمد! شنیده ام که رسول خدا از عالم غیب خبر می داد! مثلا می گفت: این درخت خرما چه مقدار میوه و رطب دارد! آیا شما نیز در این موارد علومی دارید؟ زیرا شیعیان شما عقیده دارند که هر چه در آسمانها و زمین است، از شما پوشیده نیست و شما از همه آنها آگاهی دارید! حضرت در جواب معاویه فرمود: «ای معاویه! اگر رسول خدا از نظر مقدار وکیل این قبیل ارقام را تعیین می کرد، من می توانم به صورت دقیق، تعداد آن را مشخص سازم .
در این وقت، معاویه به عنوان آزمایش سؤال کرد: این درخت چند دانه رطب دارد؟ حضرت فرمود: دقیقا چهار هزار و چهار عدد . معاویه دستور داد دانه های خرمای آن درخت را چیدند و به طور دقیق شمردند و با کمال تعجب دیدند تعداد آنها چهار هزار و سه عدد است! حضرت فرمود: آنچه را گفته ام درست است . سپس بررسی دقیق تری کردند و دیدند که یک دانه خرما را «عبدالله بن عامر» در دست خود نگه داشته است! آن گاه، حضرت فرمود: ای معاویه! من به تو اخباری می دهم که تعجب کنی که من چگونه این اخبار را در دوران کودکی از پیامبر آموختم! و آن اینکه تو در آینده زیاد بن ابیه را برادر خود می خوانی! و حجر بن عدی را مظلومانه به قتل می رسانی! و سرهای بریده را از شهرهای دیگر برای تو حمل می کنند . (1)
در تحقیق این گونه پیشگوییها و اخبار از آینده که حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام از آنها پرده برداشته است، علماء اهل سنت در تاریخ آورده اند که: زیاد بن ابیه از طرف معاویه فرماندار کوفه شد و چون شناخت کامل به اصحاب امیرمؤمنان داشت، یکایک آنها را دستگیر کرده و دستور داد آنها را گردن زدند . از جمله دستگیر شدگان «حجر بن عدی » بود که او را به شام فرستاد . حجر در کنار معاویه قبرهای آماده را یک طرف و کفنهای مهیا را در طرف دیگر دید، خود را آماده مرگ نمود (2) و اجازه خواست دو رکعت نماز بخواند . پس از آن سر او را از بدنش جدا کردند .
و همین معاویه زیادبن ابیه را در بالای منبر نشانید و به طور علنی اعلان کرد که وی برادر معاویه از نطفه ابوسفیان است که به طور نامشروع متولد گردیده است و آن گاه، شرح ماجرای خلاف عفت پدرش را نیز تشریح کرد!
1) بحارالانوار، ج 43، ص 329 - 330، ح 9; جلاءالعیوان شبر، ج 3، ص 334; تجلیات ولایت، ص 335 .
2) کامل ابن اثیر، ج 3، ص 483 - 488; شرح ابن ابی الحدید، ج 16، ص 180 - 187 .

بهترین اسوه و الگوی رفتاری برای ما انسان‌ها، ائمه اطهار(علیهم‌السلام) هستند. آن بزرگواران نیز همانند دیگران در زندگی با مشكلاتی روبرو می‌شدند، ولی با برخورد كریمانه و صبورانه که نشان‌گر گذشت و صبر این امامان بود، با مشکلات کنار می‌آمدند.
توجه به اخلاق کریمانه امام حسن(علیه‌السلام) در زمینه صبر برای همه درس آموز است. از آن‌جا که لازمه تربیت، صبر است و متاسفانه بسیاری از پدر و مادرها در مسائل خانوادگی تحمل ندارند و زود عصبانی می‌شوند، تربیت فرزندان به خوبی انجام نمی‌شود؛ در حالی كه برای تربیت فرزندان باید بسیار صبر و حوصله داشت. هم‌چنین مهربانی امام حسن(علیه‌السلام) مثال زدنی است، با همه مهربان بودند از جمله زیر دستانشان و حتی با دشمنانشان با مهربانی و عطوفت رفتار می‌کردند.
«انس‌بن‌مالک» مى‌گوید: «روزی در محضر امام بودم که یکی از کنیزان ایشان با شاخه گلی در دست وارد شد و آن گل را به امام تقدیم کرد، حضرت گل را از او گرفت و با مهربانی به او فرمود: برو تو آزادی، من که از این رفتار حضرت شگفت‌زده بودم، گفتم: «ای فرزند رسول خدا، این کنیز تنها یک شاخه گل به شما هدیه کرد. آن‌گاه شما او را آزاد می‌کنید؟!» امام در پاسخ فرمود: «خداوند بزرگ و مهربان به ما فرموده است: «وَ إِذا حُيِّيتُمْ بِتَحِيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها أَوْ رُدُّوها إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلي‏ کُلِّ شَيْ‏ءٍ حَسيباً ‏[نساء/ 86] و چون به شما تحیّت و درودی گفته شد، شما تحیّتی نیکوتر از آن یا همانند آن را بگویید، که بی‌تردید خداوند حسابرس همه چیز است». سپس فرمود: « پاداش در برابر مهربانی او نیز آزادی‌اش بود».[1]
درسیره تربیتى امام حسن(علیه‌السلام) مسائل تربیتى و نکات‌ریز، روان‌شناختى قابل توجه‌‌اى دیده می‌شود که می‌‏تواند به عنوان الگو و روش صحیح تعلیم و تربیت کودکان مطرح شود.
امام حسن مجتبى(علیه‌السلام) همان شخصی است که در دامان رسالت تربیت یافته است، پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله)در مورد وى فرمود: «حسن پسر من است، او از من است، او نور چشم من و روشنایى قلب من می‌‏باشد، او میوه جان من است، او سید و آقاى جوانان اهل‌بهشت است، او حجت خدا بر امت من می‌‏باشد، دستورات او دستورات من و سخن او سخن من است، کسى که از او پیروى کند، از من است و کسى که با دستورات او مخالفت کند از من نیست».[2]
اخلاق نیکوی وی‌ و خصلت‌های‌زیبای ایشان چنان می‌درخشد که حتى دشمنانش را نیز به اعجاب و تحسین واداشته است. «ابن‌حجر‌عسقلانى» از دانشمندان اهل سنت می‌‏نویسد: «هنگامى که حسن بن على(علیه‌السلام) از دنیا رفت، یکى از دشمنان سرسخت آن حضرت، در تشییع جنازه او گریه مى‏‌کرد. حسین بن على(علیه‌السلام) به او گفت: «تو با آن همه اذیت و آزار و مخالفت که در مورد برادرم روا مى‌‏داشتى باز هم گریه مى‌‏کنى؟» او گفت: «من به کسى بدى مى‌‏کردم و آزارش مى‏‌دادم که صبورتر و حلیم‌‏تر از این کوه‌ها بود».[3]
از منظر امام حسن مجتبى(علیه‌السلام) پدر و مادر در شکل‏‌گیرى شخصیت فرزندان اساسى‌‏ترین نقش را دارند، به همین خاطر آن حضرت به مردى که در مورد خواستگاران دخترش از آن حضرت نظرخواهى مى‌‏کرد، به نقش پدر آینده و مدیر خانواده اشاره کرده و فرمود: «براى همسرى دخترت، مردى با تقوا و مؤمن برگزین، زیرا اگر او دختر تو را دوست بدارد وى را احترام خواهد کرد و اگر خوشایند او نباشد، به وى ظلم نمى‏‌کند».[4]
امام حسن مجتبى(علیه‌السلام) در مورد اهمیت تربیت معنوى و روحى مى‏‌فرماید: «تعجب مى‌‏کنم از فردى که در غذاى جسمانى خود فکر مى‏‌کند(که سالم و بهداشتى و پاکیزه باشد) اما در غذاى روح و جان خویش نمى‏‌اندیشد».[5]
از این حدیث یاد می‌گیریم، هم‌چنان که برای بهداشتی بودن غذایمان فکر می‌کنیم و اجازه نمی‌دهیم میکروب‌ها به بدن‌مان نفوذ کند، در مورد اخلاق و رفتار و افکارهای زشت نیز باید این‌گونه باشیم، چرا که اخلاق زشت و ناپسند، مانند میکروب می‌باشد وقتی در روح روان ما نفوذ کند روح‌مان را دچار آلودگی‌ها می‌کند‌ و آثار خیلی بدی در روح‌مان خواهد داشت؛ درنتیجه باید به این اهمیت بدهیم و نگذاریم روح و روان‌مان آلوده چنین خصایص و افکار زشتی شود.
از موفق‌‏ترین شیوه‏‌هاى تربیتى امام، تشویق و ترغیب افراد است. این شیوه محرکى بسیار قوى در تغییر رفتار به سوى اهداف مطلوب تربیتى است. نقل شده روزى آن حضرت غلام جوانى را دید که ظرف غذایى را در جلوی خود دارد، او لقمه‌ای از آن مى‏‌خورد و لقمه دیگر را به سگى که نزدیک او نشسته بود مى‏‌داد. امام حسن(علیه‌السلام) پرسید: «چرا چنین مى‏‌کنى؟»
پسر نوجوان پاسخ داد: من خجالت مى‌‏کشم که خودم غذا بخورم و این سگ گرسنه بماند.
حضرت خواست که به این غلام مهربان، پاداشى نیکو عنایت کند به این جهت او را به خاطر این عمل نیک، از مولایش خرید و آزاد کرد و باغى را که در آن کار مى‏‌کرد خریده و به او بخشید».[6]
درنتیجه: برای اینکه بتوانیم از وقت‌مان استفاده کافی داشته باشیم و همه خطاها را تجربه نکنیم، بهتر است از الگوی‌های رفتاری امامان‌مان مخصوصاً امام حسن مجتبی(علیه‌السلام) برای تربیت فرزندان و برای سعادت و خوش‌بختی خودمان به کار بگیریم.

——————————————————–
پی‌نوشت
[1]. المناقب، ج 4، ص 18.
[2]. بحار الانوار، ج 28، ص 39.
[3]. تهذیب التهذیب، ج 2، ص 259.
[4]. مکارم الاخلاق، ص 233.
[5]. بحارالانوار، ج 1، ص .218
[6]. البدایة و النهایه، ج 8، ص 38.

من کیم؟ عبد گنه کار ، الهی العفو
من کیم؟ بنده ی سربار ، الهی العفو

منم آن کس که نمک خورد و نمکدان بشکست
نه که یک بار، چه بسیار ، الهی العفو

نفس من ول کُنِ من نیست! خدایا چه کنم؟
خسته ام زین همه آزار، الهی العفو

با گناهی که ز من سر زده، بین من و تو
چیده شد این همه دیوار ، الهی العفو

من زمین خورده ام و آمده ام توبه کنم
با چنین وضع اسفبار ، الهی العفو

بزنی یا نزنی، مال تواَم جان علی
پس بیا رحم کن این بار الهی العفو

چیزی از سوختن من که نصیبت نشود
پس نجاتم بده از نار، الهی العفو

مهربانی کن و این بار مرا نیز ببخش
ذوالکرم…حضرت غفّار…الهی العفو

زیر چتر کرمت آمده ام ربّ کریم
با علی ـ حیدر کرّار ـ الهی العفو

ای خدای علی و فاطمه! ای رحمت محض!
می زنم در همه جا جار ، الهی العفو

ذکر من بعد سلامی به حسین بن علی
می شود لحظه ی افطار… الهی العفو

الهی…بحق علی بن ابی طالب علیه السلام، العفو…

به نقل از “ندای یک بسیجی": چرا می گوییم “بزنم به تخته"، نمی گوییم “ماشاءالله”
یکی از دوستان نقل میکند که یک روزبایکی از دوستان انگلیسی خود چت میکردم بهش گفتم کار تو خیلی عالی بود.
بهم گفت بزنم به تخته(Touch wood)..
سپس گفت شما مسلمونها حتما به جای این اصطلاح چیزی دارید من گفتم ماهم همین را استفاده میکنیم
رفیقم خیلی تعجب کرد وگفت عجب..!! بهش گفتم چه چیز عحیب بود؟
اون گفت ما منظورمان از تخته همان تخته صلیب است که شر وخون اشامان و پلیدی را از ما دور میکند…!! تازه فهمیدم که سالهاست که ما به صلیب پناه میبریم از چشم بد وشور
ما نادانسته بحای اینکه با گفتن: بسم الله، ماشاءالله، ولا حول ولا قوة الابالله به الله پناه ببربم به چوب وتخته صلیب پناه میبردیم.!
ای کاش اصل هرکلمه را قبل از اینکه به زبان بیاوریم بشناسیم.
تا بحال اگر نادانسته میگفتیم اشکالی نداره چون نمیدونستیم.
اما از این به بعد این کلمه خرافی را بکار نبریم.

با آل علی هر که در افتاد ، ور افتاد
دیشب به سرم باز هوای دگر افتاد
در خواب مرا سوی خراسان گذر افتاد
چشمم به ضریح شه والا گهر افتاد
این شعر همان لحظه مرا در نظر افتاد
با آل علی هر که در افتاد ، ور افتاد
این قبر غریب الغربا ، خسرو طوس است
این قبر معین الضعفا ، شمس شموس است
باید زره صدق بر این خاک در افتاد
با آل علی هر که در افتاد ، ور افتاد
حوران بهشتی زده اند در حرمش صف
خیل ملک از نور طبقها ، همه بر کف
شاهان به ادب در حرمش گشته مشرف
اینجاست که تاج از سر هر ، تاجور افتاد
با آل علی هر که در افتاد ، ور افتاد
اولاد علی شافع یوم العرصاتند
دارای مقامات رفیع الدرجاتند
در روز قیامت همه اسباب نجاتند
ای وای بر آن کس که به این آل در افتاد
با آل علی هر که در افتاد ، ور افتاد
کام و دهن از نام علی یافت ، حلاوت
گل در چمن از نام علی یافت ، طراوت
هر کس که به این سلسله بنمود ، عداوت
در روز جزا جایگهش در ، سقر افتاد
با آل علی هر که در افتاد ، ور افتاد
هر کس که به این سلسله پاک جفا کرد
بد کرد و نفهمید و غلط کرد و خطا کرد
دیدی که یزید از ستم و کینه چه ها کرد ؟
آخر به درک رفت و به روحش ، شرر افتاد
با آل علی هر که در افتاد ، ور افتاد
ای قبله هفتم که تویی مظهر ، یاهو
ای حجت هشتم که تویی ضامن ، آهو
ما جمله نمودیم به سوی حرمت ، رو
از عشق تو در قلب و دل ما ، شرر افتاد
با آل علی هر که در افتاد ، ور افتاد

چشم تموم کائنات سوی عنایت علی است
رهبر ما خامنه ای تحت حمایت علی است

ضد ولایت فقیه ضد ولایت علی است
سید علی خامنه ای تحت حمایت علی است

رفقا بیاین با هم قدر علی رو بدونیم
تا دم آخر باهاش همه بسیجی بمونیم

خون تو رگامونو هدیه به رهبر می کنیم
پای عشقش با همه ی سختی ها سر می کنیم

ما دیگه نمی ذاریم دستای تو بسته بشه
مثل حیدر دل تو از امتت خسته بشه

ای فروغ سبز همرنگی ما خامنه ای
ای علی رهبر فرهنگی ما خامنه ای

همه ی امت ما فدای تو خامنه ای
جون می دیم برای یک نگاه تو خامنه ای

وقتی تو حرف می زنی اشک های ما جاری میشه
اگه تو گریه کنی زخم دلا کاری می شه

حرف تو برای ما حرف امام زمونه
تا دم آخر آقا تو سینه هامون می مونه