امام ، هدایت گر عامل

گفته شد که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در اجتماع 70 تا 130 هزار نفری غدیر، خلیفه و جانشین خود را به عنوان سمبل و اصطلاحاً امام معرفی می فرمایند .
چرا که امام به معنی تراز است که ناصافی ها را نشان می دهد . در یکی از فرازهای خطابه صفحه 72 جمله جالبی وجود دارد :
« فَهُوَالَّذى يَهدي إِلَى الْحَقِّ وَيَعْمَلُ بِهِ، وَيُزْهِقُ الْباطِلَ وَيَنْهى عَنْهُ »
پیامبر صلی الله علیه و آله در این قسمت هم حق و هم باطل را مورد تأکید قرار می دهند .
از این عبارت این جملات را نتیجه می گیریم که علی علیه السلام مجسمه ی صراط المستقیم اند و یک راه بیشتر نیست و آن کوتاه ترین راه است . صد در صد حق و باطل مورد شناسایی حضرت است . شناخت حق و باطل، خود از عمل کردن آن مهم تر است زیرا اگر کسی حق و باطل را نشناسد چگونه می خواهد به آن ها عمل کند . پس نتیجه می گیریم شناخت حق و باطل از طریق شناخت امام است .
« مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ ماتَ مَيْتَةً جاهِلِيَّةً.»
«کسي که بميرد و امام زمان خويش را نشناخته باشد، در واقع به مرگ جاهليّت مرده است.» (1)
پس ، اگر کسی امامش را بشناسد یعنی حق را شناخته . امام حق است و بعد از آن باطل .
« فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ إِلاَّ الضَّلاَلُ. بعد از حق جز گمراهی نیست » (2)
هنگامی که امام شناخته شد، یعنی حق شناخته شده، پس باید به دستورات امام عمل کرد و هم چنین پس از شناخت باطل ، باید از آن دوری گزید . امام هم حق را می شناسد و عامل به آن است و هم باطل را می شناسد و دوری کننده از آن است .
نتیجه : پیامبر صلی الله علیه و آله با این تذکر غیر مستقیم این مطلب را عنوان کردند که ابتدا حق را یعنی امام را باید شناخت. به دستورات او باید عمل کرد و باطل را نیز شناخته و از او دور می کنیم و همواره این صفت حق شناسی را و عمل به آن را سر لوحه ی خود قرار داده که حق را بشناسیم و به آن عمل کنیم و پس از شناخت باطل از آن دوری می کنیم .

منابع:

1-وسائل الشيعه، ج 16، ص 246
2-سوره یونس قسمتی از آیه 32