آیا دل به دل راه داره ؟(طبق احادیث)

امام علی علیه السلام مى فرماید: «کینه و بدخواهى دیگران را از سینه خود دور کن تا بدخواهى به تو از سینه دیگران ریشه کن شود»
«اُحْصُدِ الشَّرَّ مِنْ صَدْرِ غَیرِکَ بِقَلْعِهِ مِنْ صَدْرِکَ»
امام مى فرماید: از خود شروع کن، ابتدا به قلب خویش مراجعه کن ببین آیا نیت سوئى درباره دیگران دارى یا نه؟ اگر دارى آن را از سینه ات پاک کن چیزى نمى گذرد که خواهى دید سینه دیگران نیز از نیات سوء درباره تو پاک شده است.

در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم:
«مَنْ أرادَ أنْ یَعْرِفَ کَیْفَ مَنْزِلَتُهُ عِنْدَاللهِ فَلْیَعْرِفْ کَیْفَ مَنْزِلَةُ اللهِ عِنْدَهُ فَإِنَّ اللهَ یُنَزِّلُ الْعَبْدَ مِثْلَ ما یُنَزِّلُ الْعَبْدُ اللهَ مِنْ نَفْسِهِ ؛
هر کس مى خواهد بداند چه مقام و منزلتى نزد خدا دارد به منزلت خداوند نزد خود بنگرد، زیرا خدا منزلت بنده را همان گونه قرار مى دهد که بنده منزلت خدا را در دل و جان خود قرار داده است».

در حدیث جالبى از امام صادق(علیه السلام)مى خوانیم که مردى خدمت آن حضرت عرض کرد: شخصى به من مى گوید من تو را دوست دارم چگونه بدانم که او راست مى گوید و واقعاً مرا دوست مى دارد؟ امام(علیه السلام) در پاسخ فرمود:
«اِمْتَحِنْ قَلْبَکَ فَإنْ کُنْتَ تَوَدُّهُ فَإنَّهُ یَوَدُّکَ ؛
قلب خود را بیازماى اگر تو او را دوست مى دارى او هم تو را دوست مى دارد». (قلوب با یکدیگر راه دارند)
یکى از یاران امام رضا علیه السلام به نام «ابن جهم» عرضه داشت: فدایت شوم مى خواهم بدانم من نزد تو چگونه ام؟
امام(علیه السلام) در پاسخ فرمود:
«أُنْظُرْ کَیْفَ أَنَا عِنْدَکَ ؛
نگاه کن ببین من در نزد تو چگونه ام»

- بحارالانوار، ج 71، ص 156، ح 74.
- اصول کافى، ج 2، ص 652، ح 2.
- میزان الحکمه، ح 3149.

امام صادق (علیه السلام) می فرمایند :
هنگامی که گرفتاری بنی اسرائیل (غیبت حضرت موسی) طولانی شد و ظلم و ستم بر ایشان زیاد شد ، چهل روز روی به درگاه الهی آورده ، ضجّه و گریه ( آغار نموده و به دعا قیام کردند ) ، ( پس از آن دریای رحمت الهی با دعای بنی اسرائیل به جوشش در آمد ) و خداوند به حضرت موسی و هارون وحی فرستاد که با مدد غیبی ، بنی اسرائیل را از شر فرعون نجات بخشند و صد و هفتاد سال از گرفتاری آنها بخشیده شد .
(یعنی 170 سال در ظهور حضرت موسی تعجیل شد به خاطر دعای همگانی و خواست عمومی مردم)
.
.
سپس امام صادق (ع) فرمود :
شما شیعیان هم اگر مانند بنی اسرائیل ( با ضجه و گریه دعای همگانی کنید ) خداوند فرج ما را خواهد رساند. اما اگر چنین نکنید این سختی ، به نهایت مدّتش خواهد رسید(نهایت امر یعنی اوج شدت و سختی و ترس و فشار و بی دینی و ظلم و جنگ و نا امنی و فساد و … تا مردم بالاخره سرشان به سنگ بخورد و مجبور شوند از شدت اضطرار و بیچارگی و بدبختی به امام زمان روی اورند )

بحارالانوار ج52 ،ص131

امیرالمؤمنین علی(ع)صحنه مرگ را چنین بیان می فرمایند:

در لحظه ی مرگ اطراف بدن شل می شود رنگ می پرد.
مرگ می آید.
زبان می گیرد.
انسان هنوزمی بیند و می شنود ولی قدرت حرف زدن ندارد.
فکرش کارمی کند.
باخود فکرمی کند که عمرش رادرچه راهی صرف وتباه کرده وایامش راچگونه سپری کرده است؟
درآن لحظه ازاموال وثروت هایی که درطول عمرش جمع کرده یادمی کند و باخود می گوید:
این اموال را ازچه راهی بدست آورده ام و فکرحلال و حرام آن نبودم اکنون گناه و حسابش بامن است و لذت و بهره اش بادیگران، ولی مامور مرگ همچنان روح اورا از اعضای او جدا می کند تا زبان و گوش هم از کار می افتد و فقط چشمانش می بیند و به اطراف خودنگاه می کند و تلاش و وحشت حرکت اطرافیان خود را مشاهده می کند.
دیگرنمی شنود و حرفی هم نمی زند. درلحظه آخر روح ازچشم هم گرفته می شود و اومانند مرداری درمیان دوستان وبستگان می افتد و همه از او می ترسند و از کنارش فرار می کنند و پس ازاندکی اورا به خاک سپرده ازاو دور می شوند و اورا به دست عملش می سپارند و برای همیشه ازدیدارش چشم می پوشند!

نهج البلاغه ، خطبه 109

در بحار ج ۷۷ص۳۶۹ آمده است پیامبر در اواخر عمر خود اصحاب را جمع کردند و فرمودند: زمانی بر مردم بیاید که اخلاق انسانی از آنان رخت بربندد چنانکه اگر نام یکی را بشنوی به از آن بود که آن را ببینی یا اگر او را ببینی به از آن است که او را بیازمایی. چون او را بیازمایی، حالاتی زشت و ناروا در او مشاهده کنی .دینشان پول و قبله گاهشان زنانشان شود. برای رسیدن به اندک نانی پیش هرکسی کرنش کنند نه خود را در پناه اسلام دانند و نه به کیش نصرانی زندگی کنند . بازرگانان و کاسبان شان رباخوار و فریبکار ، و زنانشان خود را برای نامحرمان بیارایند. در آن هنگام اشرارشان بر آنها چیره گردند و هر چه دعا کنند به اجابت نرسد .روزگاری خواهد امد که مردمانشان به پراکندگی مصمم باشند و از هماهنگی و اتفاق نظر و اتحاد بدور شوند. آنچنان به قوانین اسلامی بی اعتنا بشوند که گویی آنان خود پیشوای قرآن بودند نه قرآن پیشوای آنها . از حق جز نامی نزد آنها نمانده باشد و از قرآن جز خط و ورقی نشناسند. بسا یکی در درس قرآن و تفسیر وارد شود ، هنوز جا خوش نکرده از دین خارج شود . و چون در آخرالزمان دینتان دستخوش افکار گوناگون روایات جدید شود، کمتر کسی از شماست که دینش را حفظ کند.هنگامی که معیشت جز با گناه تامین نگردد

1- آب
از ایستاده آب خوردن بپرهیزید که باعث دردی می‌شود که درمان نداشته باشد
2- آب باران
آب باران بنوشید که بدن را پاکیزه نموده و بیماری‌ها را دفع نماید
3- آب سرد
تطهیر با آب سرد بواسیر را قطع می‌کند
4- آفتاب
اگر خواستید در آفتاب بنشینید پشت به آن بنشینید , زیرا آفتاب بیماری درون را ظاهر می‌سازد
5- آویشن
آویشن پرزهای معده را تقویت کرده و سالم نگه می‌دارد
6- ادرار
بول کردن در حمام باعث فقر و پریشانی است
7- اسپند
ریشه ی اسپند شادی آور و در ساقه و برگ آن درمان هفتاد و دو بیماری وجود دارد
8- اشک
خوردن عدس دل را نازک می‌کند و اشک را جاری می‌سازد
9- اعصاب
خوردن به قلب را قوت بخشد و معده را پاکیزه نماید و اعصاب را خوانا سازد و ترس را از دل می‌زداید
10- انار
به کودکان خود انار دهید تا زودتر به سخن آیند
11- انجیر
خوردن انجیر انسدادها را نرم می‌کند و برای باد قولنج مفید است, در روز از آن بسیار ولی در شب اندک بخورید
12- اندوه
شستن لباس غم و اندوه را می‌زداید
13- انگور
انگور هم قاتق است و هم میوه و هم غذا و هم شیرینی است
14- بادرنجبویه
بادرنجبویه سده را می‌گشاید و اشتهای به غذا آورد و سل را برطرف سازد و به هضم غذا کمک کند
15- بخور کردن
بخور کردن موجب سلامتی سر (از بیماری) است و بدن را از درون پاک می‌کند و انواع بیماری سر را از بین می‌برد
16- بدن
حجامت بدن را سالم و خرد را استوار می‌سازد
17- بلغم
ریشه‌ی ترب بلغم را قطع و غذا را هضم نماید
18- بنفشه
حرارت تب را به بنفشه و آب خنک بشکنید که گرمای آن از گرمای جهنم است
19- بوی دهان
جویدن کندر دندان‌ها را محکم و بلغم را دفع می‌کند و بوی دهان را از بین می‌برد
20- به
خوردن به قلب ضعیف را تقویت می‌نماید و معده را پاک و دل را قوی و ترسو را شجاع و کودک در رحم را زیبا می سازد
21- بهداشت فردی
امیر مؤمنان دستمالی داشت که پس از وضو ساختن روی خود را بدان خشک می‌کرد سپس آن را به میخی می‌آویخت و کسی جز او به آن دست نمی‌زد
22- بیماری
خوراکت را کم کن تا بیماری‌ات کم شود
23- بینی
روغن بنفشه در بینی بچکانید که حضرت رسول(ص) فرمود: اگر مردم فواید این روغن را بدانند آن را سر می‌کشیدند
24- پرخوری
پرخوری بدن را بدبو کند و از زیرکی جلوگیری کند
25- پرندگان
از خوردن پرندگانی که سنگدان و چینه دان و خار پا ندارند و پرندگانی که سلاحشان ناخنشان می‌باشد بپرهیزید
26- پوست
استعمال نوره (جهت زدایش موی زاید) پوست بدن را پاکیزه و منافذ آن را باز می‌کند
27- پیری
چهار چیز موجب پیری زودرس می‌گردند: خوردن گوشت مانده و نشستن در جای نمناک و از پله‌ها بسیار بالا و پایین رفتن و با پیرزن نزدیکی نمودن
28- تب
عناب تب را برطرف می سازد
29- تند خویی
کسی که دوست دارد کمتر خشمگین گردد از گوشت دراج بخورد
30- چاشت
هر که خواهد عمرش طولانی باشد چاشت را بامداد بخورد
31- چشم
دست شستن پیش از غذا خوردن و بعد از آن چشم را جلا می‌دهد
32- حسد
حسد دل را بیمار نموده و اندوه شدید آورد
33- ختنه
در ختنه کردن فرزندانتان شتاب کنید که برایشان پاک تر است
34- خرما
خرما بخورید که در آن درمان دردها است
35- خطمی
شستن سر با خطمی چرک‌ها را می‌زداید و جانوران موجود در آن را نابود می‌کند
36- خواب
پرخوری و بسیار خوابیدن بدن را تباه سازد و زیان به بار آورد
37- خوره
در حمام آجر و سفال بر پای خود نسایید که مورث خوره است
38- دارو
نوشیدن دارو برای بدن مانند صابون است برای لباس, آن را تمیز می‌نماید ولی کهنه‌اش نیز می‌کند
39-شانه کردن
ایستاده شانه کردن باعث فقر و پریشانی می گردد
40- کفش
نیکو انتخاب نمودن کفش به سلامتی بدن و نیز به طهارت در نماز کمک می‌کند

منبع: نهج‌الطبایه

چرا خداوند آب دهان را شیرین. و اشک چشم را شور و آب گوش را تلخ و آب بینی را خنک قرار داده است؟؟؟؟؟

جواب

امام صادق ع میفرمایند: آب دهان شیرین است تا انسان از خوردن و آشامیدن لذت ببرد.

آب چشم شور است برای محفوظ نگه داشتن پیه چشم زیرا اگر شور نبود پیه چشم آب می شد و فایده دیگر آن ضدعفونی کردن چشم است.

اما آب گوش و رطوبتش تلخ است برای جلوگیری ورود حشرات ریزکه به خاطر تلخی نمیتوانند وارد گوش و از آنجا وارد مغز شوند.

آب بینی هم خنک است به خاطر سالم ماندن مغز سر انسان تا طیلان و جاری نشود زیرا اگر آب بینی گرم بود باعث جاری شدن مغز به داخل بینی میگردید.

ام سلمه از پیامبر (ص) پرسید:

ارزش خدمت زنان به شوهرانشان چیست؟

آن حضرت (ص) فرمودند: هیچ زنی از خانه همسرش چیزی را به قصد اصلاح جا به جا نمی كند، مگر این كه خدا نظر رحمت به سوی او افكند و هر كسی خدا به وی نظر رحمت كند عذابش نخواهد كرد.

مفاتیح الحیات – 262

حکمت 113 :

ارزش هاى والاى اخلاقى (اخلاقى)
وَ قَالَ [عليه السلام] لَا مَالَ أَعْوَدُ مِنَ الْعَقْلِ وَ لَا وَحْدَةَ أَوْحَشُ مِنَ الْعُجْبِ وَ لَا عَقْلَ كَالتَّدْبِيرِ وَ لَا كَرَمَ كَالتَّقْوَى وَ لَا قَرِينَ كَحُسْنِ الْخُلُقِ وَ لَا مِيرَاثَ كَالْأَدَبِ وَ لَا قَائِدَ كَالتَّوْفِيقِ وَ لَا تِجَارَةَ كَالْعَمَلِ الصَّالِحِ وَ لَا رِبْحَ كَالثَّوَابِ وَ لَا وَرَعَ كَالْوُقُوفِ عِنْدَ الشُّبْهَةِ وَ لَا زُهْدَ كَالزُّهْدِ فِى الْحَرَامِ وَ لَا عِلْمَ كَالتَّفَكُّرِ وَ لَا عِبَادَةَ كَأَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَلَا إِيمَانَ كَالْحَيَاءِ وَ الصَّبْرِ وَ لَا حَسَبَ كَالتَّوَاضُعِ وَ لَا شَرَفَ كَالْعِلْمِ وَ لَا عِزَّ كَالْحِلْمِ وَ لَا مُظَاهَرَةَ أَوْثَقُ مِنَ الْمُشَاوَرَةِ .
امام علیه السلام فرمود:
سرمايه اى از عقل سودمندتر نيست ، و هيچ تنهايى ترسناك تر از خودبينى ، و عقلى چون دورانديشى ، و هيچ بزرگوارى چون تقوى ، و همنشينى چون اخلاقى خوش ، و ميراثى چون ادب ، و رهبرى چون توفيق الهى ، و تجارتى چون عمل صالح ، و سودى چون پاداش الهى ، و هيچ پارسايى چون پرهيز از شُبهات ، و زُهدى همچون بى اعتنايى به دنياى حرام ، و دانشى چون انديشيدن ، و عبادتى چون انجام واجبات ، و ايمانى چون حياء و صبر . و خويشاوندى چون فروتنى ، و شرافتى چون دانش ، و عزّتى چون بردبارى ، و پشتيبانى مطمئن تر از مشورت كردن نيست