شب قدر ، شب تولد است. شبی که اعمال ما در اتحاد با عاملش ، به امضای حضرت حجت( عج)می رسد؛اعمالی که جوهر صفات ما را می سازد
و آن صفات هم، جوهره ی عقل و اندیشه مان را؛عقل و اندیشه هم،ابدیت و هویت ما را تشکیل می دهد.
اگر امشب، قلب و وجودمان را از اغیار، تعلقات، کینه ها، و دلتنگی ها، ضیق ها و ناراحتی ها خالی کنیم و صحیفه ی جانمان را-
همان گونه که از مادر، متولد شدیم- در میدان جذبه ی ولایت حضرت حجت(عج) بگذاریم، وجود خود را در این میدان، آرزومند وصل به مطلوبش
می یابیم و به امضای حضرت در سیر کمالان می رسیم.
برای رسیدن به این هدف، باید نیاتمان را خالص کنیم و بافتهای ذهنی و اوصاف و رزایل خودی را از قلبمان بیرون برزیم ؛
چرا که در لیالی قدر، به جز چند دسته که اصرار بر رزایل اخلاقی دارند، همگان آمرزیده می شوند.باید از تعلقات دنیایی و نگرانی های جزیی و
زاویه ای، بیرون بیاییم و در یک نگرش کلی، منافع کل را- که خدا، توحید و اهداف عالی امام زمان (عج) است- بخواهیم.
مشاهده سایت