سـکانـس اول

دخـترک شاید نمی داند و بد حجـــابے می کند تـو کــــه می دانـــی نگـــــاه نکـــــن!

سـکانـس دوم

پســـرک شاید نمیداند و نگـــــاه می کـــند تـــو کـه میــــدانـے خـودت را بپـوشان

پے نوشـت :

دخــترجان! گـناه تو نگـاه پسـر را به دنــبال دارد … و پســـرجان، نگـاه تو ترویــج مےدهد این بی حجــابی‌ها را…

هـر دوی شـــما مسـئولید!!

《کُلُّ أُولَٰئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْئُولا》