سید بحرالعلوم به قصد تشرف به سامرا تنها براه افتاد.

  در بین راه راجع به این مساله كه گریه بـر امـام حسین (علیه السلام) گناهان را مى آمرزد فكر مى كرد.

   همان وقت متوجه شد كه شخص عربى كه سوار بر اسب است بـه او رسید و سلام كرد.
بعدپرسید: جناب سید درباره چه چیز به فكر فرو رفته اى ؟ و در چه اندیشه اى ؟ اگر مساله علمى است بفرمایید شاید من هم اهل باشم ؟
 سید بحرالعلوم فرمود: در این باره فكر مى كنم كه چطور مى شود خداى تعالى این همه ثواب به #زائرین و #گریه_كنندگان بر حضرت سیدالشهداء(علیه السلام) مى دهد؛ مثلا در هر قدمى كه در راه زیارت برمى دارد، #ثواب_یك_حج و یك عمره در نامه عملش نوشته مى شود و براى یك #قطره_اشك تمام گناهان صغیره و كبیره اش #آمرزیده مى شود؟ 

  آن سوار عرب فرمود : تعجب نكن ! من براى شما مثالى مى آورم تا مشكل حل شود.

  سلطـانى به همراه درباریان خود به شكار مى رفت . در شكارگاه از همراهیانش دور افتاد و به سختى فوق العاده اى افتاد و بسیار گرسنه شد. خیمه اى را دید و وارد آن خیمه شد. در آن سیاه چادر، پیرزنى را با پسرش دید. آنان در گوشه خیمه عنیزه اى داشتند (بز شیرده) و از راه مصرف شیر این بز، زندگى خود را مى گرداندند. وقتى سلطان وارد شد، او را نشناختند، ولى به خاطر پذیرایى از مهمان ، آن بز را سربریده و كباب كردند، زیرا چیز دیگرى براى پذیرایى نداشتند.
سلطان شب را همان جا خوابید و روز بعد، از ایشان جدا شد و به هر طورى كه بود خود را به درباریان رسانید و جریان را براى اطرافیان نقل كرد. در نـهـایت از ایشان سؤال كرد: اگر بخواهم #پاداش میهمان نوازى پیرزن و فرزندش راداده باشم ، چه عملى باید انجام بدهم ؟

   یكى از حضار گفت : به او #صد_گوسفند بدهید.

    دیگرى كه از وزراء بود، گفت : صد گوسفند و #صد_اشرفى بدهید.

  یكى دیگر گفت : فلان #مزرعه را به ایشان بدهید.

  سلطان گفت : هرچه بدهم كم است ، زیرا اگر #سلطنت و #تاج و #تختم را هم بدهم آن وقت مقابله به مثل كرده ام .

  چون آنها هر چه را كه داشتند به من دادند.

   من هم باید هرچه را كه دارم به ایشان بدهم تا سر به سر شود.

 بعد سوار عرب به سید فرمود: حالا جناب بحرالعلوم ، حضرت سیدالشهداء هرچه از #مال و #منال و #اهل و #عیال و #پسر و #برادر و #دختر و #خواهر و #سر و #پیكر داشت همه را در راه خدا داد پس اگر خداوند به زائرین و گریه كنندگان آن همه اجر و ثواب بدهد، نباید تعجب نمود، چون خدا كه خدائیش را نمى تواند به سیدالشهداء بدهد، پس هر كارى كه مى تواند، انجام مى دهد، یعنى با صرف نظر از مقامات عالى خودش ، به زوار و گریه كنندگان آن حضرت ، #درجاتى_عنایت مى كند. در عین حال اینها را جزاى كامل براى فداكارى آن حضرت نمى داند.

  «قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ»   (الزمر، 53)

بگو اى بندگانم كه بر نفس خود ستم و اسراف كرديد از #رحمت_خدا نوميد

مشويد كه خدا #تمامى_گناهان را مى‏آمرزد، زيرا او آمرزنده رحيم است.

همه اتفاقات خوب ،
برای انسانهای مثبت اندیش می افتد
انسانهایی که زیبا فکر می کنند
با دیگران با محبت رفتار می کنند
شکرگزار هستند
خودشان را دوست دارند
و به زندگی لبخند می زنند..

انسانهایی که حتی در بدترین شرایط و رویدادها
سعی میکنند جنبه مثبت قضایا را پیدا کنند و ببینند.
انسانهایی که با جنس زندگی و عشق هماهنگ هستند و همیشه در هر مکانی بذر امید و شادی می پاشند…
اینگونه افراد مغناطیس عشق هستند و مغناطیس عشق ، جاذبه ای قوی دارد
و هر چیز زیبایی را به سمت خودش جذب می کند.

ترس !
همه ي بدبختي از همين ترس شروع مي شود
ترس از شكست
ترس از تمسخر
ترس از گذشتن
ترس از آبرو
و هزاران هزار ترسِ ديگر
كه ما را وا مي دارد
از هرچه كه نامش زندگيست
از تجربه
از خنده هايي كه شايد گريه شود
از گريه هايي كه بي شك خنده مي شود
از رها كردن و ادامه دادن
از شانه بالا انداختن و
سرمست زيرِ لب زم زمه كردنِ
هرچه باد آ باد
بيا و اين سه حرف را
جايگزين كن
بجاي ترس
بگو خدا
مي بيني ؟
اين سه حرف كجا؛ آن كجا !
حرفِ مردم مهمانِ سفره هايِ
آن آدمكهاي بي كارِ اين روزگار است
تمسخر؛ كارِ آدمهاي بددل
امروز اگر حواست به زندگي نباشد
فردا زندگي تمامِ حواست را
جمعِ حسرت هايت مي كند
حواست باشد

- وضوء
- نماز وتر
- سوره ملک
- استغفار
- اذکار خواب
- بخشیدن کسانی که در حقت خطایی انجام دادند
- تکاندن رختخواب
- خواندن آیت الکرسی
- نماز تهجد فراموش نشه
 تنظیم ساعت برای نماز صبح

دعای قبل از خواب

اَللّهُمَّ بِاِسْمِكَ اَموتُ وَاَحْيا

تلاوت آیت الکرسی یک بار و سوره های الاخلاص و الفلق و الناس و کافرون هر کدام سه بارتلاوت شود و دو آیه آخر سوره بقره که در پایین براتون ارسال کردم را بخوانید

اللهم صلی علی محمدوال محمد

استغفرالله استغفرالله
سبحان الله  الحمدلله
لااله الاالله الله اکبر
لاحول ولا قوه الابالله

لا تَنس….!
فراموش نکنید.

” خداوندا “…….!
آرامم کن همان گونه که دریا را…
پس از هرطوفانی آرام می کنی…
راهنمایم باش که در این چرخ و فلک روزگار
بدجور سرگیجه گرفتم…
ایمانم راقوی کن…
که تو را در تنهایی خود گم نکنم…
” خداوندا “……!
من فراموش کارم اگر گاهی…
یا لحظه ای فراموشت کردم…
تو هیچ وقت فراموشم نکن…

” خداوندا “…..!
رهایم مکن حتی اگر همه رهایم کردند…

” خدایا دوستت دارم “

پروردگارم …
شکوفایی روزت را سپاس میگویم که تاریکی شب را پایان می بخشد و تاریکی شب را نظاره گرم که هیاهوی روز را سرانجام است؛
در این میان این “من” هستم که بالا میروم؛
پایین می آیم ؛
خوشحال و غمگین می شوم؛
تهی و سرشار می شوم و باز….
همان میشوم که بودم، بنده ای در درگاه تو که بی “تو” هیچ فرازی را فرود نیابد و از هیچ غمی به شادی راه نیابد و از هیچ خالی ای سرشار نگردد؛
پروردگارم بندگی ام را بپذیر.
روز از نو
روزی از نو
با یه بغل هوای تازه

 
بدرخشید که امروز روز شماست..
ریسمان های توکل و توسلتان را از جنس مهر الهی بسازید..!
محکم تر از همیشه…
عاشق تر از همیشه…
چون خدا با ماست ..!
دوباره شروع کن،
اینجا مکان زندگی توست، از آن توست …
بکوش و مهربانی کن ..!
پاک و زلال ..!
روزی که با لبخند آغاز می شود
جریان انرژی مثبت را در رگ های زندگی به گردش در آورده و کم کم تمام دنیا را به وجد می آورد…
پس لبخند بزن،
به زندگی، به دنیا، به خدا..!

*ﺑِﺴْﻢِ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﺍﻟﺮَّﺣْﻤَﻦِ ﺍﻟﺮَّﺣِﻴﻢ*

برگی از نهج البلاغه

 امیرالمومنین امام علی علیه السلام:

ﺍﻯ ﭘﺴﺮﻡ..!!

“ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻩ"،
ﭘﺲ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭ، ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﻰ‏ﭘﺴﻨﺪﻯ، ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﭙﺴﻨﺪ، ﺳﺘﻢ ﺭﻭﺍ ﻣﺪﺍﺭ، ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻯ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺳﺘﻢ ﺷﻮﺩ،
ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭ ﺑﺎﺵ، ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻯ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﻴﻜﻰ ﻛﻨﻨﺪ،
ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺯﺷﺖ ﻣﻰ‏ﺩﺍﺭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺰ ﺯﺷﺖ ﺑﺸﻤﺎﺭ،
ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﺑﺪﻩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻰ‏ﭘﺴﻨﺪﻯ، ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻤﻰ‏ﺩﺍﻧﻰ ﻧﮕﻮ، ﮔﺮ ﭼﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﻰ‏ﺩﺍﻧﻰ ﺍﻧﺪﻙ ﺍﺳﺖ،
ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻯ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﻫﻨﺪ، ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﮕﻮ،
“ﺑﺪﺍﻥ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻴﻨﻰ ﻭ ﻏﺮﻭﺭ، ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺭﺍﺳﺘﻰ، ﻭ ﺁﻓﺖ ﻋﻘﻞ ﺍﺳﺖ،”
ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻛﻮﺷﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ،
ﻭ ﺩﺭ ﻓﻜﺮ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﺳﺎﺯﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﺒﺎﺵ،
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﺍﺳﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺷﺪﻯ، ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻓﺮﻭﺗﻨﻰ ﺧﺎﺿﻊ‏ﺗﺮ ﺑﺎﺵ.

 بخشی از نامه31