كمبود ويتامين A
«بادنجان»، «باميه»، «پياز رسمي»، «ترب»، «ترشكها»، «ترشك درشت»، «تره»، «تره تيزك»، «جعفري»، «چغندر»، «خرفه»، «خيار»، «سيب زميني»، «سيب زميني شيرين»، «سيب زميني هندي»، «سير مزروع» «شقاقل»، «شلغم»، «شنگ»، «علف چشمه»، «فلفل سبز»، «كاسني»، «كاهو»، «كدو»، «كلم»، «كنگر فرنگي»، «گشنيز»، «گوجه فرنگي»، «لوبيا»، «مارچوبه»، «نخود فرنگي»، «هندبابري»، «هويج»، «ارزن»، «باقلا»، «ذرت»، «سوژا»، «عدس»، «لوبيا چشم بلبلي»، «نخود»، «بادام»، «بلادر»، «پسته»، «گردو»، ص‌1 لو»، 3«آلو»، «آلبالو»، «گيلاس»، «آناناس»، «انبه»، «انجير»، «آووكادو»، «به»، «پرتقال»، «تمشك»، «توت فرنگي»، «خربزه»، «طالبي»، «خرما»، «خرمالو»، «زردآلو»، «سيب»، «كيوي»، «گريپ فروت»، «گلابي»، «گواوا»، «ليموترش»، «ليموعماني»، «موز»، «نارنگي»، «هلو»، «هندوانه»، «رازيانه»، «كاكائو»، «ملاس»، «شاه توت»، «آويشن شيرازي»، «بنه»، «يونجه»، «روغن دانههاي شنبليله»، «كره»، «خامه» و «ماش» داراي «ويتامين A» هستند.

1- بذر «يونجه» مقوي‌تر از ساير اعضا آن است. مولد مني است.

2- «زنجبيل» با زرده تخم‌مرغ نيم پز بسيار نافع است.

3- «زنجبيل»، «قولنجان» و «پسته» بسيار مفيد است.

4- هرگاه «قارچ خوراكي» به طور مرتب و مداوم خورده شود زياد كننده مني است.

5- خوردن «آب برنج» پخته مخلوط با شير هرگاه به مدّت 10 روز ادامه يابد مني را زياد مي‌كند و قوه باء را تقويت مي‌بخشد. (بهتر است آب برنج با شير به نسبت مساوي مخلوط گردد).

قِي بلغمي‌
«شاهتره» با «سركه»، از قي بلغمي جلوگيري مي‌كند.

قِي صفراوي‌
1- «شاهتره» با «سركه»، از قي صفراوي جلوگيري مي‌كند.
2- جوشانده‌ي پوست خشك شده‌ي «ليمو ترش» مسكن قي صفراوي است.
3- رب «به ترش» اگر با «آب برگ نعنا» خورده شود براي جلوگيري از قي، خصوصاً قي صفراوي مفيد است.
4- «ليموترش» سرد و تر است و براي قي صفراوي مفيد است.
5- ميوه «ليموعماني» براي قطع قي‌هاي صفراوي مؤثر است.
6- پوست «بالنگ» پخته جهت تسكين قي صفراوي مفيد است.

ساقه زيرزميني «مَرغ»، «گرمك»، «انجير»، «سوسنبر»، «تره فرنگي»، «بابونه»، «زيره»، «سير»، «نعنا» و «گلبرگ هاي شقايق النعمان» و عرق را زياد مي‌كنند

1- «مشك زميني» زياد كننده شير است.
2- خوردن «گرمك» شير را زياد مي‌كند.
3- «گزنه» شير را زياد مي‌كند.
4- «والك» شير را زياد مي‌كند.
5- ميوه «رازيانه» زياد كننده‌ي شير است.
6- خوردن برگ «فلفل بياباني» شير را زياد مي‌كند.
7- يكي از مشخصات «لوبياها» داشتن «ويتامين E» مي‌باشد. به همين جهت، شير را زياد مي‌كنند.
8- دم كرده و جوشانده‌ي برگ «گزنه» 30 تا 60 در هزار، و جوشانده ريشه گزنه 30 تا 40 در هزار براي زياد شدن شير به كار مي‌رود.
9- چون «پنير تازه» را در آب جوشانده و آب آن را به زن بچّه شير دِه بدهيد، شير او را زياد مي‌كند.
10- مادراني كه مي‌خواهند شيرشان زياد شود، غذايي بهتر از خانواده «زردك» پيدا نخواهند كرد.
11- «شويد» داراي «ويتامين C» و مقدار زيادي هورمون زنانه هست و به همين جهت شهوت زنان و شير آنان را زياد مي‌كند.
12- ريشه‌ي «كاسني» در زياد شدن شير سودمند مي‌باشد.
13- بذر «ترب» با «سكنجبين» شير را زياد مي‌كند.
14- بذر «يونجه» مقوي‌تر از ساير اعضلاء است. شير را زياد مي‌كند.
15- «بابونه» شير را زياد مي‌كند.
16- «تره فرنگي» شير را زياد مي‌كند.
17- چون آب ريشه «ماردارو» را با گندم بپزيد و بخوريد، شير را غليظ و زياد مي‌كند.
18- اگر شير سینه زني كم شد يا خشك شد، مقداري از «صمغ انجدان» را در «سكنجبين» حل كرده و به او بدهيد تا بنوشد.
19- «تخم‌مرغ» شير مادران را زياد مي‌كند.
20- «هندوانه» باعث افزايش شير زنان شيرده مي‌شود.
21- «گل پنيرك» براي زياد شدن شير زنان مفيد است. به خصوص خوردن نوعي از آن به نام «خبازي» مفيد مي‌باشد.
22- «آويشن» به علّت داشتن هورمون زياد، همراه با دوغ، شير را مي‌افزايد.
23- جوشانده دانه «هويج» شير را مي‌افزايد.
24- در هندوستان «تخم زيره سبز سياه» را براي افزايش ترشح شير مي‌خورند.
25- پخته «كاهو» براي زياد كردن شير مؤثر است.
26- خوردن «بادام زميني» نارس ترشح شير را زياد مي‌كند.
27- «عدس»، «كرفس»، «خربزه»، «تخم تره تيزك» و «هندبابري» مفيد مي‌باشند.

1- در برگ، ساقه و ريشه «رازيانه» هورمون گياهي، مخصوصاً هورمون زنانه زياد است به اين جهت شهوت زنان را زياد و از التهاب شهوت مردان مي‌كاهد.

2- «شويد» داراي «ويتامين C» و مقدار زيادي هورمون زنانه هست. به همين جهت شهوت زنان و شير آنان را زياد مي‌كند.
3- بوي گل هاي «سنجد» شهوت زنان را زياد مي‌كند.

4- خوردن گل «رازك» (از خانواده شاهدانه) تمايلات جنسي زنانه را زياد مي‌كند.

5- «گل سنجد» مهيج شهوت، خصوصاً در مورد زنان و دختران جوان است. مقدار خوراك از گل آن 5 گرم است كه به صورت دم كرده يا جوشانده مصرف مي‌شود.

1- دود و بخور «سياه دانه» جهت معالجه قي تجويز مي‌شود.
2- عصاره ميوه «به» مانع قي است.
3- نوع كوهي «زالزالك» كوچكتر از بستاني بوده و از قي جلوگيري مي‌كند.
4- عصاره «پونه نهري» با «سكنجبين» و رب انار از قي جلوگيري مي‌كند.
5- «آلبالو» قي و اسهال صفراوي را درمان مي‌كند.
6- خوردن چند شاخه‌ي «نعناع» با رب انار ترش مانع و مسكن قي است.
7- «پونه‌ها» مسكن قي مي‌باشند.
8- برگ «گشنيز» از قي كردن جلوگيري مي‌كند.
9- «ريواس» مانع قي مي‌باشد.
10- «بلخ» (ميوه سبز نرسيده‌ي خرما) قي و اسهال را درمان مي‌نمايد.
11- ترشي «پياز» جهت جلوگيري از قي صفراوي و بلغمي سودمند است.
12- «ميخك» قي را بند مي‌آورد.
13- عصاره «ديوخار» جهت جلوگيري از قي توصيه شده است.
14- شربت منعنع «انار» درمان قي است. طرز تهيه: 6 كيلو انار ترش و شيرين را با پيه آن بكوبيد. آب آن را بگيريد. با 3 كيلو قند بجوشانيد و به‌قوام آريد.
15- «پسته كوهي» يا فستق اگر با پوست نازكي كه در روي مغز آن است خورده شود، جهت قي و استفراغ مفيد مي‌باشد.
16- ضماد «آلوي پخته» بر روي شكم براي درمان قي و استفراغ‌هاي حاصله از گرمي و حرارت طبع مفيد است.
17- خوردن و بخور «سياه دانه» مفيد است.
18- نيمكوب «سماق» مخلوط با زيره، قي و حالت استفراغ را قطع مي‌كند.
19- ده گرم خشك كرده‌ي «نارنج» كوبيده با آب ميل نماييد، مفيد است.
20- آب مقطر برگ «غار گيلاسي» تجويز مي‌شود.
21- ريشه «زنجبيل» شامي تسكين مي‌دهد.
22- نوشيدن آب يا شربت جوشيده «ترنجان» درمان استفراغ خانمهاي حامله است.
23- كساني كه هنگام مسافرت حالشان به هم مي‌خورد و دچار دردسر و دل به هم‌خوردگي مي‌شوند، مي‌توانند از «ريحان» استفاده كنند و با بو كردن و جويدن برگ هاي نازك ريحان خود را تسكين دهند.
24- دو عدد «ليموترش» را با پوست و هسته، برش برش كنيد و آن را در دو ليتر آب داغ 1 تا 2 ساعت بيندازيد. سپس آن را بيرون بياوريد و بفشاريد و آب فشرده آن را با قند يا شكر شيرين كنيد و بنوشيد. هر روز يك ليوان از اين نوشيدني را به همين طريق تهيه كنيد و بنوشيد. بيش از يك ليوان در روز، زيان‌آور خواهد بود.
25- «رب به ترش» قي را بند مي‌آورد.
26- پوست و آب «پرتقال» ضد قي است.
27- «گلابي» ترش قي و اسهال را بند مي‌آورد.
28- «سيب»، «نارنگي»، «جوز بويا» و آب «نيشكر» مفيد مي‌باشند.

 ﺑﺪﺍﻥ ﻛﻪ: ﺑﺎﻋﺚ ﺣﺴﺪ، ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﭼﻴﺰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ:

  ﺍﻭﻝ: ﺧﺒﺎﺛﺖ ﻧﻔﺲ ﻭ ﺑﺨﻞ ﺫﺍﺗﻰ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍ، ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻋﺪﺍﻭﺗﻰ ﻳﺎ ﻣﻨﺸﺎ ﺣﺴﺪﻯ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ «ﺧﺒﺚ ﻧﻔﺲ» ﻭ ﺭﺫﺍﻟﺖ ﻃﺒﻊ، ﺯﻭﺍﻝ ﻧﻌﻤﺖ ﻏﻴﺮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ. ﻭ ﺑﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻣﺤﻨﺖ ﻭ ﺑﻠﺎ ﺷﺎﺩ ﻭ ﻓﺮﺣﻨﺎﻙ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭ ﺍﺯ ﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺧﻮﺩ، ﻭ ﻭﺳﻌﺖ ﻣﻌﺎﺵ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺘﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺷﻮﺩ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻭﻯ ﻫﻴﭻ ﺿﺮﺭﻯ ﻣﺘﺼﻮﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

 ﻭ ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺨﺼﻰ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﺮﺩﻡ، ﻭ ﺗﻨﮕﻰ ﻣﻌﻴﺸﺖ ﻭ «ﺍﺩﺑﺎﺭ» ﻭ «ﺍﻓﻠﺎﺱ » ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﺩ ﺷﮕﻔﺘﮕﻰ ﺩﺭ ﻃﺒﻊ ﺍﻭ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﻭ ﺧﻮﺷﻮﻗﺖ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ. ﻭ ﺑﻠﻜﻪ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻰ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﻰ ﺧﻨﺪﺩ. ﻭ ﺷﻤﺎﺗﺖ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﺎﺑﻘﺎ ﻓﻴﻤﺎ ﺑﻴﻦ ﺍﻭ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻋﺪﺍﻭﺗﻰ، ﺑﻠﻜﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ، ﺗﻔﺎﻭﺗﻰ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺍﻭ ﺣﺎﺻﻞ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ ﺍﺯ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺟﺎﻩ ﻭ ﻣﺎﻝ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻨﻬﺎ. ﻭ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺧﻮﺑﻰ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﺘﻈﺎﻡ ﺍﻣﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﺪ، ﺑﺮ ﺍﻭﮔﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ. ﻭ ﻃﺒﻊ ﺍﻭ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ، ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻫﻴﭻ ﻧﻘﺼﻰ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺮﺳﺪ.

 ﻭ ﻋﻠﺎﺝ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺍﺯ ﺣﺴﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺻﻌﻮﺑﺖ ﻭ ﺩﺷﻮﺍﺭﻯ ﺍﺳﺖ، ﭼﻮﻥ ﺳﺒﺒﺶ ﺧﺒﺚ ﺫﺍﺕ، ﻭ ﺭﺫﺍﻟﺖ ﺟﺒﻠﺖ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﺍﻣﺮ ﺫﺍﺗﻰ ﻣﺸﻜﻞ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺷﺎﻋﺮ، ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺣﺴﺪ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﻛﻞ ﺍﻟﻌﺪﺍﻭﺓ ﻗﺪ ﻳﺮﺟﻰ ﺍﻣﺎﺗﺘﻬﺎ ﺍﻟﺎ ﻋﺪﺍﻭﺓ ﻣﻦ ﻋﺎﺩﺍﻙ ﻣﻦ ﺣﺴﺪ ﻳﻌﻨﻰ: ﻫﺮ ﻗﺴﻢ ﻋﺪﺍﻭﺗﻰ ﺭﺍ ﺍﻣﻴﺪ ﻫﺴﺖ ﺯﺍﻳﻞ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻥ، ﻣﮕﺮ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﺾ ﺣﺴﺪ.

  معراج السعاده