آلفرد آدلر به بيماران اندوهگين خود مى گفت:
هر روز فكر كنيد چطور مى توانيد يك نفر ديگر را خوشحال كنيد.

زيرا انديشه خوشحال كردن ديگران ما را از تفكر درباره خودمان باز میدارد!!

و بزرگترين عامل نگرانى ترس و اندوه انديشيدن خود است .
شادمانى انسان و شادمانى ديگران به يكديگر بستگى دارد .

ارسطو به اين نوع برخورد ” خودخواهى روشنگرانه ” میگويد.

خیرخواهی، دوستی و عشق ویژگی انسان است
.
لازم نيست مصلح اجتماعى باشيد كه بتوانيد دنياى بهترى بسازيد!

بلكه همين كه دنياى خصوصى خودتان را بهتر كنيد خدمت بزرگى كرده ايد ..