مرحوم حضرت آیت‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی:

 در حدیث معراج که اهل خیر و اهل آخرت را توصیف می‌کند،
  خداوند خطاب به پیغمبر اکرم(صل الله علیه و اله و سلم) می‌فرماید:
   يمُوتُ النَّاسُ مَرَّةً وَ يَمُوتُ أَحَدُهُمْ فِي كُلِّ يَوْمٍ سَبْعِينَ مَرَّةً
مِنْ مُجَاهَدَةِ أَنْفُسِهِمْ وَ مُخَالَفَةِ هَوَاهُمْ وَ الشَّيْطَانُ الَّذِي يَجْرِي فِي عُرُوقِهِمْ
  مردم یک‏بار بیشتر نمی میرند، ولی مهاجر در جهاد اکبر روزی هفتاد بار کشته می‏شود.
  عجب! روزی هفتاد مرتبه، به جهت مجاهده با نفْس و مخالفت با هوای نفْس و قوای حیوانی‌اش می‌میرد!
هفتاد بار!
  یعنی مُدام دل هوس می کند و او مهار دل را می گیرد؛
جلوی دل را می گیرد.
  البته دل که نیست، همان هوای نفْس است.
جلوی حیوانیّت نفْس را که می‌خواهد به مزرعة دیگری بزند می‌گیرد.

  افساری از شرع و عقل به این حیوان زده که هرگاه بخواهد چموشی کند افسار را می‌کشد
و او را کنترل می‏کند و تا هفتاد بار در روز می‌میرد.
در ادامه می‌فرماید:
  «لَا أَرَى فِي قَلْبِهِمْ شُغُلًا لِمَخْلُوقٍ»؛ این‏ها که جهاد با نفس می کنند، دیگر دلشان این‏سو و آن‏سو نمی رود.

  «فَوَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي لَأُحْيِيَنَّهُمْ حَيَاةً طَيِّبَةً إِذَا فَارَقَتْ أَرْوَاحُهُمْ مِنْ جَسَدِهِمْ لَا أُسَلِّطُ عَلَيْهِمْ مَلَكَ الْمَوْتِ وَ لَا يَلِي قَبْضَ رُوحِهِمْ غَيْرِي»؛

  به عزّت و جلالم قسم، به آن‏ها حیات طیّبه می‏بخشم و قبض روح آن‏ها را خودم انجام می دهم!
خیلی زیبا است!