به آیه زیر توجه نمایید:
«و حشر لسلیمان جنوده من الجن و الانس و الطّیر فهم یوزعون؛لشکریان سلیمان،از جن و انس و پرندگان،نزد او جمع شدند؛آن قدر زیاد بودند که باید توقف می کردند تا به هم ملحق شوند».سوره نمل،آیه 17
حتّی إذا أتوا علی واد النّمل قالت نملةیا ایها النّمل ادخلوا مساکنکم لایحطمنّکم سلیمان و جنوده و هم لایشعرون؛(آنها حرکت کردند) تا به سرزمین مورچگان رسیدند؛مورچه ای گفت:«به لانه های خود بروید تا سلیمان و لشکریان شما را پایمال نکنند در حالی که نمی فهمند». سوره نمل،آیه 18

در گذشته،ممکن بود،برخی از مردم قرآن را کتاب افسانه بدانند؛زیرا در آن ذکر شده است که مورچه ها با هم صحبت می کنند و پیام های پیچیده را رد و بدل می کنند.در سال های اخیر،تحقیق،حقایق زیادی را در رابطه با روش زندگی مورچه ها به ما نشان داده است که قبل از آن برای بشر شناخته شده نبود.
همچنین،تحقیق نشان داده که در میان حشرات،روش زندگی مورچه ها به روش زندگی انسان بسیار نزدیک است.از یافته های بدست آمده می توان به این موارد پی برد:
الف) مورچه ها،مردگان خود را با روشی مشابه روش انسان،دفن می کنند.
ب) نظام تقسیم کار آنها پیچیده است.آنها مدیر،سرپرست،سرکارگر،کارگر و غیره دارند.
ج) آنها هر چند وقت یک بار،دور هم جمع می شوند و گپ می زنند.
د) در میان خود،روش ارتباطی پیشرفته ای دارند.
و) بازارهای منظمی دارند که در آن کالا مبادله می کنند.
هـ) غلات را برای مدت طولانی در زمستان، ذخیره می کنند و اگر غلات جوانه زد،ریشه اش را می برند.گویی می فهمند که اگر اجازه رشد به ریشه بدهند،دانه می پوسد.اگر غله ذخیره شده به دلیل باران موطوب شود،آن را به بیرون می برند تا در زیر نور خورشید خشک شود و وقتی خشک شد آن را برمی گردانند.گویی می دانند که رطوبت موجب رشد ریشه و در نهایت باعث پوسیدن دانه می شود.
نویسنده : نویسنده:دکتر ذاکر نیک ، صفحه 45