28 آیه قرآن كریم درباره امید و امیدواری به رحمت حضرت حق است كانون علوم انسانی: 28 آیه قرآن كریم درباره امید و امیدواری به رحمت حضرت حق است و در آیات و روایات متعدد به معنای چشمداشت، انتظار، نگرانی، توقع، اعتماد، وعده و گمان آمده است به گزارش خبرگزاری قرآنی ایران (ایكنا) شعبه كانون‌های تخصصی قرآن كریم، در قرآن كریم 28 آیه وجود دارد كه درآن ریشه «رجو» به معنای امید در مشتقات و معانی متعدد به كار رفته است و آنچه از ترجمه‌های متعدد و تفاسیر بر می‌آید این است كه در اكثر این آیات از رجاء مفهوم امید و امیدواری حاصل می‌شود. در سوره شریفه بقره آیه 218 خداوند می‌فرماید: «همانانی‌ كه ایمان آورند و آنان كه مهاجرت كرده‌اند و در راه خدا جهاد نموده اند به رحمت الهی امیدوارند و خداوند آمرزنده مهربان است.» در جایی دیگر می‌فرماید «ولایإس من روح الله الا القوم الكافرون » از رحمت خدا به غیر از مردمی كه كافرند مأیوس نمی‌گردند، بنابراین لازم است كه شخص با ایمان از رحمت خدا مأیوس نباشد و از عذاب خدا نیز ایمن نشود، همچنان كه می‌فرماید: «یحذرالاخره ویرجورحمه ربه» از آخرت می‌ترسند و به رحمت پروردگارش امید دارند. در مجمع‌البیان ذكر شده است، امید و امیدواری به رحمت حضرت حق از اركان دین است و چیزی كه به عنوان ركن حساب شود از چونان ارزشی برخوردار است كه بدون آن پایه آن بنا سست و لرزان خواهد بود. همچنین امید در آیینه احادیث و روایات بسیاری از ائمه اطهار(ع) درباره امید و اثرات آن در زندگی نقل شده است، امام صادق(ع) می‌فرمایند: «به لطف و عنایت خداوند امیدوار باش، ولی نه به نحوه‌ای كه تو را به معصیت بكشاند، از خدا بترس، ولی نه به گونه‌ای كه تو را از رحمتش مأیوس كند. همچنین فرمودند: «آن‌گونه از خدا بترس كه اگر اعمال نیك تو به اندازه حسنات همه جن و انس هم باشد، باز نگران باشی كه مبادا خداوند تو را به جهت بعضی لغزش‌ها مجازات كند و آن‌گونه به خدا امیدوار باش كه اگر به اندازه همه انس و جن هم مرتكب گناه باشی امید به بخشش داشته باشید.» از رسول خدا(ص) روایت شده است كه فرمود: «در روز قیامت خدای تعالی از بنده می‌پرسد آن زمان كه كار زشت و ناپسند را دیدی چه چیز تو را از انكار آن بازداشت، بنده خدا در جواب عرض می‌كند: «خدایا از مردم می‌ترسیدم و به تو امیدوار بودم.» رسول خدا(ص) فرمود: «درآن زمان خدای تعالی می‌فرماید كه گناهان را به تو بخشیدم.» حضرت امیر المؤمنین(ع) درباره رعایت اعتدال میان خوف و رجاء می‌فرمایند: بهترین اعمال رعایت اعتدال میان خوف رجاء است.» و مرحوم مجلسی در توضیح رجا و خوف در كتاب الایمان و الكفر می‌فرمایند: «خوب است