وقتی انسان برای اولین بار نارگیل سفت را برداشت،
هرگز فکر نمی‌کرد میان قالب قهوه ای رنگ آن، شیره ای
خوش طعم و بو و جسمی سفید و پر خاصیت باشد…!!

برای باز کردن اندیشه ٬
خود را باید شکست…

عقاید و باورهای خود را،
احساس خود را،
باید روزنه های نو را باز کرد تا از قالب کهن و بی منطق و عادتی محیط گریخت…!
هیچ گاه مانند یک نارگیل بسته نمان….
با ذهنی نو، جهانی نو بسازیم…
چقدر زیبا میتوان زندگی کرد وقتی میتوانیم
معمار زندگی خودمان باشیم…؛