شهدا رفتند ما جامانده ایم
ما اسیر “دال” دنیا مانده ایم

شهدا هستند والله یرزقون
در سرای ناب جنت خالدون

او نظرها میکند وجه اله
ما ز رو بردیم ارواح گناه!

حرفها گفتیم اما بی عمل
ما همه زنبور اما بی عسل!

عشق هم بازی شدست ،کو عاشقان؟
ره پر از خالی شدست، کو رهروان؟

حاج حسین آقای خرازی چه شد؟
آن علمدارو نماد عشق بازی ها چه شد؟

همت و صیاد و کاوه ،باقری؟
حاج زین الدین،برونسی، کاظمی ؟

تندگویان،باکری ها،میثمی؟
مصطفی چمران و دوران ،کشوری؟

عاشقان رفتند ما جا مانده ایم
ما فقط از روی قرآن خوانده ایم

عشق والله عین و شین و قاف نیست
عشق عکس رهبری در قاب نیست

در کلامند عاشق سید علی
عاشق پستند و میز و صندلی

عشق یعنی رهروانِ حیدری
عشق یعنی مادری پشت دری

عشق یعنی راه قرآن،کربلا
عشق یعنی شهدا،بی ادعا

عشق یعنی حاج حسین در کربلا
پیروِ مولا حسین در نینوا

سر بدادند در ره صاحب زمان
سرفرازند در بَرِ هفت آسمان

ورد لبهاشان فقط لبخند بود
نام زهرا زینت سربند بود

شادی روح شهدا وفرج امام زمان عج صلوات