قال الامام علی علیه السلام: طُوبَی لِمَن شَغَلَهُ عَیبُهُ عَن عُیُوبِ النَّاسِ.

«نهج البلاغه، خطبه ۱۷۶»

امام علی علیه السلام فرمود: خوشا به حال آن كس كه پرداختن به عیب خودش، او را از پرداختن به عیب های مردم باز دارد.