عبدالله ابن مسعود ميگويد به رسول خدا صلي الله عليه واله عرض كردم:

ميخواهم حق را به من بنماياني حضرت اشاره اي فرمود به مكاني كه ديدم علي ابن ابيطالب نماز ميخواند جلو رفتم و شنيدم كه ان حضرت در ركوع و سجودش خدا را بحق عبد صالحش محمد صلي الله عليه وآله قسم مي دهد تا پروردگار گناهان شيعيانش را ببخشايد. عبدالله ابن مسعود ميگويد برگشتم تا اين موضوع را به رسول خدا بگويم وديدم انحضرت نيز در حال مناجات با خداست و ميفرمايد :

پروردگارا خطاكاران امت مرا بحق علي ابن ابيطالب ببخش. چون چنين صحنه هايي ديدم وحشتي درونم را فرا گرفت ناگهان رسول خدا به من فرمود : تو را چه شده است ،ايا بعد از ايمانت كافر خواهي شد ؟

عرضه داشتم : حاشا و كلا يا رسول الله.

لكن ديدم علي خداوند را به شما قسم ميدهد و شما نيز خدا را بعلي قسم ميفرماييد. نمي دانم كداميك از شما نزد پروردگار مقرب تر هستيد ؟

سپس رسول خدا بمن فرمود بنشين و بشنو : بدان خداوند علي ومرا از نور عظمتش خلق فرمود دو هزار سال قبل از آنزماني كه مخلوقي افريده شود تا تسبيح و تقديس و تهليلي صورت پذيرد. سپس از نور من آسمانها و زمين را خلق فرمود كه بخدا من اجل از انها هستم. و از نور علي عرش و كرسي را خلق فرمود بدان كه علي از عرش و كرسي بالا تر است. از نور فرزندم حسن لوح و قلم خلق شد و او برتر از لوح وقلم است. واز نور حسينم بهشت و حورالعين خلق شد. و بدان حسينم افضل از انهاست. وچون اسمانها و زمين ولوح وقلم و بهشت خلق گرديد چنان ظلمتي در مشرق و مغرب عالم نمايان بود كه ملائكه شكوه كنان به خداوند علي اعلي پناه اوردند سپس پروردگار كلمه اي را تكلم فرمود و بواسطه ي ان روح خلق گرديد و گفتن كلمه ي ديگري نوري خلق گرديد و به آن روح ملحق شد. وآندو را در ظل عرش خود جاي داد تا شرق و غرب عالم را روشن كند واين خلقت فاطمه من بود و بخاطر همين اورا زهراء ناميدند.

اي ابن مسعود : وقتي روز قيامت شود خداوند بمن وعلي خواهد فرمود : هر كه را ميخواهيد به بهشت ببر و هر كه را ميخواهيد به جهنم روانه ساز. و اين معني ايه شريفه است كه ( القيا في جهنم كل كفار عنيد ) كافر كسي است كه در نبوت من جحد ورزيد و عنيد كساني هستند كه در ولايت علي ابن ابيطالب جحد نمودند. انوار نعمانيه ج ١