حرف مردم را مکن باور پشیمان میشوی
حال و روزت را نکن بدتر پشیمان میشوی

غنچه کی با زور دستان کسی وا میشود؟
لحظه ای که غنچه شد پرپر پشیمان میشوی

ای که در این نا بسامانی رها کردی مرا
آب آنجا که گذشت از سر پشیمان میشوی

عاقبت مرداب شد رودی که از گودی گذشت
از تقاص و کینه ات بگذر پشیمان میشوی

مثل شیرینی که خود راحت به تخت شاه رفت
میروی اما بدان آخر پشیمان میشوی