خدایا…
وقتی تو از جنس بی نهایتی،
پس من چگونه محدود شوم در خود و دنیای خود؟!
من با تو معنا میابم و تو امید می‌بخشی به ناامیدی های من
و من چنان در این دریای بیکرانِ رحمتت غرق میشوم که تمامِ ناممکن ها برایم ممکن می‌شوند
و تمام قفلــها کلیــد
و تمام آشوبــها،آرامش.
خدایا …
دنیای محدودم را با حضور خودت وسعــت ببخش
تا بدانم وقتی پا به پای تو قدم بردارم
به آرامشی خواهم رسید که دیگر بی قراری‌ها سهمِ روزهایــم نمی‌شود،
و من می مانم و خدایــی که بودنش حالِ دلم را خوبِ خوب میکند ..
مهر خداوندی بر شما ببارد..