هيچكس خودش را در هيچ رابطه اى مقصر نميداند

همه ى ما آنقدر غرور داريم

كه هميشه حق را به جانبِ خودمان می دانيم

از نظر خودمان، فرشتگانى هستيم،

كه داشتيم زندگيمان را می كرديم

كه يک نفر آمد

و ما را با خاک يكسان كرد و رفت…

داخلِ شعرها

داخلِ متنها می گرديم

دنبالِ جمله اى كه طرف مقابل را بكوبد و

ما را مظلوم ترين آدمِ دنيا نشان دهد…

گاهى يادمان ميرود

آدمى كه الان می خواهيم سر به تنش نباشد،

تا ديروز پُزَش را به عالم و آدم ميداديم!

كمى انصاف شايد…