یکی از مواردی که روح نماز است.

 حضور قلب و آن عبارت است از فارغ ساختن دل از غیر کاری که آن مشغول است که نماز باشد تا اینکه بداند که چه میکند و چه میگوید و فکر او به جایی نرود. و توجه به نماز داشته باشد.
مطلوب در نماز دو نوع خشوع است:

 یکی ((خشوع دل))، عبارت است از اینکه آدمی جمیع هواس خود را متوجه نماز سازد. و همه فکر و هم او نماز باشد و در دل او بجز او کس دیگر نباشد.

 و دیگری ((خشوع جوارح و ظاهر))؛ و آن عبارت است از اینکه مقابل قبله راست بایستد ببا وقارو خضوع و دستهای خود را بر رانهای خود مقابل زانو گذارد و پاهای خود را به فاطله سه انگشت تا یک وحب گذارد و انگشتان پای خود را رو به قبله بدارد و چشم بر موضع سجده اندازد و التفات به چیز دیگر نکند و با ریش و انگشت خود بازی نکند و امثال اینها.

  معراج السعاده/باب پنجم.ص۶۷۳