ای کاش آدمی:

مثل موها وُ ناخن ها
چیزهای بیشتری می‌توانست کوتاه کند…

یا مثل دندان‌های شیری…

هر کسی در چهل سالگی
قلبی تازه وُ مغزی تازه در می آورد…

قلبی خالی از اندوه هایی که سینه آدمی را فشرده اند…

و مغزی که هیچ به خاطر نداشته باشد ،جز جایی که

“آخرین بار از ته قلب خندیده است”