امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرماید:
«دین و ادب نتیجۀ عقل است؛
الدِّینُ وَ الْأَدَبُ نَتِیجَةُالْعَقْل‏»
(غررالحکم/1693)
مثلاً کسی که عقل داشته باشد،
خود به خود می‌رسد به اینکه باید مؤدبانه زندگی بکند.
لذا من هرجا یک آدم مؤدب می‌بینم،
می‌گویم: این چقدر به درد دین می‌خورد؛
لابد عقلش به او گفته مؤدب باش،
و همین عقل برای دین‌داری کافیست.

باز امیرالمؤمنین(ع) در جای دیگر می‌فرماید:
«إنَّما العَقلُ التَّجَنُّبُ مِنَ الإثمِ و النَّظَرُ فی العَواقِبِ و الأخذُ بِالحَزمِ»؛
(غررالحکم/3887)
عقل همان چیزی است که انسان را از کار بد باز می‌دارد،

عقل همان چیزی است که به آدم می‌گوید عاقبت و انتهای کار را هم نگاه کن
و عقل همان چیزی است که انسان را
محتاط می‌کند و یک احتیاط‌های به جایی به انسان می‌دهد.