پروردگارم …
شکوفایی روزت را سپاس میگویم که تاریکی شب را پایان می بخشد و تاریکی شب را نظاره گرم که هیاهوی روز را سرانجام است؛
در این میان این “من” هستم که بالا میروم؛
پایین می آیم ؛
خوشحال و غمگین می شوم؛
تهی و سرشار می شوم و باز….
همان میشوم که بودم، بنده ای در درگاه تو که بی “تو” هیچ فرازی را فرود نیابد و از هیچ غمی به شادی راه نیابد و از هیچ خالی ای سرشار نگردد؛
پروردگارم بندگی ام را بپذیر.
روز از نو
روزی از نو
با یه بغل هوای تازه