نظر مرحوم صنوبری (شاگرد مرحوم شیخ رجبعلی خیاط) درباره دنیا

 دنيا غم خانه است. اگر محل شادي و شور و شعف و عيش و نوش و ساختمان‌هاي عريض و طويل بود، اولياي خدا خيلي از من و شما زرنگ تر بودند. به قدر احتياج، قناعت كنيد از آن.

 حالا يك عده رو مي‌آورند به مواد مخدر؟ به شهوات گوناگون؟ به مشغوليات گوناگون؟ آيا آمديم مشغول باشيم كه اين طور بگذرد؟ هر لحظه‌ی دنيا يا بهشت آفرين است براي شما يا جهنم آفرين.

 خدا مي داند، از لحاظ معني همين ساعات كه مي‌گذرد چقدر قيمت دارد. مؤمن از هر آبي كره مي‌گيرد.

 "افا حسبتم انما خلقناكم عبثا". آيا گمان مي كنيد شما را بيهوده خلقت كرديم؟ اما اين را نمي فهمند مگر “اُولیِ الاَلباب"، صاحبان خرد، آنهايي كه غافل نيستند.

 "الهم نبهني عن نومه الغافلين” خدايا ما را متنبه فرما. فرورفتگان در غفلت را بيدارشان فرما…