سید بحرالعلوم به قصد تشرف به سامرا تنها براه افتاد.

  در بین راه راجع به این مساله كه گریه بـر امـام حسین (علیه السلام) گناهان را مى آمرزد فكر مى كرد.

   همان وقت متوجه شد كه شخص عربى كه سوار بر اسب است بـه او رسید و سلام كرد.
بعدپرسید: جناب سید درباره چه چیز به فكر فرو رفته اى ؟ و در چه اندیشه اى ؟ اگر مساله علمى است بفرمایید شاید من هم اهل باشم ؟
 سید بحرالعلوم فرمود: در این باره فكر مى كنم كه چطور مى شود خداى تعالى این همه ثواب به #زائرین و #گریه_كنندگان بر حضرت سیدالشهداء(علیه السلام) مى دهد؛ مثلا در هر قدمى كه در راه زیارت برمى دارد، #ثواب_یك_حج و یك عمره در نامه عملش نوشته مى شود و براى یك #قطره_اشك تمام گناهان صغیره و كبیره اش #آمرزیده مى شود؟ 

  آن سوار عرب فرمود : تعجب نكن ! من براى شما مثالى مى آورم تا مشكل حل شود.

  سلطـانى به همراه درباریان خود به شكار مى رفت . در شكارگاه از همراهیانش دور افتاد و به سختى فوق العاده اى افتاد و بسیار گرسنه شد. خیمه اى را دید و وارد آن خیمه شد. در آن سیاه چادر، پیرزنى را با پسرش دید. آنان در گوشه خیمه عنیزه اى داشتند (بز شیرده) و از راه مصرف شیر این بز، زندگى خود را مى گرداندند. وقتى سلطان وارد شد، او را نشناختند، ولى به خاطر پذیرایى از مهمان ، آن بز را سربریده و كباب كردند، زیرا چیز دیگرى براى پذیرایى نداشتند.
سلطان شب را همان جا خوابید و روز بعد، از ایشان جدا شد و به هر طورى كه بود خود را به درباریان رسانید و جریان را براى اطرافیان نقل كرد. در نـهـایت از ایشان سؤال كرد: اگر بخواهم #پاداش میهمان نوازى پیرزن و فرزندش راداده باشم ، چه عملى باید انجام بدهم ؟

   یكى از حضار گفت : به او #صد_گوسفند بدهید.

    دیگرى كه از وزراء بود، گفت : صد گوسفند و #صد_اشرفى بدهید.

  یكى دیگر گفت : فلان #مزرعه را به ایشان بدهید.

  سلطان گفت : هرچه بدهم كم است ، زیرا اگر #سلطنت و #تاج و #تختم را هم بدهم آن وقت مقابله به مثل كرده ام .

  چون آنها هر چه را كه داشتند به من دادند.

   من هم باید هرچه را كه دارم به ایشان بدهم تا سر به سر شود.

 بعد سوار عرب به سید فرمود: حالا جناب بحرالعلوم ، حضرت سیدالشهداء هرچه از #مال و #منال و #اهل و #عیال و #پسر و #برادر و #دختر و #خواهر و #سر و #پیكر داشت همه را در راه خدا داد پس اگر خداوند به زائرین و گریه كنندگان آن همه اجر و ثواب بدهد، نباید تعجب نمود، چون خدا كه خدائیش را نمى تواند به سیدالشهداء بدهد، پس هر كارى كه مى تواند، انجام مى دهد، یعنى با صرف نظر از مقامات عالى خودش ، به زوار و گریه كنندگان آن حضرت ، #درجاتى_عنایت مى كند. در عین حال اینها را جزاى كامل براى فداكارى آن حضرت نمى داند.

  «قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ»   (الزمر، 53)

بگو اى بندگانم كه بر نفس خود ستم و اسراف كرديد از #رحمت_خدا نوميد

مشويد كه خدا #تمامى_گناهان را مى‏آمرزد، زيرا او آمرزنده رحيم است.