یا صاحب الزمان!

از سر عادت و تکرار نوشتیم بیا
اصلا انگار به اجبار نوشتیم بیا

تو زما بندگی و ترک گنه میخواهی
با همین قلب گنهکار نوشتیم بیا

کوفیان راهمه محکوم نمودیم، ولی
مثل آن قوم جفاکار نوشتیم بیا

از سرصدق نخواندیم تو را یک دفعه
در عوض یکصد و ده بار نوشتیم بیا

شهرمان پرشده از بوی گناه و ماهم
سر هر کوچه و بازار نوشتیم بیا

غافل از آه یتیمان چقدر آسوده …
شکم سیر شب تار نوشتیم بیا

عوض خانه ی ماها به بیابان رفتی…
شدی از قوم ، دل آزار… نوشتیم بیا

درد دین نیست دگر… درد گرانی داریم
دل سپردیم به اغیار نوشتیم بیا

نام تو برلب و دل جای دگر میگردد
نشده طالب دیدار نوشتیم بیا

آه مظلوم شنیدیم “به ماچه ” گفتیم…
جای یاری تو بسیار نوشتیم بیا

دلمان بنده ی دنیا شده و بیماریم…
با همین حال اسفبار نوشتیم بیا..