کرامت به معنای بزرگواری است و اصل کرامت در روایات ائمه معصوم (ع) ملاک دینداری انسان ها شناخته می شود.

دهه کرامت، دهه اول ماه ذی‌القعده است که فاصله بین ولادت حضرت معصومه (س) و ولادت ثامن الائمه علی ابن موسی الرضا(ع) می باشد و مقارن است با جشن ها و آیین های شادباش در سراسر ایران به یمن قدوم موالید نورانی این ایام مبارک.

این دهه یادآور بسیاری از مطالب عالی و مفاهیم بلند و سازنده و ارزشمند است و یادآور لطیف‌ترین علائق و مهر و وفاهای کم‌نظیر یک خواهر نسبت به مقام شامخ و معنوی برادر است. مهر و وفایی که خواهر مهربان و دلداده را به هجرت وادار نموده و غربت و بیماری و مرگ در فصل جوانی را برای او آسان کرده است. مهربانی که جز در مورد امام حسین(ع) و حضرت زینب (س) سابقه ندارد.

دهه کرامت تداعی کننده عزم و قاطعیت و اراده آهنین زنان بزرگ و بانوان والامقام و گرانقدر جهان و یادآور تحول آفرینی بانوان آسمانی است. دهه کرامت یادآور زهرا و زینب (س) است.

دهه کرامت یادآور تمام خوبی‌هاست. آنچه خیر و خوبی و رشد و کمال انسانی است در این دهه است که راس آن حضرت معصومه(س) و حضرت رضا(ع) می‌باشند.

تمام مفاهیم سازنده‌ای که ما در فرهنگ اسلامی داریم در این دهه تداعی می‌شوند چرا که حرم حضرت معصومه(س) و امام رضا (ع) کانون دعا و قرآن و نیایش است.

چه زیباست که به واسطه این ایام پر برکتی که سپری می کنیم، به سوی آستان مبارک این دو ستاره نورانی آسمان امامت و ولایت نگاهی بیندازیم و خالق بی همتا را صدا کنیم :

الهی
ای خالق بی مدد و ای واحد بی عدد
ای اول بی هدایت و ای آخر بی نهایت
ای حی بی ذلت ای بخشنده بی منت
ای داننده رازها
ای شنونده آوازها
ای بیننده نمازها
ای شناسنده نامها
ای رساننده گامها
ای مطلع بر حقایق
ای مهربان بر خلایق
عذرهای ما بپذیر که تو غنی و ما فقیر
بر عیب های ما مگیر که تو قوی و ما حقیر
از بنده خطا آید و ذلت و از تو عطا آید و رحمت …